"ผมอยากให้คำพูดอธิบายหัวใจได้ครบถ้วนสักครั้ง" "ผมคงนึกยินดีที่หมดจดในความรู้สึกได้" วันอังคารเวลา 21:12 น. "ช่วงนี้พักผ่อนสมอง รู้สึกสบายหัว แต่ความรู้สึกนึกคิดปล่อยให้รกเรื้ออยู่นานๆ อาจทำให้จินตนาการเฉาได้เช่นกัน" ข้าพเจ้านึกคิดถึงถ้อยคำของกวีผู้ลาจากไปก่อนวัย "กนกพงศ์" "สิบสี่วันไม่ลงแปลงผัก หญ้าขึ้นรก... สิบแปดวันไม่ได้จับพู่กัน ความคิดรก... สามสิบวันไม่ได้เขียนบทกวี จิตใจไม่สะอาด" (จริงอย่างแรง) วันอังคารเวลา 15:35 น. "ความรู้สึกนึกคิดสื่อสารได้หลายทาง สุดแต่ว่าผู้รับสารน์จะเจอกันที่ช่องสัณญาณไหน... บางคนไม่ได้ใช้คำพูดอธิบายเหตุผล แต่อาจกำลังอธิบายหัวใจก็เพียงนั้น" วันวันพุธเวลา 21:58 น ในความคิด... ถ้าจะผิดก็ผิดที่ห้ามไม่ไหว... คิดถึงเธอแทบขาดใจ... ได้แต่เก็บเอาไว้ในอารมณ์ (แทนคุณแทนไท) วันอาทิตย์เวลา 10:52 น. "ข้าพเจ้าเดินลัดเลาะไปตามพรมแดนของความทัศนคติและความวิกลจริตของชีวิต" หัวใจซีกหนึ่งว้าเหว่เหมือนเมื่อครั้งแรกที่รู้ว่าเธอได้กลายเป็นอากาศธาตุไปเสียแล้ว - ข้าพเจ้ามิรู้ว่าอีกซีกส่วนของหัวใจครวญคิดอะไรกันแน่ "ขื่นไข้" และ "เจ็บปวดจังเลย" 20 กุมภาพันธ์เวลา 9:54 น. "ในความฝัน ข้าพเจ้าพบเห็นความสวยงามมากมายของชีวิต" เมื่อตื่นขึ้นภาพสวยหวานค่อยๆจางหายไปแทบสิ้น มีสิ่งเดียวที่หลงเหลือไว้ให้ชื่นใจ "คือเธอ" ผู้ซึ่งสวรรค์มิอาจหาคำนิยามใดมาพรรณาให้วิไลได้มากกว่า "นางฟ้า" 23 กุมภาพันธ์เวลา 10:50 น. ถ้าเธอจาก มิรู้ว่าเจ็บมากสักแค่ไหน หนอความรักแปลกหนานิจจาใจ ฝากทุกอย่างเอาไว้ในความจำ 06 กุมภาพันธ์เวลา 13:40 น. " นอกจากรักคุณแล้ว ผมทำอะไรไม่เก่งเลย " (เดอะคลาสสิคค่ะ) 05 กุมภาพันธ์เวลา 23:03 น. ที่นั่นคงมีเทวดาน้อย...มอบมาลัยที่รินร้อยจากสายฝน...เหนือโลกจินตนาการดล...อวลอลด้วยดวงดอกไม้งาม 08 กุมภาพันธ์เวลา 8:48 น. ถ้าเราไม่ได้อธิบายหัวใจเราให้ความคิดถึงได้รับรู้ เราจะพบกันและหัวใจเต้นผิดจังหวะไปทำไม 04 กุมภาพันธ์เวลา 23:15 น. "เมื่อคุณยังพิจารณาความจริงของที่ชิวติที่เป็นได้ ร้องไห้กับมัน หัวเราะกับมัน ยิ้มกับมัน - รู้สึกอย่างไรตอนไหนก็ร้องไห้ดีใจหัวเราะตามที่รู้สึกเถิด" 04 กุมภาพันธ์เวลา 10:59 น. เศร้าๆ พิกล หรือใจเราพิการ เสียงสะอื้น ถึงสะท้าน ทรมา ทรมาน ทรวง 02 กุมภาพันธ์เวลา 21:16 น. "หยุดสนทนากับหัวใจตัวเองสักพัก ฟังเสียงดอกไม้ใบหญ้าเริงรำ ระบำฟ้อน" 02 กุมภาพันธ์เวลา 15:20 น. "บ่ายอีกแล้ว ไยวันนี้ไม่ใคร่เกรงพระอาทิตย์จะลาฟ้าเท่าใดนัก หรือพระอาทิตย์เมื่อเช้าเสี้ยมสอนบางสิ่งให้เข้าใจ" เธอกล่าวลาฉัน ฉันอาจไม่ได้พบเธอ - แต่คำ "รัก" ที่อำลากัน อาจได้พบกันใหม่ ในบางใคร อีกสักครั้ง และสักคน 01 กุมภาพันธ์เวลา 15:34 น. ..บนหลังเสื้อบางตัวมีคำว่า Torres แต่บนหน้าอกเสื้อทุกตัวมีตราสโมสร"Liverpool"อยู่.. (โชคดี) 31 มกราคมเวลา 22:46 น. เมื่อพระอาทิตย์เข้านอน เราก็ควรพักผ่อนซะบ้าง นึกคิดจะมัวทำงานอยูทำไม 31 มกราคมเวลา 20:57 น. ตื่นเช้ามาครู่เดียว พระอาทิตย์ก็ใกล้จะลาฟ้าอีกแล้ว - "ฉันพบเธอครู่เดียว เธอก็อำลากันซะแล้ว" 31 มกราคมเวลา 14:05 น "คืนนี้พระจันทร์หายไป ดวงดาวก็น้อยนักครับ ท้องฟ้ามืดยังกะกำมะหยี่ ผมสงสัยว่าผีเสื้อหลับนอนอยู่ที่แห่งไหน เหงาและว้าเหว่รึไม่" 30 มกราคมเวลา 21:04 น. หัวใจ โครมครามผิดจังหวะที่เคยเป็น "บอกเล่าปรารถนาบางอย่างที่ได้พบ" 30 มกราคมเวลา 20:40 น. บทเอ่ย บทกวี ได้สิ้นสวย ยิ่งมิมีเธอด้วย ฉันสิ้นศรี รูปถ่าย จดหมาย ประดามี ก็สิ้นดี เมื่อพรุ่งนี้มิมีมา 26 มกราคมเวลา 13:39 น. จะสอนให้เด็กๆ รักสันติได้อย่างไร ในเมื่อเพียงหันหน้าออกนอกห้องเรียน พวกเขาก็เห็นผู้ใหญ่ถือปืนอยู่เต็มสนาม "อย่าอวดอ้างความรักชาติ จนผลักไสมิตรให้เป็นผู้ขี้ขลาดเลย" "ยามเมื่อเราเห็นต่างกัน ไม่ฝ่ายหนึ่งก็ฝ่ายใดต้องยอมรับที่จะเป็นผู้โง่เขลาเสมอเช่นนั้นหรือ" 25 มกราคมเวลา 16:27 น. ชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์ และเราหาได้ถือกำเนิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งเราไม่ได้ตายไปพร้อมความว่างเปล่า... " 25 มกราคมเวลา 16:17 น. เราอยู่ ณ หนใดในโลกนี้...ความคิดถึง ยังมีอยู่ที่ไหน...ความทรงจำจะเลือนหาย กระจายไกล... ฉันคิดถึง ความโชคร้ายที่แสนดี 21 มกราคมเวลา 11:22 น. "หากรางวัลเป็นจุดหมายปลายทางของศาสนา หากความรักชาติตอบสนองผลประโยชน์ส่วนตัว และหากการศึกษาเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ข้าพอใจมากกว่าที่เป็นผู้ไมมีศาสนา ไม่รักซาติ และเป็นคนโง่เขลาที่ถ่อมตน" 20 มกราคมเวลา 15:05 น. ราชรถดวงแดงกำลังจะลาขอบฟ้า สาดทแยงแสงรัศมีสีทองจับกองกระดาษที่ขะยุ่มทิ้งเมื่อหลายวันก่อน ความรู้สึกนึกคิดอันไม่ใคร่มีระเบียบ คงวิ่งเล่นอยู่ ในขย่ำกระดาษกำใดสักกำหนึ่งนั้น เป็นแน่ 19 มกราคมเวลา 18:17 น "ถึงคุณคิดถึงใคร ก็อย่าให้กินพื้นที่ในหัวใจที่จะคิดถึงผมนะ" (คำแสนเชยจากใจ) 17 มกราคมเวลา 18:12 น. ฉันหวังชีวิตได้เป็นเอกราชจากเวลา "คงได้ หลับ,ตื่น เมื่ออยากมากกว่าเป็นกิจจำเจ" 15 มกราคมเวลา 21:48 น. เช้านี้ @ วันเวลาหมุนย้อนมาตรงแปดนาฬิกากับนาทีที่ล่วงไปอีกค่อนครึ่ง ไปรษณีย์หน้าบ้าน บอกเล่าแต่ถ้อยคำของคนแปลกหน้า ไร้มิตรภาพ และปราศจากความคิดถึงใดๆ นกเช้า กระโดดเต้นเล่นอยู่บนราวกัดสาด หัวใจฉัน ประหวัดประหวั่นคิดถึงผู้ใด *-* 15 มกราคมเวลา 8:42 น. "จันทน์กะพ้อว่าเป็นกลิ่นของสุโขทัย กวีมันเป็นเส้นประสาทของจักรวาล" โดยท่านอังคาร 13 มกราคมเวลา 16:12 น. เห็นภาพถ่ายในกรอบฉันชอบมอง...ภาพมันฟ้องความจริงทุกสิ่งว่า...วันคืน ล่วงไปแล้วไม่หวนมา...เหมือนความรักที่ร้างลาไม่ย้อนคืน 13 มกราคมเวลา 15:21 น. มิคิดถึงสิ่งใดที่ไหม้หมาง เกรงเมื่อต่างเรากลับมา พบกันใหม่ รู้สึกฉันมิเหมือนที่เคยดีใจ ยามเมื่อแรกที่ได้รู้จักเธอ 12 มกราคมเวลา 9:06 น. แค่ความคิด คงมิผิด ถึงเป็นข้อครหา ว่าได้แต่ เขียนไว้ ไร้น้ำยา เหมือนบอดใบ้ บื้อบ้า ช่างน่าอาย 11 มกราคมเวลา 13:56 น. บาทีขบขันในความเศร้า และบางหนโศกเศร้าในความสุข (บ้าง) (เธอว่าช่างวิกลจริตสิ้นดี) 11 มกราคมเวลา 12:55 น เมื่ออยู่ใกล้ คิดถึงความหวานละไมในดวงจิต แม้ไกลห่างเพียงวันละหนึ่งนิด เหมือนใครพรากชีวิตของฉันไป 07 มกราคมเวลา 12:16 น เสียดายสร้อยบุพเพสันนิวาส เสียดายชาติปรารถนาเคยพาหวั่น เสียดายอุ่นกรุ่นไอละไมนั้น เสียดายคืนเสียดายวันที่ฝันมา 05 มกราคมเวลา 8:58 น. คิดถึงเธอ คิดถึงความรัก "ความรู้สึกที่ทำซ้ำไม่ได้" 03 มกราคมเวลา 16:31 น วันวัย... ล่วงไปเหมือนไร้ค่า บางอย่างมาเยือนแล้วจากลา เหลือเพียงปรารถนา อยู่ข้างใน 31 ธันวาคม 2010 เวลา 20:02 น. ค่ำซึ่ง เงียบงัน เห็นฝันฝาด ประหวัดหวาด วกวาดปรารถนา ใครหนอ ลับไปไม่เคยมา นั่น! ความเหว่ว้า ของใครกัน 21 ธันวาคม 2010 เวลา 0:07 น ทำไม เรา ยังพบกัน ฤา แอบเก็บความผูกพันไว้ฝันหา บนช่องว่าง ระหว่าง การจากลา เราแอบหา ปรารถนา บรรดาใด 13 ธันวาคม 2010 เวลา 21:38 น ฉันได้เก็บเธอไว้ในดวงตา เชิญมาเปิดปรารถนาฉันไปได้ เธอนั่นเก็บฉันไว้ ณ แดนใด ถ้าเก็บไว้ ณ แดนใจ ก็คงดี 12 ธันวาคม 2010 เวลา 22:38 น "ฉันคิดถึงเธอ... ท่วมท้นความพกเพ้อละเมอหา... มารุมรุกอยู่ในความเหว่หว้า... และเร้าท่วมปรารถนา ของความคิด" 11 ธันวาคม 2010 เวลา 21:58 น. อยากฝากความคิดถึงซึ้งเสนาะ แทนแพรเพลาะของหัวใจให้เธอห่ม แต่ไร้ค่าเกินกั้นกันแดดลม ที่พร่างพรมล่องเลยรำเพยพา 10 ธันวาคม 2010 เวลา 11:02 น เมื่อครู่พบเธอ ในความคิด มาใกล้ชิด อยู่ในความชิดใกล้ ทั้งที่"เรา" แปลกหน้า "แปลกใจ" อะไร! ทำไมแจ่มชัดจริง (บทพบพรากและจากไกล แทนคุณแทนไท) 9 ธันวาคม 2010 เวลา 21:50 น. "บางทีการไม่รู้สึกถึงสิ่งใด การใช้ชีวิตอาจน่าพิไลกว่า ก็เป็นได้ ความไม่มีเป็นเพียงความคาดหวัง ความมี เป็นเพียงมายาสัมผัส ..." ระลึกเห็นนางฟ้าผู้มาพร้อมกับวาสนา และเป็นความทุกข์จากไปพร้อมกับชะตากรรม ...เมื่อโลกช่างโหดร้ายเราจะไปอยู่ที่ไหน ที่อาจ"สุข"มากกว่า !!ความนึกคิด ที่ท้นล้นไปด้วยจริตเพ้อฝัน 3 ธันวาคม 2010 เวลา 23:55 น. เมื่อมีความรัก ในแววตาสะทกสะท้อนแต่ความงาม... เมื่อเศร้า โลกดูหม่นสีและไร้ซึ่งความบรรเจิดใด... เหมือนเมื่อแรกพบเธอและเมื่อกล่าวคำอำลา... รอยสุขและรอยอาลัย จารจด จรดไว้ รอจางๆไปกับกาลเวลา หลับลึกอยู่ในมโนรู้สึก "นิรันดร์" (แทนคุณแทนไท) 1 ธันวาคม 2010 เวลา 22:59 น. พออายุมากขึ้น ไยไม่รู้สึกศิวิไลซ์เมื่อถึงวันเกิดหนอ รึว่าไม่ประสงค์รับทราบความเฒ่าชราที่มาเยือน 1 ธันวาคม 2010 เวลา 9:38 น. เข้านอน 23.2 น. ไปเฝ้านางฟ้า... เมียน้อยเทวดาบนสวรรค์... แอบไปกิ๊กกัน... เช้าพลันก็แยกทาง 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:20 น. วัย วัน ที่โรยร่วงล่วงไป ไร้ประโยชน์จะฉุดรั้ง ปราศสิ้นข้อยกเว้น เราล้วนแพ่พ่ายต่อกาลเวลา (เสมอกัน) 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 21:04 น ใครจะเป็นอย่างไรในชีวิต อย่าลืมมีความคิดที่เข้าท่า เป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา อย่ายิ่งใหญ่ เกินกว่าความดีเลว... 28 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:00 น. ความจริงได้ล่วงผ่านไปแล้ว มีแต่ความทรงจำที่อาจดื่มด่ำ... ยามคิดและระลึกนั้น ระหว่างความสุขหรือความเศร้าใคร "นิยาม" ฉัน-เธอ หรือชะตากรรม 26 พฤศจิกายน 2010 เวลา 21:35 น. .... ดื่นดึก... นึกถึงใคร... เขาจะคิดถึงเราไหม... ใช่ ใจเราคิดถึงเธอ... 25 พฤศจิกายน 2010 เวลา 20:43 น. ....... ไม่มีกรรมใด ลบล้างได้ด้วยบุญ การเสพประเวณี คือ กิริยาบุญอันบุรุษพึงมอบแด่สตรี...ดลใจ ภุมรินกล่าวไว้อย่างนั้น 25 พฤศจิกายน 2010 เวลา 13:45 น. ตื่นเช้ามาจากค่ำคืนที่ทิ้งงาน (ทำแล้วได้เงิน) ออกนอกบ้านไปเสียเงินและเสียสุขภาพ (อยากพบเพื่อนเก่า) บางครั้งคำตอบของชีวิตอยู่ที่ความพอใจมากกว่าความสุขสบาย (ผมปลอบ) .... แทนคุณแทนไท 19 พฤศจิกายน 2010 เวลา 16:04 น ...ถึงเธอจะจากไป ยังคารวะ และขอบคุณ สำหรับเมล็ดพันธุ์ที่เธอได้โปรยหว่านไว้แล้วมากมาย ซึ่งกำลังผลิดอกออกผล แตกรากแตกใบในไม่ช้า... (กรวัลลิ์) (แทนคุณแทนไท) 18 พฤศจิกายน 2010 เวลา 9:22 น. ผมกำลังพยายามหันมองอดีต ครุ่นคิด ใคร่ครวญ เผื่อว่า และเพื่อว่าจะค้นพบ "บทเรียน" บางประการที่ส่งแรงกระเพื่อมมาสู่ปัจจุบัน สร้าง "เรา" ให้ดำรงอยู่ ณ วันนี้... (วรภ วรภา) 14 พฤศจิกายน 2010 เวลา 20:04 น. "เมื่อถึงเวลาธรรมชาติก็เอาชนะ ทุกความฉลาดและแสนโง่ ของมนุษย์" 5 พฤศจิกายน 2010 เวลา 10:12 น. "และก็มีวันนี้ ที่เราคิด... อาจแปลกจากนึกคิดในบางสิ่ง... ที่เราหมายเอาไว้ให้อุ่นอิง...นี่คือ ชีวิตจริง ใช่นิยาย" 4 พฤศจิกายน 2010 เวลา 18:09 น. "ที่สุดนั้น เราต่างก็ผิดบาป ธุลีใจ ล้วนทราบใช้หรือไม่ มิมีใคร หนึ่งน้อย กว่าใครใด เราต่างได้ ชดใช้ ผิดพอกัน" 2 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:05 น. "เสือเตี้ย" ออกอาการสะใจหลัง "ปลาหมึกพอล" ลาโลก "ผมมีความสุขที่เจ้าปลาหมึกแดดิ้น เพราะมันเหมือนเป็นตัวการที่ทำให้เราตกรอบฟุตบอลโลก" 28 ตุลาคม 2010 เวลา 16:51 น. "บางคน เพิ่มเป็นเพื่อนก็ไม่รับ... บอกหน่อยครับ อยากให้เพิ่มเป็นอะไร... จะให้เป็นคนพิเศษก็ไม่ได้... เพราะมีไว้ ให้สำหรับใครบางคน" 26 ตุลาคม 2010 เวลา 11:50 น. บุตร เป็นเครื่องหมายของความรัก ความเพรียบพร้อม และความรับผิดชอบ ที่เธอทั้งหลายควรเป็นผู้สร้างไว้เป็นอนาคต เป็นความหวัง ให้โลกได้สถาพรสืบไป 11 ตุลาคม 2010 เวลา 12:58 น. ผู้ใดปรารถนาพิสูจน์ทราบชีวิตด้วยดีเอ็นเอ ความทนุถนอมของหญิงชาย ซึ่งมีต่อบุตรนั้น ชัดแจ้งอยู่ในพันธุกรรมแห่งความประพฤติฯที่ดีงามแล้ว 8 ตุลาคม 2010 เวลา 10:32 น หากความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเริ่มต้นจากความรัก ไปสู่เวลาที่เหมาะสม บุตรย่อมเกิดจากความรัก ไม่ใช่ดีเอ็นเอ 7 ตุลาคม 2010 เวลา 17:40 น ...ถ้าการถูกเอารัดเอาเปรียบของเราสามารถกระตุ้นเตือนให้ใครบางคนรู้ตัวว่า กำลังกระทำผิดบาปต่อผู้อื่น บางทีมันอาจไม่เลวนักถ้าเรารู้จักจะอนุญาตตัวเองให้เป็นฝ่ายเสียประโยชน์บ้าง (เวียง-วชิระ บัวสนธ์) 7 ตุลาคม 2010 เวลา 17:15 น. บางครั้ง การปฏิเสธที่จะแบกรับและผลักไสผู้อื่นเพื่อเอาตัวรอดเพียงลำพัง นับเป็นความปวดร้าว เศร้าโศกอย่างยิ่งประการหนึ่ง 1 ตุลาคม 2010 เวลา 11:48 น. เก็บรวมเมื่อ พระอังคารที่ ๑ มีนาค์ ๕๔จารใจ จรดจินต์ (แทนคุณแทนไท)
1 มีนาคม 2554 15:43 น. - comment id 1186212
เพิ่งรู้ว่า ความรักช่างแสนดี ความเศร้าก็แสนสวย เพิ่งรู้ว่า ฝนตกก็แสนงาม ฟ้าใสก็แสนชื่น เพิ่งรู้ว่า วันเวลาช่างน่ารัก ความคิดถึงช่างซึ้งซ่าน เพิ่งรู้ว่า พระจันทร์นั่นสวยใส พระอาทิตย์ผ่องแผ้วใจ เพิ่งรู้ โลกมืดเพื่อสว่าง, เศร้าเพื่อสุข, ทุกข์เพื่อชื่น เพิ่งรู้ วันรอค่ำ, คืนรอเช้า รอให้ได้ "พบ", พรากให้ "โอกาส" ความจริง ในความโหดร้าย มีปรารถนาดี
1 มีนาคม 2554 19:54 น. - comment id 1186216
เวลามองดู ทราย ในขวดแก้ว ที่เรียกอีกอย่างว่านาฬิกาทราย...หากทรายแต่ละเม็ดคือความทรงจำในแต่ละช่วงชีวิตของเรา ก็ทำให้รู้สึกดีใจที่ไม่ได้ทำช่วงเวลาไหนในชีวิตตกหล่น หากแต่รักษาไว้ในเกราะแก้ว ที่ดูเหมือนเปราะบางแต่ทว่ามีแกนที่แข็งแรงคอยห่อหุ้มไว้อย่างระมัดระวัง ทุกครั้งที่มองเม็ดทรายค่อยๆร่วงหล่นจากด้านบนสู่ด้านล่างจนหมด เราก็ยังสามารถพลิกด้านล่างกลับขึ้นมาใหม่แล้วเฝ้ามองดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า และหากเราไม่ได้เฝ้ามองเวลาเหล่านั้น ก็ใช่ว่เราหลงลืมไม่ หากแต่เราเติบโตและเข้าใจแล้วว่า เวลาในขวดแก้ว ยังอยู่กับเราเสมอ เราไม่ได้เอาเวลาใหม่ๆ ความทรงจำใหม่ๆใส่ผสมลงไปจนปริมาณเดิมผิดเพี้ยน หากแต่คนเราสามารถที่จะมี เวลาในขวดแก้วหลายอันหรือสะสมคืนวัน ใหม่ๆเพื่อเก็บเป็น เวลาในขวดแก้ว....ได้ตราบเท่าที่เราต้องการ
1 มีนาคม 2554 22:27 น. - comment id 1186236
2 มีนาคม 2554 02:53 น. - comment id 1186251
ลืมบอกว่า "ผมมีความสุขที่เจ้าปลาหมึกแดดิ้น เพราะมันเหมือนเป็นตัวการที่ทำให้เราตกรอบฟุตบอลโลก" 555 ไม่มีกรรมใด ลบล้างได้ด้วยบุญ การเสพประเวณี คือ กิริยาบุญอันบุรุษพึงมอบแด่สตรี...ดลใจ ภุมรินกล่าวไว้อย่างนั้น 555 (...ขอยืมไปใช้หน่อยนะ...)
2 มีนาคม 2554 15:22 น. - comment id 1186290
เส้นทางของความรัก..คงเปรียบเสมือน การเดินทางไปด้วยกันบนทางเก่าๆ.. บางครั้งอาจงดงามและสะดวกสบาย.. บางครั้งอาจยากลำบากเพราะเจอเส้นทางที่ ขรุขระ..แต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป..ลองหัน กลับไปมองซิ..เราอาจจะยินดีที่ได้เดินทาง ผ่านมันมาแล้ว.. ^ ^ และที่เหนือสิ่งอื่นใด..เรามีคนพิเศษได้ร่วม เดินทางมาด้วยกัน... ^ ^ มีคำกล่าวอยู่ประโยคหนึ่งว่า "ไม่มีความโศกเศร้าอันใดเลย..ที่เวลาจะ ไม่ทำให้ลดน้อยและเบาบางลง" ปล. เพลงเพราะเช่นเคยค่ะ
2 มีนาคม 2554 17:32 น. - comment id 1186315
ความรู้สึกอาจปล่อยให้ล่องลอยอ้อยอิ่งอยู่ เพราะรู้สึกนั้นบางเบาและน่าทนุถนอม บางรู้สึกคล้ายน้ำหลากกระแทกกระทั้นจนเกินรับไหว เลยต้องปล่อยให้ลอยไกลเพราะใจแบกรับไม่ไหวแล้ว รู้สึกที่วนเวียน และสับสน(ความเครียดเริ่มสะสม) บางรู้สึกที่ตกตะกอนพอขยับก็กลับมาให้สัมผัสอีก วันแวลาหมุนเวียนอยู่ในที รู้สึกนั้นก็ว่ายวนไม่แพ้กัน หากท้องฟ้าวันนี้ดูสดใส ตะกอนใจก็ยังรู้สึกดี (แล้วแต่ปัจจัยอีกที) พอลถูกพาดพิงอีกแล้ว อิอิ
2 มีนาคม 2554 21:21 น. - comment id 1186363
ชอบบทกลอนและความนึกคิดทุกอย่างที่เปิดเผยทุกคนมีความคิดและมีอิสระในความคิดกล้าที่จะทำในสิ่งที่ถูกที่ควรไม่มีสิ่งใดแอบแฝงหรือซ่อนเร้นเหมือนมีพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเราไม่เคยแม้แต่จะเจอกันเราเห็นกันเพียง ..รูปถ่าย..แต่น้ำใจดีงามยิ่งนักให้คำปรึกษาเป็นกำลังใจและคอยห่วงใยตลอดแม้เราไม่เคยพบกันแต่กล้าพอที่จะเล่าความทุกข์ความเศร้าความเสียใจต่างๆๆให้พี่ชายที่แสนดีฟังพี่ชายมีแต่ปลอบแล้วสอนน้องให้ยิ้มรับกับความสุขและความเศร้าของชีวิตเหมือนบทเพลงเวลาในขวดแก้วเมื่อไรที่ได้ยินเพลงนี้น้ำตามันจะไหลออกมาและคิดแต่ว่าถ้าเราย้อนกับไปได้ก็ดีจะได้กับไปแก้ไขให้มันดีขึ้นหรือไม่ก็ไม่ทำเลยแต่ก็เหมือนกับสายน้ำเพราะมันไม่สามารถที่จะไหลกับมาได้เหมือนที่พี่ชายบอกว่าย้อนเวลากับไปไม่ได้แต่เราแก้ไขให้มันดีขึ้นได้..คนที่มองไปข้างหน้ามีแต่ควันก้าวไปข้างหน้าก็ไม่กล้าเดินกับก็ไม่เห็นทางมีคนมาบอกให้เราเดินไปในทางข้างหน้าให้ได้เพราะเราต้องก้าวเดินไม่ได้อยู่กับที่มีทั้งดุทั้งว่าทั้งน้อยใจแต่ยังห่วงใยอย่างสม่ำเสมอ เพื่อนพ่อแม่พี่น้องเราคงพร้อมที่จะรับฟังปัญหาของเราแต่เราเองกับไม่กล้าที่จะเอาความทุกข์ไปให้พวกเขาเพราะว่าเราไกลบ้านกลัวจะเป็นห่วงกลัวโน้มนี้เกิดจากความกลัวไปหมดไม่กล้าแม้จะพูดกับใครได้แต่บอกว่ายังดีมีความสุขมีแต่คนดีๆๆเจอเรื่องดีๆไม่มีใครรังแกหรือทำให้ฉันเสียใจ(ฉันโกหกพ่อแม่พี่น้องและตัวเอง)เก็บแล้วก็เก็บจนวันหนึ่งมีเหมือนมือดึงให้เราลุกขึ้นมาจาก กองความทุกข์ ให้เรามองปัญหาแก้ปัญหาเผชิญหน้าเข้าหามันไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ตามสอนให้เราคุยปรับทุกข์เพื่อจะได้ระบายออกมาได้เรารู้สึกว่าเราไม่อยู่ในโลกเพียงลำพังแล้วกล้าที่จะเดินไปข้างหน้า... ไม่เคยบอกให้ฉันเดินไปในทางที่ผิดมีแต่สอนให้คิดให้ดีแก้ที่ปัญหาและยิ้มรับกับปัญหา วันี้ฉันฟังเพลงเวลาในขวดแก้วฉันยิ้มและมีความสุขกับบทเพลงและคิดถึงพี่ชายที่แสนดีของฉัน วันแรกที่เห็นรูปผู้ชายคนหนึ่งมาขอเป็นเพื่อนฉันก็ไม่ได้กดตอบรับแต่รู้สึกถูกชะตาและรูปผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนทุกๆๆวันจนตัวเองคิดว่าใครนะขยันเปลี่ยนรูปจริงๆๆแล้ววันนั้นรูปก็เปลี่ยนเป็นอุ้มเด็กอยู่ฉันก็ว่าน่าจะเป็นลูกแน่เลยกดตอบรับเป็นเพื่อนก็มีข้อความแปลกเข้ามานึกในใจว่าผู้ชายคนนี้เจ้าชู้จริงๆๆส่งข้อความให้ใครนะทุกวันเลยหวานจริงๆๆจนมาแปะเพลงเวลาในขวดแก้วนี่แหละร้องไห้เลยก็กดไปถามว่าร้องไห้ได้ไหม และรู้สึกดีต่อกันมากไปกว่าความรักอีก ความรักของฉันจะเป็นสีขาวและบริสุทธิ์ฉันจะไม่มีวันเห็นแกตัวดึงพี่ชายที่แสนดีของฉันลงมาขอเป็นน้องสาวได้หรือเปล่าพี่ชายบอกว่าให้เป็นน้องรักเลยดีใจมากดีใจที่สุดและฉันก็จะรักและห่วงพี่ชายของฉันทุกๆๆวันพี่ชายที่แสนดีของฉันจะต้องเจอผู้หญิงที่แสนดีและ เพียบพร้อมและเหมาะสมที่สุดฉันจะยืนมองพี่ชายของฉันประสบความสำเร็จในทุกๆๆด้านไม่ว่าเรื่องงานและเรื่องความรักก็ตามน้องสาวคนนี้ก็จะรักพี่ชายทุกๆๆวันและจะรักมากขึ้นทุกๆๆวันด้วยเพราะตอนนี้น้องสาวคนนี้เปิดตาอยู่แล้วก็เห็นความรักที่พี่ชายมอบให้ทุกๆๆวันด้วยน้องสาวคนนี้รักพี่ชายตลอดไปนะ(และจะยิ้มทุกๆๆวันด้วยพี่ชายก็ต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอย่าโกรธและอย่าขี้ใจน้อยนะเดียวแก่เร็วไม่รู้ด้วย)
2 มีนาคม 2554 21:31 น. - comment id 1186365
ยามพิการทางใจสุดให้เศร้า คืนวันเหงาลัดเลาะเสาะค้นหา แม้นพรมแดนขวางกันนั้นไม่ลา รักที่มาในห้วงรัดบ่วงใจ แทนคุณแทนไทใยเป็นเช่นนี้ ยากจะมีดั่งขวดลวดลายใส เปรียบเหมือนนางลาร้างที่ห่างไป สิ่งซ่อนไว้ให้เหงาเศร้าในทรวง. อ่านแล้วให้สุดแสนจะหงอยเหงาจริงๆ จึงระบายสิ่งไว้ในกลอนให้จ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
2 มีนาคม 2554 22:16 น. - comment id 1186370
ผมแทนคุณแทนไท ขอบคุณน้ำใจทุกท่านที่สละเวลามาเยือน มาช่วยให้ใจชื่นชุ่ม ให้ไม่เงียบเหงา ให้ยิ้ม ให้สุข และเสียงดนตรีในความเงียบ บทบันทึก ผมเขียนไว้เวลานึกอะไรออกมา บันทึกจากใจที่รู้สึก จากสิ่งที่ได้ยิน หรือสิ่ที่ได้พบเห็น แต่ถ้อยคำเหล่านั้นมักสะทกสะท้อนความรู้สึกคิดตัวเองไปด้วย ผมมักเรียกว่า"จริต" ผมเคยเขียนบันทึกตั้งแต่อายุ 15 จนป่านนี้ยังเขียนความรู้สึกอยู่เรื่อยเปื่อย ย้อนๆไปดู วันเวลานำพาเรามาไกลกว่าสิ่งทีคิดว่าเราคิดว่าเราเป็นอยู่ไกลโขแล้ว และเสี้ยมสอนบางสิ่งบางอย่างได้อย่างน่าอัศจรรย์ ความรู้สึกเป็นสิ่งที่อยู่ในขวดแก้ว ขวดหนึ่งซึ่งสลับซับซ้อนไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ในวินาทีที่เศร้าสำหรับผมเป็นเพียงส่วนเสี้ยวเดียวสั้นบ้าง ลึกล่วงบ้าง อาจนำพาความทรมานมาสู่ชีวิตในวินาทีนั้น แต่ไม่เคยนำพาทอดระยะยาวออกไปไกลในวินาทีอื่นด้วย ประบการณ์ที่พบ มิใช่เพียงความงดงามเท่านั้นหรอกสหายเอ๋ยที่นำพาชีวิตเราไปสู่ทางที่วิไลขึ้น ความเศร้าอาจเป็นนิมิตที่แจ่มชัดกว่า "นี่คือเสี้ยวส่วนของบันทึก (เล็กน้อย) เล็กๆของลูกผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น" ขอบคุณทุกมิตรภาพที่มาเยือน มีเวลาจะมาตอบขอบคุณทุกความกรุณา ได้เวลาทานยา ต้องพักผ่อนแล้ว ด้วยหัวใจคารวะ / แทนคุณแทนไท
2 มีนาคม 2554 22:19 น. - comment id 1186371
พักผ่อนมากๆ
5 มีนาคม 2554 14:01 น. - comment id 1186695
5 มีนาคม 2554 23:56 น. - comment id 1186761
แวะมาอ่านก่อนเที่ยงคืน...