หากวันใดที่เธอเจ็บปวดมา โปรดรู้ว่าฉันจะคอยปลอบโยน และหากว่าเขาทำร้ายเธอที่ไม่อ่อนโอน ขอให้เธอกระโจนออกมาละทิ้งเขาไป แต่หากว่าเขาทำดีกับเธอ และได้พบเจอเสมอกับความสุขใจ ก็ขอให้เธอมีเขาตลอดไป และโปรดรับรู้ว่าใจฉันไม่ได้โทษเธอ เขาเองก็ไม่ใช่คนผิด แม้สักนิดเธอไม่เคยผิดกับฉันเสมอ มันเป็นเพราะฉันเองที่ไม่เข้าใจเธอ และไม่ได้เอาใจใส่เสมอขณะมีโอกาส รอเพียงวันที่เธอผิดหวัง เวลาที่ชีวิตเธอพลั้งพลาด ฉันยังอยากจะขอโอกาส ฟังดูอาจรู้สึกประหลาด....แต่สำหรับฉันที่เคยพลาด.....จะรอโอกาสนั้นตลอดไป
15 เมษายน 2545 21:21 น. - comment id 45609
เป็นกลอนที่ฟังดูแปลกจริงๆค่ะ แต่ชอบที่ dokkoon แต่งนะคะ
16 เมษายน 2545 00:57 น. - comment id 45618
ลูกผู้ชายคนดี ซาบซึ้งที่มองโลกเคียงข้างขวัญ รักคือรักเสียสละยอมให้กัน ใช่แค่ฝันหวั่นไหวไร้ใจแสนดีที่ต้องมีคุณธรรม!
16 เมษายน 2545 17:16 น. - comment id 45645
ทำไมถึงมาร้องขอโอกาสในวันที่มันสายไปแล้วล่ะคะ ทำไมตอนที่มีโอกาสถึงไม่ดูแลรักษาให้ดี ๆ .. น่าเสียดาย คนเรามักเห็นคุณค่าก็ต่อเมื่อได้สูญเสียมันไปแล้วเสมอ