บ้าน......
สุรศรี
คือวิมานบนดินถิ่นอาศัย
คือร่มไทรหมู่นกที่ผกผิน
คือแดนสุขาวดีของชีวิน
คือหยาดเหงื่อที่ไหลรินอยู่โทรมกาย
คือดวงจิตวิญญาณที่หลอมหล่อ
คือใยรักที่ถักทอมิขาดสาย
คือก้อนกรวดเหล็กหินอิฐดินทราย
คือนิยายคือตำนานคือบ้านเรา
....................................................
หวัดดีครับ...
มานอนพักบ้านเพื่อน นี่เป็นบทกลอนที่แต่งให้เขาตอนขึ้นบ้านใหม่
หลายปีมาแล้ว นำมาลงแบ่งปัน คนเรามีสิ่งที่ใครหลายคนไม่มี บางคนอาจยังหาไม่เจอ ขอให้เจอเข้าสักวันครับ ขอให้มีกำลังใจที่แข็งแกร่ง
สู้กับการงานครับ....
ด้วยรัก.....