เปิดกล่องเก็บกลอนเก่าช้า ช้า เริ่มควานหาบทกวีที่เธอเคยแต่งให้ฉัน คืนนี้ฝนไม่พรำ แต่ความทรงจำยังมีกัน แม้บางสิ่งที่เคยมีนั้นเริ่มจางหายไป บทสนทนาที่เคยเอ่ยในวันวาน ยังคงขับขานเสมอในหัวใจ สมุดบันทึกหมดไปกี่เล่มแล้วเธอรู้ไหม เกือบทุกหน้ามีรูปหัวใจและในนั้นมีคำ่ว่า..ฉันคิดถึงเธอ.. ผ่านไปนานแสนนานสมุดเริ่มเก่า เปิดอ่านเรื่องราวของเรายังคงแล่นอยู่ในนั้นเสมอ กี่ปีแล้วกับวันแรกที่เราได้พบเจอ ยังจำได้ไหมเออว่าเราพบหน้ากันที่ใด ความทรงจำของฉันยังมีเธอหรือป่าว อ่านดูคร่าวคร่าวแล้วเธอพอจะรู้ไหม คืนฝนพรำ ความทรงจำ และบางสิ่ง ที่เธอแต่งไว้ ผ่านมากี่ปีแล้วรู้ไหม...ฉันยังจำได้ไม่ลืมเลือน
14 กุมภาพันธ์ 2554 16:31 น. - comment id 1184790
ขอเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
16 กุมภาพันธ์ 2554 00:23 น. - comment id 1185053
บทกลอนเก่าที่นอนนิ่งมาเนิ่นนาน ในกล่องความทรงจำของวันวานที่เธอเก็บไว้ ปลุกความคิดถึงของเธอให้ออกเดินทางไป พร้อมบรรเลงเพลงมิตรภาพว่าในหัวใจยังมีกัน ไม่ว่าจะเป็นเพราะค่ำคืนฝนโปรยสาย หรือรอบกายไม่มีใครอยู่เคียงข้างเธอตรงนั้น อาจเพราะความเดียวดายที่คืนนี้ไร้แสงจันทร์ หรือเพราะเรื่องราวสารพันก่อความเหงาตรงหัวใจ ขอบคุณเธอเหลือเกินที่ยังไม่ลืมฉัน และอยากบอกเธอเช่นกันว่าไม่เคยลืมเธอนะ...รู้ไหม ในวันนี้...เราต่างมีภาระหน้าที่แตกต่างกันไป แต่ในความห่างไกลเธอยังคงความหมายของคำว่า "เพื่อน" ไม่เปลี่ยนแปลง ขอบคุณนะไหน..ที่ยังอ่านบทกวีบทนี้อยู่ แม้จะผ่านมานานมากแล้ว จากปี 45 จน ณ วันนี้ ปี 54 เกือบ 10 ปีแล้ว สำหรับมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กัน ไม่น่าเชื่อเลยนะ ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนที่ชื่อว่า "ไหน" นะ ขอบคุณจากใจจ้า ^^
3 ธันวาคม 2554 15:00 น. - comment id 1216921
เพราะ เหลือเกิน