ตะวันรอนอ่อนแสงอัสดง สิ้นสูรย์คงรัตติผลิกลีบฉาน พิรุณลับดับไปในห้วงกาล ทิ้งสายธารเจิ่งนองครองปฐพี นาฬิกาทรายหลั่งรินใกล้สิ้นสุด วันเร่งรุดสู่ปัจฉิมปริ่มดิถี จวนใกล้ค่ำย่ำแสงแห่งราตรี หลายพันปีผ่านมายังอาลัย หนึ่งพันวันที่เหลือเพื่อลาจาก จำพลัดพรากจากนุชสุดหวั่นไหว เคยขับกล่อมเพลงรักสลักใจ ตราตรึงในดวงจิตคิดคำนึง จะมั่นรักต่อเจ้าเฝ้าฟูมฟัก แม้นโลกจักมลายสิ้นถวิลถึง จะคงมั่นมิผันแปรแม่เอวกลึง ร้อยรำพึงรักฝากก่อนจากลา...
30 เมษายน 2553 08:41 น. - comment id 1124574
กลอนงดงามคู่กับสาวงาม...นั่นแหละคืออรรถรสที่เสพได้...แม้ในโลกที่ไร้สันติสุข
30 เมษายน 2553 21:34 น. - comment id 1124785
จะกี่วันสัญญาก่อนลาจาก ทิ้งเพียงซากฝากรอยอย่างหงอยเหงา นัยบทเพลงเคว้งคว้างมิจางเบา เถิดใดเล่าเจ่าจุกให้ทุกข์ตรม....
1 พฤษภาคม 2553 22:01 น. - comment id 1124852
ขอให้ความรักนั้นนิรันดรนะครับ