เดียวดาย

ชีวิตสร้างสรรค์

แต่ครั้งก่อนครอบครัวมีความสุข
ไร้ซึ่งทุกข์ให้มัวหมองไม่ผ่องใส
แต่วันนี้แตกแยกตัดขาดไป
นั่นเพราะใครถ้าไม่ใช่นักเจรจา
ทั้งผ้าเหลืองผ้าแดงรวมเสกสรรค์
ต่างถกกันจนชาวชนต้องล้มหาย
ยังมิวายมองหน้ากันแล้วทักทาย
โอ๊ะ..รัฐบาลคงต้องจ่ายค่าทรัพยากร
หยุดซะเถอะหยุดได้แล้วเรื่องเหล่านั้น
ให้มันเป็นอดีตที่เลื่อนผ่าน
อย่าขุดคุ้ยต่อว่าจนเกินการณ์
อีกไม่นานคงเหลือแค่ซากโทรมๆ				
comments powered by Disqus
  • ยาแก้ปวด

    6 มิถุนายน 2553 01:01 น. - comment id 1132896

    36.gif46.gif59.gif
  • ประทาน

    6 มิถุนายน 2553 12:59 น. - comment id 1132984

    น้องรัก..กลอนของน้องยังไม่ถูกฉันทลักษณ์..อย่าง
    
    คำลงท้ายของบทที่หนึ่งลงท้ายด้วยคำว่า..เจรจา..ดัง
    
    นั้นคำลงท้ายวรรคที่สองของบทที่สองจะต้องสัมผัส
    
    ด้วยสระอา...แต่ท้ายวรรคสองของบทที่สองของน้อง
    
    ลงท้ายด้วย..ต้องลมหายจึงไม่ถูกครับ..ที่ถูกต้องคือ
    
    จะต้องลงด้วย..ผา..หา..ฝ้า..ผ้า..(ห้ามใช้เสียงสามัญ
    
    และเสียงตรีครับ)   ค่อยๆเรียนรู้ต่อไปนะครับ
  • การัณยภาส

    8 มิถุนายน 2553 01:50 น. - comment id 1133667

    สวัสดีค่ะ แวะมาให้กำลังใจค่้ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน