ในเวลาที่ฉันรู้สึกท้อแท้ หัวใจมีแต่รอยแผล..อ่อนแอ..ร้าวไหว ยังมีใครคนหนึ่ง..ซึ่งคอยปลอบใจ และให้กำลังใจ..กับคนอ่อนแอ ฉันอยู่คนเดียวในห้องที่โล่งกว้าง หัวใจที่ลอยเคว้งคว้าง..เต็มไปด้วยรอยแผล เธอก้าวเข้ามา..ซับน้ำตา..และบอกฉันว่าอย่าเพิ่งอ่อนแอ พรุ่งนี้ยังมีทางแก้..อย่าไปแคร์ แค่คำว่าสายไป เธอทำให้ฉันยิ้มได้..ทั้งน้ำตา ทำให้ฉันรู้ว่า..กำลังใจที่เธอให้มา..มีค่าแค่ไหน ทำให้คนเศร้าคนหนึ่ง..รู้สึกซาบซึ้ง..ถึงความห่วงใย ไม่อาจจะหาสิ่งใด..มาตอบแทนน้ำใจจากเธอ ฉันจึงแต่งกลอนบทนี้มามอบให้ อยากให้เธอได้อ่าน..และรับรู้ไว้อยู่เสมอ ว่าคนคนหนึ่ง..ซึ่งไม่เคยแม้แต่จะพบเจอ จะเก็บเธอไว้ในใจดวงนี้เสมอ..ตลอดไป
29 พฤษภาคม 2545 12:32 น. - comment id 52332
^-^ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง นึกถึงใครบางคนในโลกไซเบอร์ ที่ส่งความรู้สึกผ่านสายมาทุกคืนวัน
29 พฤษภาคม 2545 12:41 น. - comment id 52335
อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆนะ
29 พฤษภาคม 2545 13:09 น. - comment id 52342
(o^___^o)
29 พฤษภาคม 2545 15:16 น. - comment id 52381
ถ้าเค้าได้อ่านคงซึ้งใจหน้าดูน๊า
29 พฤษภาคม 2545 15:38 น. - comment id 52394
ยังแต่งกลอนเพราะเหมือนเดิมนะ ครับ กาดาษ คิดถึงครับ
29 พฤษภาคม 2545 15:40 น. - comment id 52395
อืม มิรภาพที่ส่งมาตามสายหรือนี่ สวยงามอย่างเคยนะครับ
29 พฤษภาคม 2545 21:04 น. - comment id 52494
มาซาบซึ้งด้วยคน
29 พฤษภาคม 2545 21:45 น. - comment id 52521
ซึ้งจัง
30 พฤษภาคม 2545 04:12 น. - comment id 52602
กาดาษแต่งกลอนเก่งจังเลย ยังซาบซึ้งเหมือนเดิมเลยน่ะ พยายามต่อไปแล้วกัน เค้าเป็นกำลังใจให้
4 มิถุนายน 2545 22:24 น. - comment id 53925
อืม ชอบมากครับ เพราะดี ^-^