คิดถึงพ่อ
อรรธนิศา
คิดถึงพ่อคนนี้เป็นที่สุด
เทพบุตรของลูกหาใครเหมือน
แม้พ่อจากไปไกลไม่เคยเลือน
จิตยังเตือนให้ระลึกนึกทุกวัน
สิ่งที่พ่อเคยทำยังจำได้
อยากทำไปเหมือนอย่างพ่อสร้างสรรค์
แต่ไม่อาจเก่งกล้าท้าประชัน
เพราะพ่อนั้นประเสริฐเลิศกว่าใคร
แม้จะไม่เก่งกล้ากว่าใครอื่น
แต่ก็ชื่นชมท่านกว่าคนไหน
เป็นแบบอย่างที่ดีมีในใจ
เรายังได้ไม่ถึงครึ่งซึ่งพ่อมี
แม้พ่อจะรักลูกมิเหมือนใคร
แต่มั่นใจรักลูกไม่หน่ายหนี
ทุกทุกอย่างพ่อสร้างวางวิธี
ให้ลูกนี้กล้าเดินเผชิญไป
พระคุณของพ่อนี้ช่างมากล้น
มากเสียจนมิอาจกล่าวหมดไฉน
ลูกจะจำย้ำเตือนอยู่ในใจ
จำเอาไว้สอนสั่งอย่างพ่อทำ