ผู้หญิงคนนี้ ...ที่ชื่อ "แม่"
nidnaree
แรกเจ้าตื่นลืมตามาดูโลก��
แม่พัดโบกโยกอุ้มคุ้มภัยเจ้า
แม่ลุกดึกดูเจ้าฟ้องร้องไม่เบา��
แม่คอยเฝ้าถนอมรักฟูมฟักมา
จนเจ้าเริ่มเดินออกเริ่มบอกได้��
เจ้าหวังไว้ใดเล่าแม่เฝ้าหา
แม่อุ้มชูดูเจ้าเติบโตมา���
การศึกษาหาเสริมเพิ่มเป็นทุน
หวังแค่เจ้าเติบใหญ่ใฝ่ศึกษา��
ภายภาคหน้าเลี้ยงตัวได้เอื้อเกื้อหนุน
แม่อบรมบ่มเมตตาเกื้อการุณ� �
ให้อบอุ่นไม่รวนเรเกวุ่นวาย
เมื่อเริ่มรุ่นครุ่นระวังการคบมิตร�� �
สราญจิตรพบมิตรแท้แม้ดังหมาย
ลูกเติบใหญ่ได้สมบูรณ์ทั้งใจกาย�
แม่ไม่คลายห่วงลูกผูกพันมา��
��������
เริ่มการงานสานมั่นคงดำรงชีพ�
ไม่ควรรีบเรื่องคู่ครองตรองเลือกหา
หวังเพียงเจ้าออกเรือนเมื่อถึงครา�
สมอุราครองคู่อยู่ยืนนาน
นับแต่เกิดลืมตามองลองตรองจิต�
ใครเคียงชิตทั้งวันทุกข์ทั้งสุขหวาน
แม่คนเดียวเกี่ยวห่วงผูกลูกทุกวาน� �
รักใดปานเปรียบรักแท้ แม่ ของเรา
มกราคม ๒๕๕๐