พูดพันคำ..พร่ำทั้งวันทำกันได้ แต่หนึ่งทำจากพันคำ..ทำได้ไหม ? ฤดูกาลเคยหว่านคำ ทำเลือนไป เชิดหน้าใหญ่ในสภา ..อย่าไปทำ ! แค่ลมปากถากหู ฤดูหาเสียง ทุ่มไม่อั้นฉันไม่เกี่ยงเสียงอย่าต่ำ ให้แปลงร่างสร้างฉาก สุดตรากตรำ ก็จะทนก็จะทำ ในยามนี้.. พันคำ..ทำได้หนึ่ง ก็ถึงธรรม พฤติกรรมย้ำเห็นเป็นศักดิ์ศรี หนึ่งทำ..จากพร่ำเพรื่อ ยังเหลือดี กว่าหลบลี้หนีหน้า..ไม่มาทำ ! ยังจำ..คำทุกคำที่พร่ำหวาน หมดเทศกาลผ่านไป อย่าให้ย้ำ ช่วยบอกกล่าว มาเล่าไขที่ได้ทำ อย่าปล่อยให้ไปตามกรรม ..เหมือนทำมา ! อย่าหายหน้า ต้องมาเยือน ..เหมือนน้ำคำ !
3 กรกฎาคม 2554 17:34 น. - comment id 1201535
กลัวความผิดหวัง ไม่เป็นดั่งที่สัญญา พันคำนำสุขมา ถึงเวลาหาบ่มี
3 กรกฎาคม 2554 17:38 น. - comment id 1201548
3 กรกฎาคม 2554 21:06 น. - comment id 1201580
หรือน้อยเพราะถ้อยคำ ย้อนย้ำถึงกาลที่ผ่านพ้น ช่างหวานฉ่ำหนอคำคน เหมือนหยาดฝนที่โปรยปราย...
4 กรกฎาคม 2554 00:41 น. - comment id 1201603
ครูกระดาษทราย.. คงซึ้งใจในคำคน อย่าหวัง ชั่งเหตุผล ตวงคำคน..ที่ปนลวง ติงเพราะห่วง ..ใช่ลวงคำ !
4 กรกฎาคม 2554 00:52 น. - comment id 1201604
ละไมฝน..หล่นโปรยคำ หนาวกระหน่ำ ใจฉ่ำฝน เจิ่งนองฟองคำคน ละไมฝน ..ละมุนฝัน คำรำพัน ..นั้นยังจำ !
4 กรกฎาคม 2554 12:45 น. - comment id 1201622
......... พันคำที่ย้ำบอก อย่ากลิ้งกลอกหรือหน่ายหนี คงเจ็บช้ำทวี ถ้าหากมีแต่น้ำลาย .................
4 กรกฎาคม 2554 12:47 น. - comment id 1201623
......... พันคำที่ย้ำบอก อย่ากลิ้งกลอกหรือหน่ายหนี คงเจ็บช้ำทวี ถ้าหากมีแต่น้ำลาย .................
5 กรกฎาคม 2554 13:01 น. - comment id 1201727
din... พันคำที่พร่ำบอก หากลวงหลอกบอกให้รู้ น้ำลายไหลกลับรู ปั้นหน้าอยู่ ..อดสูใจ แบกหน้าไป อายหม...มัน !