กี่ครั้ง..ที่ต้องหลับไป พร้อมพร้อมกับน้ำตา กี่ครั้ง..ที่ต้องปลอบตัวเองเวลาอ่อนล้า..ว่าให้เข้มแข็ง กี่ครั้ง..ที่ดูเหมือนว่า หัวใจดวงนี้ค่อยค่อยอ่อนแรง กี่ครั้ง..ที่ต้องเสแสร้ง แกล้งยิ้ม ต่อหน้าใครใคร จะมีใคร เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง ว่าคนของใจไปไกลห่าง ฉันต้องอ้างว้างเดียวดายแค่ไหน ถึงแม้รอบข้าง จะมีผู้คนมากมายสักเท่าไร แต่มันก็ไม่เคยทำให้ ความเหงาใจ ห่างหายไปได้เลย เธอไม่ใช่คนรอ..ก็คงไม่รู้ ว่าคนคนหนึ่งที่เฝ้ารอเธออยู่..รู้สึกเหงาหดหู่ เมื่อเธอเงียบเฉย แต่ละวันที่ผ่านไป ไม่ใช่ผ่านแล้ว..ผ่านเลย เพราะฉันยังคิดถึงคนคุ้นเคย..ถึงแม้ว่าเธอจะชาเฉยสักเท่าใด ยังคงรอเธออยู่ตรงนี้ ที่ที่เคยมีความรู้สึกดีดี..เธอยังจำมันได้ไหม ไม่เคยมีใครมาแทนที่เธอได้เลยนะ..คนไกล ถึงเวลาจะผ่าน เนิ่นนานเพียงใด..ยังมีเธอ
กาดาษ 9 พ.ค. 2545 10:35 น. - ID 14800 
631
1
0
9 พฤษภาคม 2545 17:47 น. - comment id 48531
ชอบจังค่ะ ไม่ได้เป็นคนรอก็คงไม่รู้นะคะ ว่าเป็นยังไง แต่...เอ.ก้ยังดีนะคะที่ยังรู้ว่าเรากำลังรอใคร นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
