แซมไม่เคยฟังเพลงไหนที่จะไพเราะจับใจ เท่าเพลง "ใจ" ซึ่งพี่กีร์ (กรต) เขียนให้เราสามคน คุณอิม แบม และ แซม... แซมขอกราบขอบคุณหัวใจที่เปี่ยมเมตตาของพี่กีร์ มา ณ ที่นี้.. ทุกครั้ง ที่แซมฟังเพลงนี้ แซมสัญญา กับพี่กีร์ว่า.. ยิ้มนี้เพื่อเธอ.... "ใจ" โดยพี่กีร์ เมื่อเรือล่องลอยเดินทางมากลางทะเล จู่ จู่ คลื่นโหม พายุลม พัดโถมเข้าใส่ แกว่งไกวไหวเอน เรือน้อยลอยลำ โยกเอียงไปมา ดูเหมือนว่าเรือลำน้อย จะลอยลำอยู่ไม่ไหว เหมือนชีวิตคน ด้นเดินอยู่บนหนทาง เกิดความทุกข์ร้อน ประโคมถาโถมเข้าใส่ สั่นคลอนหัวใจ ดวงน้อย โอนเอนโยกเอียงไปมา ดูเหมือนว่าใจ ดวงน้อย จะคล้อยเคลื่อนต่อไปไม่ไหว ฝ่าลมพายุกระหน่ำ จงตั้งลำ ทั้งเรือ ทั้งหัวใจ ต่อสู้ต่อไป อย่าหวั่นไหว อย่ายอมใจอย่าไปยอมแพ้ เพราะว่าใจ ของใครที่ไม่อ่อนแอ จะไม่มีวันกับคำว่าแพ้ แม้เป็นวันสุดท้าย ด้วยใจ ก็จะขอ สู้ไป ตราบเท่าที่มีลมหายใจ ไม่ยอมให้พายุใด มาล่มเรือ ล่มใจ ง่ายดาย จะแกว่งจะไกว ไหวคลอน หัวใจเจ้าจงหยัดยืน และจงกลับฟื้น คืนแรงพลัง จุดไฟความหวังให้มันลุกโชน...
25 สิงหาคม 2554 09:43 น. - comment id 1206498
ชีวิต...กับความเป็นจริง... เมื่อ...ชีวิต(ในนิยามของคุงพี่) เหมือนกับ... เรือที่ล่องลอยไปตามกระแสธารแห่งกาลเวลา... บนมหาสมุทรแห่งชีวิต... มีเรือลอยลำอยู่มากมาย...หลายพันล้านลำ... บางครั้ง...เราก็ลอยไป...ขึ้นเรือใหญ่... บางครั้ง...เราก็ลอยลำ...อยู่อย่างโดเดียว...แม้ว่า...จะมองเห็นเรือลำอื่นๆอยู่.... ตั้งแต่เริ่มต้น...เริ่มออกเดินทาง... บางครั้ง...ก็มีคนคอยบอกเส้นทางให้เราออกไป...เผชิญโชคในมหาสมุทรชีวิต... บางครั้งก็ไม่มี... หลายครั้ง...ที่เราลอยไป...แล้วต้องเผชิญกับ...ปัญหา ปสรรค...มากมาย... เรือรั่วมั่ง...เรือถูกคลื่นซัดกระหน่ำจากแรงลม... แรงน้ำ...ที่คอยซัดกระแทก.... ลำเรือ...มักจะโยกเอียง...ไปมา... เราต่างก็ได้เห็นเรือลำน้อย...ลำใหญ่... ล่มอับปางลง...ในทุกเวลาที่เราล่องโชค... ที่เราเห็น...เพราะเรือเรา...ยังลอยลำอยู่ได้... แม้...เรือจะอยู่ในสภาพ...ที่...โทรมทรุด.... แต่เวลามันยังไม่หยุดเดิน....เรายังคงครอบครองเวลานั้นอยู่... อย่ายอมล่มเรือ... อย่ายอมแพ้... จะลอยลำ...ตะโกนโหวกเหวก...ว่า...สู้สู้...ไปจนเรือเทียบฝั่ง.... เพลง "ใจ"...เขียนให้...ด้วยใจ...ที่ลอยขนาบข้าง... ไม่ใช่...ในฐานของคนป่วย... เขียนให้ในฐานของ...มิตรภาพ...ที่มอบให้... ในทางกลับกัน....ผู้ให้ ก็ ใช่ผู้รับด้วยเสมอ... คุงน้องแซม...คุงอิม...คุงแก้ว...ก็เป็นเหมือนเรือที่ลอยลำ...มาเทียบข้างเรือของผม และคอยให้กำลังใจ(โดยไม่รู้ตัว)...แก่ผม...อยู่ด้วย... ดังนั้น...ไม่มีเงื่อนไขใด...อยู่เหนือ มิตรภาพนั้น... ตราบเท่าที่...ยังมีลมหายใจ.... ห้าม และ อย่ายอมแพ้ เด็ดขาด..... เรามาตั้งพรรคการเมือง...กันดีก่า...อิอิ
25 สิงหาคม 2554 11:06 น. - comment id 1206504
2 มาตั้งชื่อพรรค....ไม่ใช่พักกลางวัน ชื่อว่า พรรค เรือชีวิต..ลิขิตเอง มาลองตั้งเล่นๆ แอบมาดู รอยยิ้ม
25 สิงหาคม 2554 13:00 น. - comment id 1206512
.......... เข้ามาฟังพี่ๆ น้องๆ คุยกัน มิตรภาพนั้นงดงาม ไมตรีจิตนั้นน่ารักจ้ะ ............
25 สิงหาคม 2554 13:15 น. - comment id 1206516
แวะมาประทับใจกับบทเพลงที่มะขิ่นสรรหามาให้ฟังจ้า ^^
25 สิงหาคม 2554 15:59 น. - comment id 1206554
แบมยิ้มไม่สวย..แต่ก็ส่งยิ้มให้ทุกๆคนด้วยใจเสมอ .. ไม่มีคำกล่าาว เพระาว่าแซมพูดแทนหมดแล้ว.. กีรฯนายทำให้ผู้หญิงไร้ใจอย่างเรา น้ำตาซึมได้ แงๆๆ
25 สิงหาคม 2554 16:17 น. - comment id 1206558
พี่อินสวนกลัวแมวครับ...
25 สิงหาคม 2554 17:08 น. - comment id 1206568
เพิ่งเข้ามายล ผู้คนน่ารัก ต่างส่งยิ้มให้กัน ปลื้มใจ ในบ้านกลอนขอรับ
25 สิงหาคม 2554 20:18 น. - comment id 1206585
มายิ้มให้แซมด้วยคนจ๊ะ.. แถมความจริงใจด้วย เมื่อก่อนเราจะรู้จักใครสักคน..ที่เป็นคนแปลกหน้า..ความกลัวสารพัดกลัวโดนหลอก..โดนต้ม..โดนตุ๋น อยากรู้ประวัติ อยากรู้ชื่อ อยากรู้ความคิด อยากรู้จิตใจ และมีแต่คำถามยากรู้ๆๆๆๆมากมาย ตอนนี้เป้เปลี่ยนความคิดใหม่หลังจากที่เจอเพื่อนรักกันมากๆเพื่อนบอกว่าตัดความยากรู้ออกให้หมด ให้หันมารู้จักตัวเองให้มากก็พอ เพื่อนไม่ต้องมากหากแต่เพื่อนที่จริงใจสักคนก็พอ ทุกๆคนไม่ต้องเข้าใจเราหากแต่เราเข้าใจตัวเองก็พอ.. ให้รู้ตัวเองว่าทำอะไรอยู่มีสติให้มากๆ วันนั้นเป็นวันที่เพื่อนพูดมากที่สุดเพราะปรกติเพื่อนจะไม่ค่อยพูดออกจะห้าวๆ ตอนเรียนมีแต่คนว่าเราเป็นทอมกับดี้ แต่ความจริงเราเป็นเพื่อนที่รักและเข้าใจกันมากที่สุดคอยปกป้องเป้เสมอเพราะเป้ชอบร้องไห้ เพื่อนดึงสติเป้กลับมาความคิดเราก็เปลี่ยน ไม่อยากรู้ใครชื่อว่าอะไรอายุเท่าไหร่ทำงานที่ไหนหากแต่ใช่ความจริงใจเเละเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุดทุกอย่างจะดีขึ้นเอง ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองสบายใจทำอะไรอย่างมีความสุข...กินได้นอนหลับไม่คิดอะไรมากมาย น้ำหนักขึ้นมา2 โลล่ะ เล่ามายาวมากมายแซมรำคาญเปล่าจ้า อย่าพึ่งรำคาญนะเอารอยยิ้มไปก่อน
27 สิงหาคม 2554 13:02 น. - comment id 1206726