ยิ่งกล้าด่าคนอื่นเขาโง่เง่านัก ยิ่งจมปลักความหลงตัวเมามัวใหญ่ ยิ่งพิเคราะห์แต่ผู้อื่นทำมึนไป ยิ่งสิ้นไร้ปัญญาพิจารณาตน ยิ่งฉลาดก็ต้องยิ่งหัดนิ่งเฉย ยิ่งไม่เผยความฉลาดประกาศผล ยิ่งประเสริฐเลิศล้ำคำผู้คน ยิ่งอดทนย่อมบ่งชี้มีปัญญา ยิ่งพิเคราะห์ตนเองเลิกเบ่งอวด ยิ่งสำรวจทุกแก่นสารการศึกษา ยิ่งแกล้งโง่ปล่อยวางอย่างเนียนตา ยิ่งมีค่าแห่งบัณฑิตพิชิตชัย ยิ่งจับผิดคนอื่นมาด่าว่าโง่ ยิ่งคุยโวอวดเบ่งกูเก่งไหม ยิ่งดูถูกคนอื่นทำมึนไป ยิ่งสิ้นไร้คุณค่าปัญญาชน