ฟ้ารู้ว่าเราแตกต่างห่างกันมาก จึงจำพรากพลัดหลงกลางสงสาร ผ่านบทเรียนหลายหลากมากประการ เป็นวิทยาทานสานชีวี แม้นเธอล้ำฉันใช่รองดั่งสองสิงห์ ย่อมยากยิ่งอิงถ้ำเดียวเทียวหลีกหนี หายินยอมพ่ายแพ้แม้นาที ไม่เคยมียอมกันถือมั่นตน ด้วยทิฐิมานะทะเยอทะยาน คิดอาจหาญยิ่งใหญ่ใต้เวหน แต่ลาภยศชื่อเสียงเยี่ยงวังวน ยากผ่านพ้นง่ายดายเหนื่อยหน่ายนาน จึ่งเห็นโลกแจ้งชัดความสัตย์เท็จ แลเห็นเหตุแห่งทุกข์ลุกสังขาร เพียรอบรมบ่มธรรมล้ำวิญญาณ มายาวนานช่วงหนึ่งจึงแจ้งใจ ฟ้าส่งมาพบกันในวันนี้ เปี่ยมไมตรีล้ำลึกนึกสงสัย บทสรุปสุดท้ายกลายเป็นไป ยากขานไขเรียงร้อยพจน์รจนา....
17 มกราคม 2554 17:15 น. - comment id 1179943
....จริงซินะ ความรักมีความงดงาม.. สรรพสิ่งต่างหากเล่าที่บั่นทอนความงามนั้น.. ขอบคุณความสงบในจิตท่าน...
17 มกราคม 2554 19:52 น. - comment id 1179956
ความรักอยู่เหนือทุกสิ่ง เมื่อรักแล้วจึงเกิดความเมตตาตามมา ... ความรักมีชัยชนะเหนือสรรพสิ่งตามที่ท่านกล่าวไว้โดยแท้
17 มกราคม 2554 23:55 น. - comment id 1179978
แท้จริงแล้ว ความรักคือการให้ ผู้ให้ทุกคนย่อมมีความสุข ทักทายครบผม
18 มกราคม 2554 12:46 น. - comment id 1180075
20 มกราคม 2554 09:12 น. - comment id 1180507
ชื่นชมคารมกลอน
20 มกราคม 2554 19:10 น. - comment id 1180656