ชีวิตเริ่มวัยวันในครรภ์แม่ สายเลือดแผ่สายใยให้อาหาร ร่างน้อยเริ่มเคลื่อนไหวไม่นิ่งนาน เริ่มมีการพัฒนาน่าชื่นชม ขาแขนแกร่งแรงเพิ่มเริ่มเตะท้อง แม่ย่อมร้องเจ็บแท้แต่สุขสม แล้วสัญญาณเก้าเดือนเหมือนระบม เจ็บเพียงข่มใจคลอดลูกปลอดภัย ลมหายใจบอกสัญญาณการอยู่รอด ร่างเล็กกอดคุดคู้ร่างผู้ใหญ่ ช่างเปราะบางเช่นนั้นแม่หวั่นใจ แอบ..อกให้แนบชิดลูกนิทรา หยาดน้ำนมมากประโยชน์โอษฐ์เล็กดื่ม ตาน้อยลืมสดใสไร้เดียงสา แทนคำบอกรักแม่ใช้แต่ตา สื่อภาษาเสมือนรู้ใจสู่ใจ...