ปีไหม่เศร้าคลาย ปีกลายเศร้ากว่า
สำโรงไทย ศรีสันทัด
ปีเก่าเศร้าขมอมขื่น กร่อนสิ้นกินสูญ
อาดูรด่าวดิ้นสิ้นแรง
โหมพัดกลัดพิษพลิกแพลง จนเหือดกำแหง
เกินแจงก้ำจรดหมดความ
ยังจ้องจองขวากฝากหนาม ย้ำติดยึดตาม
ย่างข้ามยากล้นพ้นลาง
ปีใหม่ไป่มีที่วาง ทุกข์ทนหม่นหมาง
อ้างว้างเดียวอยู่คู่ดาย
เทวาฟ้าหลบลืมหาย สาปด้วยบาปใด
จึงไม่ไถ่พ้นหม่นตรอม
หวังเพียงว่ายพ้นวนล้อม เพียงแรงที่ออม
ละม่อมยอมก้มรับกรรม
เหลือบุญเพียงน้อยไม่หนำ ลืมจดหลุดจำ
สุดนำมาไล่ใช้เวร
ขอส่งให้ผู้ทุกข์เข็ญ สมทบบำเพ็ญ
ได้เร้นลุล่วงบ่วงมาร
จะซ้ำจะย่ำสงสาร จะทรมาณ
ขอพานพบอยู่ผู้เดียว
................................................