อาจเป็นนิยายเรื่องเศร้าเล่าขับขาน แต่บุราณนานมาน่าใจหาย กามนิตหนุ่มหนึ่งซึ่งยอดชาย มีใจหมายกานดาวาสิฏฐี เหตุบุญกรรมทำมาพาเศร้าหมอง มิอาจครองคู่ฟ้าพาโศกศรี แม้คู่สองสุดรักแสนภักดี อันต้องมีพลัดพรากจากกันไกล กามเทพเล่นกลแยกคนรัก ต้องจมปลักความเฉาเศร้าไฉน ผ่านคืนวันขื่นขมตรอมตรมใจ ต่างคนต่างมีใครไป่ผูกพัน ด้วยความรักปักจิตครุ่นคิดถึง กามนิตจึ่งทิ้งเรือนเคลื่อนเขตขัณฑ์ แสวงบุญร่อนเร่เตร่อรัญ พบภควันต์บ่รู้คู่สนทนา พุทธองค์ทรงหยั่งแจ้งแห่งวิสัย ความหลงในดวงจิตกามนิตหนา ชายผู้นี้มิอาจโปรดโฉดปัญญา ด้วยโมหาหยั่งลึกเกินฝึกแล มาตรแม้นกามนิตใฝ่จิตหา พระพุทธาลือนามตามกระแส หวังพานพบพุทธองค์คงเหลือบแล กลับเชือนแชพระหนึ่งซึ่งพบพาน เหตุเพราะรักมากล้นจนลุ่มหลง เพียงนางนงหนึ่งนาน่าสงสาร คราพบพระจึ่งพร่าปัญญาญาณ ทั้งที่ท่านคือพระพุทธองค์ วาสนาอาภัพแสนอับโชค เรื่องราวโศกแห่งรักมักใหลหลง เฉกเช่นฝุ่นเข้าตาพางวยงง แม้แต่องค์ภควันต์ยังหันเมิน... พุทธพจน์จากเรื่อง : การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ การพบเจอกับสิ่งที่ไม่รักเป็นทุกข์
6 มิถุนายน 2554 10:15 น. - comment id 1197832
ผมชอบมากเรื่องนี้ มีหนังสือด้วยครับ
6 มิถุนายน 2554 13:19 น. - comment id 1197863
ผมเจอเรื่องนี้ในทีวีจากภาพยนต์ ดูตอนแรกแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ (ก็ไม่อยู่จริงๆนั่นแหละ) เรื่องนี้เศร้าแบบคลาสสิกมากๆๆ ตอนหลังจึงได้มาอ่านในหนังสือรู้สึกแฝงหลักธรรม ข้อคิดไว้มากโดยเฉพาะความขัดแย้งในเรื่องที่ว่า พระพุทธองค์ไม่โปรดกามนิตผู้มั่นคงในความรัก แต่กลับโปรดองคุลีมารจอมโจรอำมหิตที่แทบจะ ทำร้ายกามนิตและวาเสฏฐี ฆ่าคนมา๙๙๙ ศพ?
6 มิถุนายน 2554 14:07 น. - comment id 1197866
แสงดาวก้อชอบเรื่องนี้ค่ะ