ฉันสับสน ฉันเหว่ว้า และล้าอ่อน เกินข่มตา ลงนอน ก่อนหลับไหล ไร้แสงจันทร์ ไร้แสงดาว เงาฟ้าไกล หัวใจเหม่อ เพ้อไป เกินไขว่คว้า แล้วบทเศร้า เดิมเดิม ก็เริ่มต้น เห็นภาพใคร หนึ่งคน อยู่ตรงหน้า รื้นอีกแล้ว รินอีกแล้ว หรือน้ำตา เมื่อไรหนอ ความเหว่ว้า จะลาเลือน ยังจมอยู่ กับความเศร้า วันเก่าก่อน ยังรุ่มร้อน เกินไถ่ถอน เสมอเหมือน ยิ่งอยากลืม กลับยิ่งจำ ยิ่งย้ำเตือน ภาพตรงหน้า พร่าเลือน เปื้อนน้ำตา แล้วบทเศร้า เดิมเดิม ก็เริ่มต้น ยังเวียนวน ตอกย้ำ ช้ำนักหนา ก้องในหู อยู่แต่คำ วันร่ำลา กี่ราตรี กี่ทิวา จะเลือนไป ฉันสับสน ฉันเหว่ว้า และล้าอ่อน เกินข่มตา ลงนอน ก่อนหลับไหล เมื่อน้ำตา ถึงที่สุด แล้วหยุดไป บทเศร้าเดิม ก็เริ่มใหม ไปพร้อมกัน
8 เมษายน 2545 20:22 น. - comment id 44874
มาให้กำลังใจน้อง เจทท์ ขอชมว่าเขียนกลอนได้ลื่นและมีความหมายดีขั้นเรื่อยๆ นะจ๊ะ
8 เมษายน 2545 22:56 น. - comment id 44896
ถึงเศร้าก็เพราะเนอะ อ่านแล้วเหงาจังค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้แต่งกลอนเพราะๆมาให้อ่านเยอะๆค่ะ
8 เมษายน 2545 23:15 น. - comment id 44899
เพื่อนเราเศร้าเราจะทำไงดีหนอ จะนั่งรอให้เพื่อนเศร้าต่อดีไหม อย่าดีกว่าเดี๋ยวเพื่อนเราจะเสียใจ ถ้ายังไงเราสองคนมะมา..เล่นไพ่กัน ^O^
8 เมษายน 2545 23:41 น. - comment id 44908
อ่านแล้วเพลินดีคับ เศร้าแต่ก็รู้สึกดีนะ
9 เมษายน 2545 00:20 น. - comment id 44936
ความรู้สึกเศร้าๆ แบบนี้เป็นเพื่อนที่ดีให้เราในยามเหงานะจ๊ะ
9 เมษายน 2545 04:51 น. - comment id 44964
อย่าเศร้าไปเลยนะ... ยังมีพี่อยู่ตั้งคนนุง...
11 เมษายน 2545 00:44 น. - comment id 45169
ผ่านมาโดยบังเอิญ ไม่รู้จะบอกว่ายังไง แต่ทุกบรรทัดที่อ่าน รับรู้ได้จริงๆ
11 เมษายน 2545 11:56 น. - comment id 45207
เขียนดีมากเลยจ้า... น้องเจ๊ทท์
12 เมษายน 2545 22:19 น. - comment id 45447
โอ้โห......ไม่มีคำบรรยายเลยพี่......ชอบมาก