ทะเลทุกข์ระทม

Salukphin

        ฉันขวัญคว้างกลางทะเลเห่ความเศร้า	
โศกรุมเร้าเผาใจให้หนักหน่วง
เสียงร่ำไห้โหยหาห่มถมทับทรวง
		
ในเหวห้วงทุกข์ระทมบ่มน้ำตา
หนึ่งภาพแม่ที่ใจแหลกแตกสลาย
		
เสียลูกชายคนดีไปยากไขว่คว้า
หนึ่งภาพน้องร้องไห้ไม่เลิกรา
			
ที่ตรงหน้าว้าวุ่นนักหนักในใจ
หนึ่งภาพหลานร้องอาลัยในตัวพ่อ
		
สายตาพ้อขอไถ่ถามความสงสัย
ทำไมพ่อต้องจากพรากลูกไป	
		
ขอพ่อคืนได้ไหมไยต้องตาย
หนึ่งภาพหลานชายหญิงวิ่งสวมกอด
		
แล้วพร่ำพรอดรำพันเพราะขวัญหาย
ยากตัดรักหักอาลัยในน้าชาย  
		
เหมือนฝันร้ายให้หวาดกลัวชั่วข้ามคืน
หนึ่งภาพพ่อเผลอกัดกรามข่มความเศร้า	
สายตาเหงาเงาอาลัยไร้สะอื้น
บันทึกจำรำลึกไว้ให้ยั่งยืน	
		
หลับหรือตื่นติดตาพ่อขอจำจด
หนึ่งภาพญาติผองเพื่อนร่ำร้องระงม	
	
เสียงดังขรมห่มอาลัยไร้กำหนด
คุณความดีที่น้องทำย้ำงามงด	
		
ยากหลีกกฎบทเพลงกรรมนำชะตา
เป็นทุกภาพที่ฉันนั้นยืนดู	
		
ใจหดหู่อยากจะร้องให้ก้องฟ้า
มันเหน็บหนาวร้าวลึกขมตรมทรมา	
	
ยากเกินกว่าบรรยายให้ใครฟัง
ต่อมน้ำตาตกในไหลย้อนลง	
		
เดินทางส่งตรงกลางใจไปฝากขัง
ซ่อนโศกเศร้าเผาใจไร้พลัง	
		
ลุกเดินนั่งทั้งปลอบใครให้ทุกข์คลาย
แท้ความจริงใจฉันเหงาเศร้าว้าเหว่
		
ฝ่าทะเลเห่ระทมห่มขวัญหาย
เคยมีน้องแนบชิดมิตรเคียงกาย
			
ไม่สบายป่วยไข้ได้ดูแล
ตั้งแต่นี้ต่อไปไร้คนเคียง	
			
ไร้สำเนียงเสียงยั่วเย้ากระเซ้าแหย่
ยามทุกข์กายพ่ายซมตรมอ่อนแอ
		
คนร่วมแก้กำลังใจไร้ร่างเงา
คงต้องสู้อย่างเดียวดายอีกหลายฝน	
	
ต้องอดทนเป็นหลักใหญ่ขับไล่เหงา
เป็นพี่เพื่อนผูกสานการกล่อมเกลา	
	
เป็นผู้เฝ้าฟักถนอมออมน้ำใจ
แม้ร่างกายพ่ายโรคอับโชคเฉา
			
ก็จะเอาใจสู้มันมิหวั่นไหว
จะฝ่าลมตรมทุกข์บุกฝ่าไป	
		
ถึงเส้นชัยให้ทุกคนบนความสุข.