โอ้เหมันต์อย่าพลันพรากจากตัวข้า นานทีเจ้าจักเข้ามาเป็นผ้าผืน พร่างพัดพรมห่มร้อนร่างพรางไฟฟืน ให้เย็นชื่นนะคืนหนาวช่วยยาวนาน หนาวประหนึ่งจักตรึงตราราตรีนี้ เต็มหนึ่งปีที่ฟันฟาดอย่างอาจหาญ ทั้งคิมหันต์วสันตฤดูกาล เด็ดดวงมานให้เจ้าปลอบในปลายปี ใจของข้าถลาแล่นแดนกิเลส จึงหลงเลศแห่งรอยรักและศักดิ์ศรี เป็นวิบากเพราะอยากได้และใคร่ดี หากแล้วที่ได้มีหรือคือแค่กาย หนาวหนอหนาวนับดาวอันพราวพร้อย คอยหนอคอยคืนวันอันสมหมาย ลมโบกใบไม้ไหวไม่รู้วาย โบกพัดคลายความกลุ้มอันคลุมเครือ รักหนอรักรุมรุ่มอยู่รุมเร้า เราหนอเราเร่าร้อนอุราเหลือ ร่ำหนอร่ำรำพึงประหนึ่งเรือ ลอย ณ เหนือน่านชลาแห่งอารมณ์ เดินน่องทอดกอดอกกกไออุ่น หมอกละมุนหมุนเล่นริ้วเส้นผม สะบัดพริ้วเบาแผ่วตามแนวลม หายใจชมสมค่าเวลาคอย หากจักนับปีนี้มีกี่สิ่ง ซึ่งเป็นจริงดั่งใจสู้ไม่ถอย มีเพียงความไม่สำเร็จที่ซ้ำรอย แต่อย่างน้อยขอคืนหนาวช่วยยาวนาน
-กระวีกำภู- 4 พ.ย. 2553 11:53 น. - ID 137747 
1239
0
0
4 พฤศจิกายน 2553 12:16 น. - comment id 1166569
หนาวมากท่าจะแย่ ขี้เกียจอาบน้ำสิ
6 พฤศจิกายน 2553 20:46 น. - comment id 1167077
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
