ใครกัน ณ กลางแดด............ขณะแผดระยิบยับ ทำงานคณานับ...........................บ่มิย่นระย่องาน มือไม้สิด้านดำ....................เพราะกระทำสิหยาบกร้าน หนักเบามิเกียจคร้าน.................บ่มิบ่นรึยลยิน ใครกันนะปลูกข้าว..............ระดะขาวให้เรากิน เลี้ยงคน ณ แผ่นดิน...................มนะช่างประเสริฐงาม ใครหนอนะก่อสร้าง.............และสล้าง ณ อาราม เมืองใหญ่ ณ เขตคาม...............ระดะตึก สิ อาคาร ใครใครและใครใคร...........บ่มิได้จะเอ่ยขาน สร้างชาติวิลาสงาน....................สดุดีมิเว้นวาย มีเขาสิมีชาติ......................ผิวะขาดจะวุ่นวาย สรรเสริญมนัสหมาย................ศิระให้เจริญขวัญ อยู่ดีและมีสุข....................นิระทุกข์เจริญพลัน ค่าแรงสิเทียมทัน.....................มนะเลิศประเสริฐศรี มีเรี่ยวพลังแกร่ง...............พละแรงสิเกิดมี โรคาพยาธี..............................ภยะร้ายปลาตเอย...... .................................................................................. อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ มีฉันทลักษณ์คล้ายกาพย์ยานี ๑๑ ครับ ผิดกันที่ครุ- ลหุเท่านั้นใช้แต่งบรรยายเรื่องราว บทชื่นชมสรรเสริญ หรือโศกเศร้าคร่ำครวญ ผมได้นำเสนอเป็นตัวอย่างพอคร่าว ๆ เพื่อให้เหมาะกับวันแรงงานพี่น้องผู้ใช้แรงงานทุกท่านครับ ถ้าขาดท่านเหล่านั้นบ้านเมืองเราคงเดือดร้อนวุ่นวาย ขอให้ท่านเหล่านั้นจงมีความสุขมาก ๆ ในวันแรงงานแห่งชาติครับ ด้วยใจคารวะ สุรศรี
30 เมษายน 2553 13:28 น. - comment id 1124639
ผมว่า อินทร์ ฉัน ข้าว นี่ อร่อยเหาะ นะครับ เอ๊ยยยยยยยย มานบ่จ้ายยยยย ก่อออออออออ ห่วยยยยยยยย จั่งซั่นบ่แม่นเด้ออ้ายยยยยยย อิน+ฉัน นี่ ผมว่า แต่งได้เพราะนะครับ แต่ผมไม่ค่อยเข้าใจ ครุ-ลหุ นี่สิปัญหา อิอิ เลยไม่อาจแต่งซ้ากกกกกกกกกกาที
30 เมษายน 2553 14:37 น. - comment id 1124661
มาอ่านงานพี่ศรีนะคะ...
1 พฤษภาคม 2553 22:19 น. - comment id 1124858
โห...พี่ศรี...สุดยอดเลยสุดยอดและขอบคุณมากสำหรับฉันท์บทนี้ หนึ่งในผู้ใช้แรงงานรับผม
3 พฤษภาคม 2553 08:32 น. - comment id 1125108