ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าก็หมด.. (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม)

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

.. ดาวหม่น คนเริ่มเมา เหล้ายังมี
ณ คืนนี้ถ้าไม่เมาเราไม่หยุด
เหตุด้วยเรื่องเปลืองใจคิด ..จิตมนุษย์
ที่มันสุดลึกล้ำเหลือรำพัน
  เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักอกเธอ
เลยรักเก้อเพ้อพกตกสวรรค์
เศร้าแสนเศร้าเพียงแค่ไหน รู้ใจกัน
เธอกับฉันมันเพื่อนเก่า ฉันเข้าใจ
           ...
  ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าเกือบหมด
เพื่อนยกซด ราวเป็นน้ำหลามรินไหล
รับสภาพ ตราบนี้หนอ ต่อนี้ไป
คงสิ้นไร้สุขแล้วในแววตา
  เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักแดเดียว
เปล่าใจเปลี่ยวแสนอนาถวาสนา
มองยังเห็นเป็นความรักประจักษ์ตา
แต่ไร้ค่าเมื่อสิ้นรักประจักษ์ใจ
          ...
  ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าก็หมด
ราดรันทดรดดวงแดแก้หมองไหม้
คนเมาเหล้าคงหลับลงปลงใจไป
คนเมาใจยังตาค้างอ้างว้างจินต์
  น้ำตาคนแอบรักมันหนักหนา
หนักเกินกว่ากำลังใจยกได้สิ้น
..ต้องคอยรับซับน้ำตาที่บ่าริน
จากใจวิ่นแหว่งเว้า รักเขาข้างเดียว..

ฉบับนี้ เรียบเรียงเรื่องใหม่ ให้สมบูรณ์กว่าเดิม แต่ไม่รู้ว่า มันเผยตัวมากเกินไปกว่าฉบับก่อน หรือเปล่า จนทำให้วรรคจบอ่อนแรงกว่าฉบับที่แล้ว