ยินสุรเสียงร่ำไห้อาลัยรัก ซบซ่อนพักตร์สะอื้นฝืนกันแสง ด้วยเมตตาส่ำสัตว์ทัศน์สำแดง ชลเนตรแห่งพุทธาข้าหวั่นทรวง ฤาแหล่งหล้าถึงกาลอวสานสูญ เหล่าประยูรพรากจากยากใหญ่หลวง เข้าสู่ยุคศรีอารย์กาลผ่านล่วง ให้แดดวงวิตกตระหนกครัน ยิ่งแลเห็นปักษินสิ้นตักษัย ล่วงตกในปฐวีชีพอาสัญ หล่นจากยอดไพรพฤกษ์นึกจาบัลย์ ราวจำนรรจ์บอกลางอ้างทำนาย สวรรค์ฤารองรับกับวิโยค ทั่วตรีโลกฤาแจ้งแห่งความหมาย ต่ำต้อยฤาสูงส่งคงมลาย ไพร่ฤานายเฉกเช่นเสมอกัน ฝากสิ่งใดให้โลกเพียงโศกสุข จะปลอบปลุกเยี่ยงไรในความฝัน คราละครจบลงคงจากกัน เวทีนั้นปิดฉากการแสดง....
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 22:15 น. - ID 140450 
1470
2
0
2 มิถุนายน 2554 10:03 น. - comment id 1196794
ได้อ่านแล้วใจมันหวิวๆยังไงไม่รู้ค่ะ
2 มิถุนายน 2554 11:46 น. - comment id 1196859
สิ่งหนึ่งที่กำลังฟังคือเสียงปรบมือข้างเดียว กล่าวกับฉันถ้าฉันควรได้สิ่งนั้น... มิได้นิ่งเฉยหรือละเลย กำลังปฏิบัติ..
2 มิถุนายน 2554 12:19 น. - comment id 1196872
ขอบคุณเหล่าศิลปินทุกท่านครับ(ผู้ชื่นชมศิลปิน) รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....ไม่รู้จบตามด้วยเครื่องหมาย อินฟินิตี้...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
