พบกันวันวาเลนไทน์
อิสรชัย รัตน
ฟังเพื่อนคุย วันนี้ ว่ามีนัด
คงได้ปล่อย กำหนัด ออกจากร่าง
ฉลองวัน ความรัก จึงต้องสร้าง
ไม่คิดหรอก หนทาง วิถีไทย
ฉันฉลอง ความรัก หลายคราครั้ง
ไม่เคยคิด หยุดยั้ง วิ่งเข้าใส่
เราปรบมือ ข้างเดียว ดังได้ไง
เรื่องอย่างนี้อยู่ที่ใจ พึงพอกัน
ฉันไม่โทษ ว่าใคร คนไหนหรอก
สังคมร่วม ปลิ้นปลอก ไม่สร้างสรรค์
นำเข้ามา รับเข้าไว้ จึงกลายพันธุ์
สังคมไทย เหหัน พลันรวนเร
แล้วจะโทษ ผู้ใด ว่าใครก่อ
สังคม จึงจมบ่อ เอียงกระเท่
วาเลนไทน์ มุ่งทำลาย มุ่งถ่ายเท
สิ่งเสเพล สั่งสม เกือบจมเมือง
พรุ่งนี้หรือวันไหน จึงได้คิด
วัฒนธรรมนำจิต ที่เหยืดแห้ง
กลับมาสู่ รากเหง้า ที่เคยแรง
เปล่งประกาย จรัสแสง คุณความดี