บ้านศรีไค กำสรวล

เชษฐภัทร วิสัยจร

ศรีไคเฮาฮ่ำฮ้อง...................โหยหวน
ไผสิฟังเฮาครวญ........................เคียดไห้
ตีเอิกกระอักอวล.............อ้างสิทธิ์ เฮาเฮย
กากบาทหลายเทื่อไร้...................หลักล้มล่มสลาย
ใจหายมาหลายเทื่อ
เลือกตั้งเพื่อสิทธิ์เสียงเฮา
ไผหนอเฮ็ดชำเรา
ชิงชังล้มเสียงประชา
เสียงโหยเสียงฮ้องไห้
เก็บในใจแต่โดนมา
เหมือนมีดถั่งแทงตา
น้ำตาไหลพร้อมเลือดเฮา
เสียงนี้บ่มีค่า
ถูกตราหน้าว่าโง่เง่า
ปลาแดกกินค้ำเช้า
เขาดูถูกว่าต่ำทราม
หนึ่งสิทธิ์มีหนึ่งเสียง
เป็นแค่เพียงในนิยาม
ให้เสียงข้างน้อยประณาม
ประหนึ่งว่าบ่แม่นคน
แม้เป็นเสียงส่วนใหญ่
เพิ่นสิไล่มาปิดถนน
เปิดทางสร้างเล่ห์กล
บนการเมืองสร้างเรื่องราว
เพิ่นเป็นผู้ดีพร้อม
เฮาต้องยอมเพิ่นทุกคราว
เพิ่นฮ้องเอิ้นกรียวกราว
ให้เกิดการประหารเมือง
หวังล้มเสียงส่วนใหญ่
รถถังใช้ไว้สร้างเรื่อง
เสียงปืนดังเนืองเนือง
เหนือกว่าเสียงประชาชน
หมู่บ้านศรีไคฮ้าง
ไผเห็นต่างกล้าวางตน
ย่อมถูกคุมขังจน
ใจลำบากอยู่ยากเย็น
ห้องไห้บ่มีเสียง
พ่ายแพ้เพียงเพราะลำเค็ญ
คนบ่เท่าคนเป็น
ประเด็นขู่คนศรีไค
กำสรวลเทวษฮ้อง
น้ำตานองอยู่ทุกสมัย
เลือกเถิดเลือกตั้งไป
สุดท้ายแพ้แก่เสียงปืน