ความรู้สึกในขวดแก้ว

แทนคุณแทนไท

embrace.jpg
1018254ziqayvf5qd.gif
	"ผมอยากให้คำพูดอธิบายหัวใจได้ครบถ้วนสักครั้ง" "ผมคงนึกยินดีที่หมดจดในความรู้สึกได้"
วันอังคารเวลา 21:12 น. 
	"ช่วงนี้พักผ่อนสมอง รู้สึกสบายหัว แต่ความรู้สึกนึกคิดปล่อยให้รกเรื้ออยู่นานๆ อาจทำให้จินตนาการเฉาได้เช่นกัน" ข้าพเจ้านึกคิดถึงถ้อยคำของกวีผู้ลาจากไปก่อนวัย "กนกพงศ์" "สิบสี่วันไม่ลงแปลงผัก หญ้าขึ้นรก... สิบแปดวันไม่ได้จับพู่กัน ความคิดรก... สามสิบวันไม่ได้เขียนบทกวี จิตใจไม่สะอาด" (จริงอย่างแรง)
วันอังคารเวลา 15:35 น. 
	"ความรู้สึกนึกคิดสื่อสารได้หลายทาง สุดแต่ว่าผู้รับสารน์จะเจอกันที่ช่องสัณญาณไหน... บางคนไม่ได้ใช้คำพูดอธิบายเหตุผล แต่อาจกำลังอธิบายหัวใจก็เพียงนั้น"
วันวันพุธเวลา 21:58 น
	ในความคิด... ถ้าจะผิดก็ผิดที่ห้ามไม่ไหว... คิดถึงเธอแทบขาดใจ... ได้แต่เก็บเอาไว้ในอารมณ์ (แทนคุณแทนไท)
วันอาทิตย์เวลา 10:52 น.
	
	"ข้าพเจ้าเดินลัดเลาะไปตามพรมแดนของความทัศนคติและความวิกลจริตของชีวิต" หัวใจซีกหนึ่งว้าเหว่เหมือนเมื่อครั้งแรกที่รู้ว่าเธอได้กลายเป็นอากาศธาตุไปเสียแล้ว - ข้าพเจ้ามิรู้ว่าอีกซีกส่วนของหัวใจครวญคิดอะไรกันแน่ "ขื่นไข้" และ "เจ็บปวดจังเลย"
20 กุมภาพันธ์เวลา 9:54 น. 
	‎"ในความฝัน ข้าพเจ้าพบเห็นความสวยงามมากมายของชีวิต" เมื่อตื่นขึ้นภาพสวยหวานค่อยๆจางหายไปแทบสิ้น มีสิ่งเดียวที่หลงเหลือไว้ให้ชื่นใจ "คือเธอ" ผู้ซึ่งสวรรค์มิอาจหาคำนิยามใดมาพรรณาให้วิไลได้มากกว่า "นางฟ้า"
23 กุมภาพันธ์เวลา 10:50 น. 
	ถ้าเธอจาก
มิรู้ว่าเจ็บมากสักแค่ไหน
หนอความรักแปลกหนานิจจาใจ
ฝากทุกอย่างเอาไว้ในความจำ
06 กุมภาพันธ์เวลา 13:40 น.
	" นอกจากรักคุณแล้ว ผมทำอะไรไม่เก่งเลย " (เดอะคลาสสิคค่ะ)
05 กุมภาพันธ์เวลา 23:03 น.
	ที่นั่นคงมีเทวดาน้อย...มอบมาลัยที่รินร้อยจากสายฝน...เหนือโลกจินตนาการดล...อวลอลด้วยดวงดอกไม้งาม
08 กุมภาพันธ์เวลา 8:48 น.
	ถ้าเราไม่ได้อธิบายหัวใจเราให้ความคิดถึงได้รับรู้
เราจะพบกันและหัวใจเต้นผิดจังหวะไปทำไม
04 กุมภาพันธ์เวลา 23:15 น. 
	‎"เมื่อคุณยังพิจารณาความจริงของที่ชิวติที่เป็นได้ ร้องไห้กับมัน หัวเราะกับมัน ยิ้มกับมัน - รู้สึกอย่างไรตอนไหนก็ร้องไห้ดีใจหัวเราะตามที่รู้สึกเถิด"
04 กุมภาพันธ์เวลา 10:59 น. 
	เศร้าๆ พิกล 
หรือใจเราพิการ
เสียงสะอื้น ถึงสะท้าน
ทรมา ทรมาน ทรวง
02 กุมภาพันธ์เวลา 21:16 น. 
	‎"หยุดสนทนากับหัวใจตัวเองสักพัก ฟังเสียงดอกไม้ใบหญ้าเริงรำ ระบำฟ้อน"
02 กุมภาพันธ์เวลา 15:20 น. 
	"บ่ายอีกแล้ว ไยวันนี้ไม่ใคร่เกรงพระอาทิตย์จะลาฟ้าเท่าใดนัก หรือพระอาทิตย์เมื่อเช้าเสี้ยมสอนบางสิ่งให้เข้าใจ" เธอกล่าวลาฉัน ฉันอาจไม่ได้พบเธอ - แต่คำ "รัก" ที่อำลากัน อาจได้พบกันใหม่ ในบางใคร อีกสักครั้ง และสักคน
01 กุมภาพันธ์เวลา 15:34 น. 
	..บนหลังเสื้อบางตัวมีคำว่า Torres แต่บนหน้าอกเสื้อทุกตัวมีตราสโมสร"Liverpool"อยู่.. (โชคดี)
31 มกราคมเวลา 22:46 น. 
	เมื่อพระอาทิตย์เข้านอน เราก็ควรพักผ่อนซะบ้าง นึกคิดจะมัวทำงานอยูทำไม
31 มกราคมเวลา 20:57 น. 
	ตื่นเช้ามาครู่เดียว พระอาทิตย์ก็ใกล้จะลาฟ้าอีกแล้ว - "ฉันพบเธอครู่เดียว เธอก็อำลากันซะแล้ว"
31 มกราคมเวลา 14:05 น
	‎"คืนนี้พระจันทร์หายไป ดวงดาวก็น้อยนักครับ ท้องฟ้ามืดยังกะกำมะหยี่ ผมสงสัยว่าผีเสื้อหลับนอนอยู่ที่แห่งไหน เหงาและว้าเหว่รึไม่"
30 มกราคมเวลา 21:04 น.
	หัวใจ
โครมครามผิดจังหวะที่เคยเป็น
"บอกเล่าปรารถนาบางอย่างที่ได้พบ"
30 มกราคมเวลา 20:40 น.
	บทเอ่ย บทกวี ได้สิ้นสวย ยิ่งมิมีเธอด้วย ฉันสิ้นศรี รูปถ่าย จดหมาย ประดามี ก็สิ้นดี เมื่อพรุ่งนี้มิมีมา
26 มกราคมเวลา 13:39 น.
	จะสอนให้เด็กๆ รักสันติได้อย่างไร ในเมื่อเพียงหันหน้าออกนอกห้องเรียน พวกเขาก็เห็นผู้ใหญ่ถือปืนอยู่เต็มสนาม 
"อย่าอวดอ้างความรักชาติ จนผลักไสมิตรให้เป็นผู้ขี้ขลาดเลย"
"ยามเมื่อเราเห็นต่างกัน ไม่ฝ่ายหนึ่งก็ฝ่ายใดต้องยอมรับที่จะเป็นผู้โง่เขลาเสมอเช่นนั้นหรือ"
25 มกราคมเวลา 16:27 น. 
	ชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์ และเราหาได้ถือกำเนิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งเราไม่ได้ตายไปพร้อมความว่างเปล่า... "
25 มกราคมเวลา 16:17 น. 
	เราอยู่ ณ หนใดในโลกนี้...ความคิดถึง ยังมีอยู่ที่ไหน...ความทรงจำจะเลือนหาย กระจายไกล... ฉันคิดถึง ความโชคร้ายที่แสนดี
21 มกราคมเวลา 11:22 น.
	‎"หากรางวัลเป็นจุดหมายปลายทางของศาสนา หากความรักชาติตอบสนองผลประโยชน์ส่วนตัว และหากการศึกษาเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ข้าพอใจมากกว่าที่เป็นผู้ไมมีศาสนา ไม่รักซาติ และเป็นคนโง่เขลาที่ถ่อมตน"
20 มกราคมเวลา 15:05 น.
	ราชรถดวงแดงกำลังจะลาขอบฟ้า
สาดทแยงแสงรัศมีสีทองจับกองกระดาษที่ขะยุ่มทิ้งเมื่อหลายวันก่อน
ความรู้สึกนึกคิดอันไม่ใคร่มีระเบียบ คงวิ่งเล่นอยู่ ในขย่ำกระดาษกำใดสักกำหนึ่งนั้น เป็นแน่
19 มกราคมเวลา 18:17 น
	‎"ถึงคุณคิดถึงใคร ก็อย่าให้กินพื้นที่ในหัวใจที่จะคิดถึงผมนะ" (คำแสนเชยจากใจ)
17 มกราคมเวลา 18:12 น.
	ฉันหวังชีวิตได้เป็นเอกราชจากเวลา "คงได้ หลับ,ตื่น เมื่ออยากมากกว่าเป็นกิจจำเจ"
15 มกราคมเวลา 21:48 น.
	เช้านี้ @ วันเวลาหมุนย้อนมาตรงแปดนาฬิกากับนาทีที่ล่วงไปอีกค่อนครึ่ง ไปรษณีย์หน้าบ้าน บอกเล่าแต่ถ้อยคำของคนแปลกหน้า ไร้มิตรภาพ และปราศจากความคิดถึงใดๆ
นกเช้า กระโดดเต้นเล่นอยู่บนราวกัดสาด หัวใจฉัน ประหวัดประหวั่นคิดถึงผู้ใด *-*
15 มกราคมเวลา 8:42 น.
	‎"จันทน์กะพ้อว่าเป็นกลิ่นของสุโขทัย กวีมันเป็นเส้นประสาทของจักรวาล" โดยท่านอังคาร
13 มกราคมเวลา 16:12 น.
	เห็นภาพถ่ายในกรอบฉันชอบมอง...ภาพมันฟ้องความจริงทุกสิ่งว่า...วันคืน ล่วงไปแล้วไม่หวนมา...เหมือนความรักที่ร้างลาไม่ย้อนคืน 
13 มกราคมเวลา 15:21 น.
	มิคิดถึงสิ่งใดที่ไหม้หมาง
เกรงเมื่อต่างเรากลับมา พบกันใหม่
รู้สึกฉันมิเหมือนที่เคยดีใจ
ยามเมื่อแรกที่ได้รู้จักเธอ
12 มกราคมเวลา 9:06 น. 
	แค่ความคิด
คงมิผิด ถึงเป็นข้อครหา
ว่าได้แต่ เขียนไว้ ไร้น้ำยา
เหมือนบอดใบ้ บื้อบ้า ช่างน่าอาย
11 มกราคมเวลา 13:56 น. 
	บาทีขบขันในความเศร้า และบางหนโศกเศร้าในความสุข (บ้าง) (เธอว่าช่างวิกลจริตสิ้นดี)
11 มกราคมเวลา 12:55 น
	เมื่ออยู่ใกล้
คิดถึงความหวานละไมในดวงจิต
แม้ไกลห่างเพียงวันละหนึ่งนิด
เหมือนใครพรากชีวิตของฉันไป
07 มกราคมเวลา 12:16 น
	เสียดายสร้อยบุพเพสันนิวาส
เสียดายชาติปรารถนาเคยพาหวั่น
เสียดายอุ่นกรุ่นไอละไมนั้น
เสียดายคืนเสียดายวันที่ฝันมา
05 มกราคมเวลา 8:58 น. 
	คิดถึงเธอ คิดถึงความรัก "ความรู้สึกที่ทำซ้ำไม่ได้"
03 มกราคมเวลา 16:31 น
	วันวัย...
ล่วงไปเหมือนไร้ค่า
บางอย่างมาเยือนแล้วจากลา
เหลือเพียงปรารถนา อยู่ข้างใน
31 ธันวาคม 2010 เวลา 20:02 น.
	ค่ำซึ่ง เงียบงัน เห็นฝันฝาด
ประหวัดหวาด วกวาดปรารถนา
ใครหนอ ลับไปไม่เคยมา
นั่น! ความเหว่ว้า ของใครกัน
21 ธันวาคม 2010 เวลา 0:07 น
	ทำไม เรา ยังพบกัน
ฤา แอบเก็บความผูกพันไว้ฝันหา
บนช่องว่าง ระหว่าง การจากลา
เราแอบหา ปรารถนา บรรดาใด
13 ธันวาคม 2010 เวลา 21:38 น
	ฉันได้เก็บเธอไว้ในดวงตา
เชิญมาเปิดปรารถนาฉันไปได้
เธอนั่นเก็บฉันไว้ ณ แดนใด
ถ้าเก็บไว้ ณ แดนใจ ก็คงดี
12 ธันวาคม 2010 เวลา 22:38 น
	‎"ฉันคิดถึงเธอ...
ท่วมท้นความพกเพ้อละเมอหา...
มารุมรุกอยู่ในความเหว่หว้า...
และเร้าท่วมปรารถนา ของความคิด"
11 ธันวาคม 2010 เวลา 21:58 น.
	อยากฝากความคิดถึงซึ้งเสนาะ
แทนแพรเพลาะของหัวใจให้เธอห่ม
แต่ไร้ค่าเกินกั้นกันแดดลม
ที่พร่างพรมล่องเลยรำเพยพา
10 ธันวาคม 2010 เวลา 11:02 น
	เมื่อครู่พบเธอ ในความคิด
มาใกล้ชิด อยู่ในความชิดใกล้
ทั้งที่"เรา" แปลกหน้า "แปลกใจ"
อะไร! ทำไมแจ่มชัดจริง (บทพบพรากและจากไกล แทนคุณแทนไท)
9 ธันวาคม 2010 เวลา 21:50 น.
	"บางทีการไม่รู้สึกถึงสิ่งใด การใช้ชีวิตอาจน่าพิไลกว่า ก็เป็นได้ ความไม่มีเป็นเพียงความคาดหวัง ความมี เป็นเพียงมายาสัมผัส ..." 
	ระลึกเห็นนางฟ้าผู้มาพร้อมกับวาสนา และเป็นความทุกข์จากไปพร้อมกับชะตากรรม ...เมื่อโลกช่างโหดร้ายเราจะไปอยู่ที่ไหน ที่อาจ"สุข"มากกว่า !!ความนึกคิด ที่ท้นล้นไปด้วยจริตเพ้อฝัน
3 ธันวาคม 2010 เวลา 23:55 น. 
	เมื่อมีความรัก ในแววตาสะทกสะท้อนแต่ความงาม... เมื่อเศร้า โลกดูหม่นสีและไร้ซึ่งความบรรเจิดใด... เหมือนเมื่อแรกพบเธอและเมื่อกล่าวคำอำลา... รอยสุขและรอยอาลัย จารจด จรดไว้ รอจางๆไปกับกาลเวลา หลับลึกอยู่ในมโนรู้สึก "นิรันดร์" (แทนคุณแทนไท)
1 ธันวาคม 2010 เวลา 22:59 น.
	พออายุมากขึ้น ไยไม่รู้สึกศิวิไลซ์เมื่อถึงวันเกิดหนอ รึว่าไม่ประสงค์รับทราบความเฒ่าชราที่มาเยือน
1 ธันวาคม 2010 เวลา 9:38 น. 
	เข้านอน 23.2 น.
ไปเฝ้านางฟ้า... เมียน้อยเทวดาบนสวรรค์... แอบไปกิ๊กกัน... เช้าพลันก็แยกทาง
30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:20 น.
	วัย วัน ที่โรยร่วงล่วงไป ไร้ประโยชน์จะฉุดรั้ง
ปราศสิ้นข้อยกเว้น เราล้วนแพ่พ่ายต่อกาลเวลา (เสมอกัน)
30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 21:04 น
	ใครจะเป็นอย่างไรในชีวิต
อย่าลืมมีความคิดที่เข้าท่า
เป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา
อย่ายิ่งใหญ่ เกินกว่าความดีเลว...
28 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:00 น.
	ความจริงได้ล่วงผ่านไปแล้ว
มีแต่ความทรงจำที่อาจดื่มด่ำ... ยามคิดและระลึกนั้น
ระหว่างความสุขหรือความเศร้าใคร "นิยาม"
ฉัน-เธอ หรือชะตากรรม
26 พฤศจิกายน 2010 เวลา 21:35 น. 
	‎....
ดื่นดึก...
นึกถึงใคร...
เขาจะคิดถึงเราไหม...
ใช่ ใจเราคิดถึงเธอ...
25 พฤศจิกายน 2010 เวลา 20:43 น.
	‎....... ไม่มีกรรมใด ลบล้างได้ด้วยบุญ การเสพประเวณี คือ กิริยาบุญอันบุรุษพึงมอบแด่สตรี...ดลใจ ภุมรินกล่าวไว้อย่างนั้น 
25 พฤศจิกายน 2010 เวลา 13:45 น.
	ตื่นเช้ามาจากค่ำคืนที่ทิ้งงาน (ทำแล้วได้เงิน) ออกนอกบ้านไปเสียเงินและเสียสุขภาพ (อยากพบเพื่อนเก่า) บางครั้งคำตอบของชีวิตอยู่ที่ความพอใจมากกว่าความสุขสบาย (ผมปลอบ) .... แทนคุณแทนไท 
19 พฤศจิกายน 2010 เวลา 16:04 น
	‎...ถึงเธอจะจากไป ยังคารวะ และขอบคุณ สำหรับเมล็ดพันธุ์ที่เธอได้โปรยหว่านไว้แล้วมากมาย ซึ่งกำลังผลิดอกออกผล แตกรากแตกใบในไม่ช้า... (กรวัลลิ์) (แทนคุณแทนไท)
18 พฤศจิกายน 2010 เวลา 9:22 น.
	ผมกำลังพยายามหันมองอดีต ครุ่นคิด ใคร่ครวญ เผื่อว่า และเพื่อว่าจะค้นพบ "บทเรียน" บางประการที่ส่งแรงกระเพื่อมมาสู่ปัจจุบัน สร้าง "เรา" ให้ดำรงอยู่ ณ วันนี้... (วรภ วรภา)
14 พฤศจิกายน 2010 เวลา 20:04 น.
	"เมื่อถึงเวลาธรรมชาติก็เอาชนะ ทุกความฉลาดและแสนโง่ ของมนุษย์"
5 พฤศจิกายน 2010 เวลา 10:12 น. 
	‎"และก็มีวันนี้ ที่เราคิด... อาจแปลกจากนึกคิดในบางสิ่ง... ที่เราหมายเอาไว้ให้อุ่นอิง...นี่คือ ชีวิตจริง ใช่นิยาย"
4 พฤศจิกายน 2010 เวลา 18:09 น.
	‎"ที่สุดนั้น เราต่างก็ผิดบาป
ธุลีใจ ล้วนทราบใช้หรือไม่
มิมีใคร หนึ่งน้อย กว่าใครใด
เราต่างได้ ชดใช้ ผิดพอกัน"
2 พฤศจิกายน 2010 เวลา 23:05 น.
	‎"เสือเตี้ย" ออกอาการสะใจหลัง "ปลาหมึกพอล" ลาโลก
"ผมมีความสุขที่เจ้าปลาหมึกแดดิ้น เพราะมันเหมือนเป็นตัวการที่ทำให้เราตกรอบฟุตบอลโลก"
28 ตุลาคม 2010 เวลา 16:51 น.
	"บางคน เพิ่มเป็นเพื่อนก็ไม่รับ... บอกหน่อยครับ อยากให้เพิ่มเป็นอะไร... จะให้เป็นคนพิเศษก็ไม่ได้... เพราะมีไว้ ให้สำหรับใครบางคน"
26 ตุลาคม 2010 เวลา 11:50 น.
	บุตร เป็นเครื่องหมายของความรัก ความเพรียบพร้อม และความรับผิดชอบ ที่เธอทั้งหลายควรเป็นผู้สร้างไว้เป็นอนาคต เป็นความหวัง ให้โลกได้สถาพรสืบไป
11 ตุลาคม 2010 เวลา 12:58 น.
	ผู้ใดปรารถนาพิสูจน์ทราบชีวิตด้วยดีเอ็นเอ ความทนุถนอมของหญิงชาย ซึ่งมีต่อบุตรนั้น ชัดแจ้งอยู่ในพันธุกรรมแห่งความประพฤติฯที่ดีงามแล้ว
8 ตุลาคม 2010 เวลา 10:32 น
	หากความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเริ่มต้นจากความรัก ไปสู่เวลาที่เหมาะสม บุตรย่อมเกิดจากความรัก ไม่ใช่ดีเอ็นเอ
7 ตุลาคม 2010 เวลา 17:40 น
	...ถ้าการถูกเอารัดเอาเปรียบของเราสามารถกระตุ้นเตือนให้ใครบางคนรู้ตัวว่า กำลังกระทำผิดบาปต่อผู้อื่น บางทีมันอาจไม่เลวนักถ้าเรารู้จักจะอนุญาตตัวเองให้เป็นฝ่ายเสียประโยชน์บ้าง (เวียง-วชิระ บัวสนธ์)
7 ตุลาคม 2010 เวลา 17:15 น.
	บางครั้ง การปฏิเสธที่จะแบกรับและผลักไสผู้อื่นเพื่อเอาตัวรอดเพียงลำพัง นับเป็นความปวดร้าว เศร้าโศกอย่างยิ่งประการหนึ่ง
1 ตุลาคม 2010 เวลา 11:48 น.
 
เก็บรวมเมื่อ พระอังคารที่ ๑ มีนาค์ ๕๔จารใจ จรดจินต์ (แทนคุณแทนไท)
1018254ziqayvf5qd.gif				
comments powered by Disqus
  • ยาแก้ปวด

    2 มีนาคม 2554 02:47 น. - comment id 1181436

    10657.gif
    
    ไม่มีใครย้อนเวลากลับมาแก้ไขได้
    แต่มีแค่เวลาเท่านั้นที่เยียวยาได้..
    
    สำหรับบันทึกที่แสนสั้น
    แต่มีความหมายสำหรับบางใคร...เสมอ..
    
    36.gif1.gif59.gif
  • แทนคุณแทนไท

    1 มีนาคม 2554 15:43 น. - comment id 1186212

    
    1018254ziqayvf5qd.gif
    เพิ่งรู้ว่า
    ความรักช่างแสนดี
    ความเศร้าก็แสนสวย
    
    เพิ่งรู้ว่า
    ฝนตกก็แสนงาม
    ฟ้าใสก็แสนชื่น
    
    เพิ่งรู้ว่า
    วันเวลาช่างน่ารัก
    ความคิดถึงช่างซึ้งซ่าน
    
    เพิ่งรู้ว่า
    พระจันทร์นั่นสวยใส
    พระอาทิตย์ผ่องแผ้วใจ
    
    เพิ่งรู้
    โลกมืดเพื่อสว่าง, เศร้าเพื่อสุข, ทุกข์เพื่อชื่น 
    
    เพิ่งรู้
    วันรอค่ำ, คืนรอเช้า  
    
    รอให้ได้ "พบ",  พรากให้ "โอกาส"
    
    
    ความจริง
    ในความโหดร้าย มีปรารถนาดี 1018254ziqayvf5qd.gif
  • โคลอน

    1 มีนาคม 2554 19:54 น. - comment id 1186216

    clock+time1.jpg
    
    
    เวลามองดู ทราย ในขวดแก้ว ที่เรียกอีกอย่างว่านาฬิกาทราย...หากทรายแต่ละเม็ดคือความทรงจำในแต่ละช่วงชีวิตของเรา
    
    ก็ทำให้รู้สึกดีใจที่ไม่ได้ทำช่วงเวลาไหนในชีวิตตกหล่น หากแต่รักษาไว้ในเกราะแก้ว ที่ดูเหมือนเปราะบางแต่ทว่ามีแกนที่แข็งแรงคอยห่อหุ้มไว้อย่างระมัดระวัง
    
    ทุกครั้งที่มองเม็ดทรายค่อยๆร่วงหล่นจากด้านบนสู่ด้านล่างจนหมด
    
    เราก็ยังสามารถพลิกด้านล่างกลับขึ้นมาใหม่แล้วเฝ้ามองดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    
    และหากเราไม่ได้เฝ้ามองเวลาเหล่านั้น ก็ใช่ว่เราหลงลืมไม่
    
    หากแต่เราเติบโตและเข้าใจแล้วว่า
    
    เวลาในขวดแก้ว
    
    ยังอยู่กับเราเสมอ
    
    เราไม่ได้เอาเวลาใหม่ๆ ความทรงจำใหม่ๆใส่ผสมลงไปจนปริมาณเดิมผิดเพี้ยน
    
    หากแต่คนเราสามารถที่จะมี เวลาในขวดแก้วหลายอันหรือสะสมคืนวัน ใหม่ๆเพื่อเก็บเป็น เวลาในขวดแก้ว....ได้ตราบเท่าที่เราต้องการ
    
    11.gif36.gif11.gif36.gif11.gif36.gif11.gif
  • กีกี้

    1 มีนาคม 2554 22:27 น. - comment id 1186236

    36.gif
  • ยาแก้ปวด

    2 มีนาคม 2554 02:53 น. - comment id 1186251

    ลืมบอกว่า
    
    "ผมมีความสุขที่เจ้าปลาหมึกแดดิ้น เพราะมันเหมือนเป็นตัวการที่ทำให้เราตกรอบฟุตบอลโลก"  555
    
    
    ไม่มีกรรมใด ลบล้างได้ด้วยบุญ การเสพประเวณี คือ กิริยาบุญอันบุรุษพึงมอบแด่สตรี...ดลใจ ภุมรินกล่าวไว้อย่างนั้น   555
    
    (...ขอยืมไปใช้หน่อยนะ...)
    
    19.gif19.gif
  • เทียนหยด

    2 มีนาคม 2554 15:22 น. - comment id 1186290

    เส้นทางของความรัก..คงเปรียบเสมือน
    
    การเดินทางไปด้วยกันบนทางเก่าๆ..
    
    บางครั้งอาจงดงามและสะดวกสบาย..
    
    บางครั้งอาจยากลำบากเพราะเจอเส้นทางที่
    
    ขรุขระ..แต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป..ลองหัน
    
    กลับไปมองซิ..เราอาจจะยินดีที่ได้เดินทาง
    
    ผ่านมันมาแล้ว..
    
    ^
    ^
    และที่เหนือสิ่งอื่นใด..เรามีคนพิเศษได้ร่วม
    
    เดินทางมาด้วยกัน...11.gif
    
    ^
    ^
    มีคำกล่าวอยู่ประโยคหนึ่งว่า
    
    "ไม่มีความโศกเศร้าอันใดเลย..ที่เวลาจะ
      
      ไม่ทำให้ลดน้อยและเบาบางลง"
    
    11.gif11.gif11.gif36.gif
    
    ปล. เพลงเพราะเช่นเคยค่ะ   46.gif
  • แจ้นเอง

    2 มีนาคม 2554 17:32 น. - comment id 1186315

    36.gif
    
    ความรู้สึกอาจปล่อยให้ล่องลอยอ้อยอิ่งอยู่
    เพราะรู้สึกนั้นบางเบาและน่าทนุถนอม
    
    บางรู้สึกคล้ายน้ำหลากกระแทกกระทั้นจนเกินรับไหว
    เลยต้องปล่อยให้ลอยไกลเพราะใจแบกรับไม่ไหวแล้ว
    
    รู้สึกที่วนเวียน และสับสน(ความเครียดเริ่มสะสม)
    บางรู้สึกที่ตกตะกอนพอขยับก็กลับมาให้สัมผัสอีก
    
    วันแวลาหมุนเวียนอยู่ในที
    รู้สึกนั้นก็ว่ายวนไม่แพ้กัน
    
    หากท้องฟ้าวันนี้ดูสดใส
    ตะกอนใจก็ยังรู้สึกดี
    (แล้วแต่ปัจจัยอีกที)
    
    
    พอลถูกพาดพิงอีกแล้ว อิอิ
    
    
    31.gif
  • ดอกหญ้า

    2 มีนาคม 2554 21:21 น. - comment id 1186363

    8.gif8.gif8.gif8.gif8.gifชอบบทกลอนและความนึกคิดทุกอย่างที่เปิดเผยทุกคนมีความคิดและมีอิสระในความคิดกล้าที่จะทำในสิ่งที่ถูกที่ควรไม่มีสิ่งใดแอบแฝงหรือซ่อนเร้นเหมือนมีพี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเราไม่เคยแม้แต่จะเจอกันเราเห็นกันเพียง
    ..รูปถ่าย..แต่น้ำใจดีงามยิ่งนักให้คำปรึกษาเป็นกำลังใจและคอยห่วงใยตลอดแม้เราไม่เคยพบกันแต่กล้าพอที่จะเล่าความทุกข์ความเศร้าความเสียใจต่างๆๆให้พี่ชายที่แสนดีฟังพี่ชายมีแต่ปลอบแล้วสอนน้องให้ยิ้มรับกับความสุขและความเศร้าของชีวิตเหมือนบทเพลงเวลาในขวดแก้วเมื่อไรที่ได้ยินเพลงนี้น้ำตามันจะไหลออกมาและคิดแต่ว่าถ้าเราย้อนกับไปได้ก็ดีจะได้กับไปแก้ไขให้มันดีขึ้นหรือไม่ก็ไม่ทำเลยแต่ก็เหมือนกับสายน้ำเพราะมันไม่สามารถที่จะไหลกับมาได้เหมือนที่พี่ชายบอกว่าย้อนเวลากับไปไม่ได้แต่เราแก้ไขให้มันดีขึ้นได้..คนที่มองไปข้างหน้ามีแต่ควันก้าวไปข้างหน้าก็ไม่กล้าเดินกับก็ไม่เห็นทางมีคนมาบอกให้เราเดินไปในทางข้างหน้าให้ได้เพราะเราต้องก้าวเดินไม่ได้อยู่กับที่มีทั้งดุทั้งว่าทั้งน้อยใจแต่ยังห่วงใยอย่างสม่ำเสมอ เพื่อนพ่อแม่พี่น้องเราคงพร้อมที่จะรับฟังปัญหาของเราแต่เราเองกับไม่กล้าที่จะเอาความทุกข์ไปให้พวกเขาเพราะว่าเราไกลบ้านกลัวจะเป็นห่วงกลัวโน้มนี้เกิดจากความกลัวไปหมดไม่กล้าแม้จะพูดกับใครได้แต่บอกว่ายังดีมีความสุขมีแต่คนดีๆๆเจอเรื่องดีๆไม่มีใครรังแกหรือทำให้ฉันเสียใจ(ฉันโกหกพ่อแม่พี่น้องและตัวเอง)เก็บแล้วก็เก็บจนวันหนึ่งมีเหมือนมือดึงให้เราลุกขึ้นมาจาก กองความทุกข์ ให้เรามองปัญหาแก้ปัญหาเผชิญหน้าเข้าหามันไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ตามสอนให้เราคุยปรับทุกข์เพื่อจะได้ระบายออกมาได้เรารู้สึกว่าเราไม่อยู่ในโลกเพียงลำพังแล้วกล้าที่จะเดินไปข้างหน้า...
         ไม่เคยบอกให้ฉันเดินไปในทางที่ผิดมีแต่สอนให้คิดให้ดีแก้ที่ปัญหาและยิ้มรับกับปัญหา
          วันี้ฉันฟังเพลงเวลาในขวดแก้วฉันยิ้มและมีความสุขกับบทเพลงและคิดถึงพี่ชายที่แสนดีของฉัน
           วันแรกที่เห็นรูปผู้ชายคนหนึ่งมาขอเป็นเพื่อนฉันก็ไม่ได้กดตอบรับแต่รู้สึกถูกชะตาและรูปผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนทุกๆๆวันจนตัวเองคิดว่าใครนะขยันเปลี่ยนรูปจริงๆๆแล้ววันนั้นรูปก็เปลี่ยนเป็นอุ้มเด็กอยู่ฉันก็ว่าน่าจะเป็นลูกแน่เลยกดตอบรับเป็นเพื่อนก็มีข้อความแปลกเข้ามานึกในใจว่าผู้ชายคนนี้เจ้าชู้จริงๆๆส่งข้อความให้ใครนะทุกวันเลยหวานจริงๆๆจนมาแปะเพลงเวลาในขวดแก้วนี่แหละร้องไห้เลยก็กดไปถามว่าร้องไห้ได้ไหม
    และรู้สึกดีต่อกันมากไปกว่าความรักอีก
        ความรักของฉันจะเป็นสีขาวและบริสุทธิ์ฉันจะไม่มีวันเห็นแกตัวดึงพี่ชายที่แสนดีของฉันลงมาขอเป็นน้องสาวได้หรือเปล่าพี่ชายบอกว่าให้เป็นน้องรักเลยดีใจมากดีใจที่สุดและฉันก็จะรักและห่วงพี่ชายของฉันทุกๆๆวันพี่ชายที่แสนดีของฉันจะต้องเจอผู้หญิงที่แสนดีและ เพียบพร้อมและเหมาะสมที่สุดฉันจะยืนมองพี่ชายของฉันประสบความสำเร็จในทุกๆๆด้านไม่ว่าเรื่องงานและเรื่องความรักก็ตามน้องสาวคนนี้ก็จะรักพี่ชายทุกๆๆวันและจะรักมากขึ้นทุกๆๆวันด้วยเพราะตอนนี้น้องสาวคนนี้เปิดตาอยู่แล้วก็เห็นความรักที่พี่ชายมอบให้ทุกๆๆวันด้วยน้องสาวคนนี้รักพี่ชายตลอดไปนะ(และจะยิ้มทุกๆๆวันด้วยพี่ชายก็ต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอย่าโกรธและอย่าขี้ใจน้อยนะเดียวแก่เร็วไม่รู้ด้วย)
    
    
    
    16.gif16.gif16.gif16.gif16.gif16.gif16.gif
  • แก้วประเสริฐ

    2 มีนาคม 2554 21:31 น. - comment id 1186365

    36.gif16.gif36.gif
    
       ยามพิการทางใจสุดให้เศร้า
    คืนวันเหงาลัดเลาะเสาะค้นหา
    แม้นพรมแดนขวางกันนั้นไม่ลา
    รักที่มาในห้วงรัดบ่วงใจ
    
       แทนคุณแทนไทใยเป็นเช่นนี้
    ยากจะมีดั่งขวดลวดลายใส
    เปรียบเหมือนนางลาร้างที่ห่างไป
    สิ่งซ่อนไว้ให้เหงาเศร้าในทรวง.
    
    อ่านแล้วให้สุดแสนจะหงอยเหงาจริงๆ
    จึงระบายสิ่งไว้ในกลอนให้จ้า รักเสมอ
    
            16.gifแก้วประเสริฐ.16.gif
  • แทนคุณแทนไท

    2 มีนาคม 2554 22:16 น. - comment id 1186370

    ผมแทนคุณแทนไท 
    
    ขอบคุณน้ำใจทุกท่านที่สละเวลามาเยือน มาช่วยให้ใจชื่นชุ่ม ให้ไม่เงียบเหงา ให้ยิ้ม ให้สุข และเสียงดนตรีในความเงียบ
    
    บทบันทึก ผมเขียนไว้เวลานึกอะไรออกมา บันทึกจากใจที่รู้สึก จากสิ่งที่ได้ยิน หรือสิ่ที่ได้พบเห็น แต่ถ้อยคำเหล่านั้นมักสะทกสะท้อนความรู้สึกคิดตัวเองไปด้วย ผมมักเรียกว่า"จริต"
    
    ผมเคยเขียนบันทึกตั้งแต่อายุ 15 จนป่านนี้ยังเขียนความรู้สึกอยู่เรื่อยเปื่อย ย้อนๆไปดู วันเวลานำพาเรามาไกลกว่าสิ่งทีคิดว่าเราคิดว่าเราเป็นอยู่ไกลโขแล้ว และเสี้ยมสอนบางสิ่งบางอย่างได้อย่างน่าอัศจรรย์
    
    ความรู้สึกเป็นสิ่งที่อยู่ในขวดแก้ว ขวดหนึ่งซึ่งสลับซับซ้อนไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
    
    ในวินาทีที่เศร้าสำหรับผมเป็นเพียงส่วนเสี้ยวเดียวสั้นบ้าง ลึกล่วงบ้าง อาจนำพาความทรมานมาสู่ชีวิตในวินาทีนั้น แต่ไม่เคยนำพาทอดระยะยาวออกไปไกลในวินาทีอื่นด้วย
    
    ประบการณ์ที่พบ มิใช่เพียงความงดงามเท่านั้นหรอกสหายเอ๋ยที่นำพาชีวิตเราไปสู่ทางที่วิไลขึ้น ความเศร้าอาจเป็นนิมิตที่แจ่มชัดกว่า
    
    "นี่คือเสี้ยวส่วนของบันทึก (เล็กน้อย) เล็กๆของลูกผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น"
    
    ขอบคุณทุกมิตรภาพที่มาเยือน มีเวลาจะมาตอบขอบคุณทุกความกรุณา36.gif36.gif
    
    ได้เวลาทานยา ต้องพักผ่อนแล้ว
    
    ด้วยหัวใจคารวะ / แทนคุณแทนไท
  • กีกี้

    2 มีนาคม 2554 22:19 น. - comment id 1186371

    พักผ่อนมากๆ 36.gif
  • เพียงพลิ้ว

    5 มีนาคม 2554 14:01 น. - comment id 1186695

    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • วุ้นเส้น

    5 มีนาคม 2554 23:56 น. - comment id 1186761

    แวะมาอ่านก่อนเที่ยงคืน...11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน