ร ถ ไ ฟ ฟ้ า . . . ม า ห า แ ล้ ว น ะ เ ธ อ

นางฟ้าซาตาน

วางโทรศัพท์ลง...
รอยยิ้มยังคงเปื้อนบนใบหน้า
ตาเป็นประกาย...หัวใจเต้นดังออกมา
...แต่จำไม่ได้...ตอบเธอไปว่า...ยังไง...
..................................................................
"พร้อมแล้วหรือยัง
ที่จะเดินทางร่วมกัน...เติมวันสดใส"
คำถามง่ายๆ...ที่ฉันจำไม่ได้ว่าตอบอะไรออกไป
เธอรู้คำตอบอยู่แล้วใช่ไหม...ตลอดมา
"พร้อมเสมอ"
คำตอบที่อยากบอกเธอ...ตั้งแต่วันที่เราพบหน้า
เธอเป็นคนเดียว...ในส่วนเติมเต็มของวันเวลา
ในช่องว่างที่ตามหา...จะเป็นใครไม่ได้นอกจากเธอ
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
บนถนนสายนั้น
ครั้งแรกที่เราเดินทางไปด้วยกัน...จำได้ใช่ไหม
ฉันเชื่อมั่น เธอมั่นใจ
จะถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยไปด้วยกัน
....................................................................
ใครหลายคนห่วงใย
ความรักทางไกล...อาจเป็นไปแค่ฝุ่นฝัน
ณ เวลานี้ เราได้พิสูจน์หัวใจของกันและกัน
ระยะทางไม่เคยบั่นทอนความเชื่อมั่นที่เรามี
..................................................................
ขอบคุณที่ให้ฉันสัมผัสถึงความรัก
ขอบคุณที่แน่นหนัก...ไม่เคยเดินหนี
ขอบคุณทุกวันที่มีเธออยู่...ในทุกวินาที
ขอบคุณนะคะคนดี...
"ขอให้เราอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ตลอดไป"
.................................................................
--เชียงใหม่--
เป็นที่แรกได้ไปเที่ยวด้วยกันสองคน 
จำไม่ได้ว่าทำไมถึงเลือกไปที่นั่น 
อาจเพราะเหตุผลหลายอย่าง 
หนึ่ง คิดถึงเชียงใหม่ 
สอง อยากให้เขาได้ไปเจอกับบรรยากาศตอนที่เคยเรียน 
สาม อยากมีคนไปนั่งอ่างแก้วเป็นเพื่อน แบบที่ไม่ใช่เพื่อน 
สี่ อยากขับมอเตอร์ไซด์รอบมอกับแฟน เอาบรรยากาศ สนองนีดตอนเรียนบ้าง 
ห้า เพราะเขาไม่เคยไปเชียงใหม่ เลยอาสาพาไป 
เริ่มออกเดินทางเช้าหลังวันแต่งงานพี่สาว 
นั่งรถไฟขบวนที่ 10 กรุงเทพ - เชียงใหม่ 
เป็นครั้งแรกที่มีไหล่ให้ซบหลับไปตลอดการเดินทาง 
(นั่งรถไฟเที่ยวนี้มาเป็นร้อย หรืออาจจะเป็นพันครั้ง 
แต่เที่ยวนี้ สุขสมอารมณ์หมายที่สุด) 
ไปถึงสถานีเชียงใหม่อย่างปลอดภัยและตรงเวลา (ไม่เสียชื่อ) 
เรียกรถแดงตรงไปคอนโดที่เคยอยู่ทันที 
เข้าห้องได้ด้วยเพราะกุญแจเดิมที่เคยใช้ เพื่อนที่มาอยู่ต่อก็ยังใช้อยู่ 
เช้าวันต่อมา...ไปเช่ารถ ได้รถ vios สีทอง 
พากันไปไหว้ครูบาทันที 
กราบครูบาเสร็จ อวดครูบาว่า 
"หนูพาผู้บ่าวมาฝากเนื้อฝากตัวเจ้า 
ครูบาบ่เกยหันหนูพาผู้บ่าวมา 
ถ้าเขากับหนูไปกันได้ตลอดรอดฝั่ง 
ขอให้เทียนเล่มน้อยนี้ บ่ดับ" 
และเป็นดังคาด เทียนเล่มน้อยเล่มนั้นยังคงสู้ลมไม่ดับไป 
ต่อจากนั้นเราเดินทางไปไหว้พระธาตุกันต่อ 
ตอนเย็น... 
ไปกินข้าว กินนม 
ด้วยจุดประสงค์หลักคือ 
ไปร้านที่เคยอยากไปตอนเรียนแบบมีคนไปด้วยน่ะนะ 
ตอนนั้นไปคนเดียวบ้าง 
ไปกับเพื่อนบ้าง 
แต่คราวนี้ ฝันเป็นจริงซะที หะหะหะหะหะหะ 
เช้าวันต่อมา 
เราเดินทางไปหาเพื่อนๆที่พะเยากัน 
แวะถ่ายรูปกันตลอดทาง 
สนุกมากกก 
แต่ขากลับน่ะซิ 
ฝนตกเหมือนฟ้ารั่ว 
เขาอาสาขับให้ 
เป็นครั้งแรกที่เขาขับรถขึ้นเขา 
เป็นครั้งแรกที่เขาขับรถเกียร์ออโต้ 
เป็นครั้งแรกที่เขาขับรถฝ่าพายุ 
แต่...ให้ขับ 
คงคล้ายกับฟ้าพยายามบอกเราสองคนว่า 
ระหว่างทางที่เราต้องเดินไปข้างหน้าด้วยกัน 
ต้องเจอกับพายุลูกใหญ่ 
ฟ้าคนอง ถนนลื่น 
สิ่งสำคัญที่สุด คือ เราต้องไว้ใจและเชื่อมั่นในกันและกัน 
ไม่ว่าเราจะเจอกับถนนแบบไหน หรือสถานการณ์ที่มันเลวร้าย 
มากไปกว่านั้ เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ใช่ไหม 
และตลอดเวลาหลายๆปีที่ผ่านมา 
เราผ่านพายุลูกโต ถนนลื่นจนบางครั้งรถที่เราขับมาด้วยกัน 
เกือบพลิกคว่ำหลายครั้ง 
แต่เพราะความไว้ใจที่มอบหน้าที่ให้เขาเป็นคนขับ 
และเชื่อมั่นว่าเขาจะต้องขับได้ และพาเรากลับไปอย่างปลอดภัย 
ในวันนั้น มันยังอยู่ และยังคงอยู่เสมอ 
และด้วยสิ่งนั้น จึงทำให้การเดินทางของเราปลอดภัยทุกครั้ง
ปล. 
สวัสดีปีใหม่นะคะ ที่รัก 
ขอเป็นคนๆหนึ่งที่จะอยู่ในรถคันนั้นไปตลอดได้รึเปล่า 
จากวันนี้ ตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่ 
ขอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต 
และเราจะดูแลกันและกันไปตลอดการเดินทางนี้ได้ไหม 
เราอาจไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่เราจะทำทุกนาทีให้ดีที่สุดใช่ไหม 
(รู้สึกว่า คำขอจะเป็นจริง ซะแล้วนะ)
--เมื่อรถไฟฟ้ามาแล้วจริงๆนะเธอ--
เฉลียง - เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ
ดาวนับล้านที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
จะมีไหมหนาที่ลอยอยู่เองเฉยๆ
ไม่ยอมโคจรหมุนไปไหนเลย
ไม่เคย ไม่เห็นเลยสักดวง
ดาวของฉันเธอว่าห่างไกลลิบๆ
แต่ดาวไหนๆมันก็อยู่ไกลกันทั้งนั้น
ดาวของเธอฉันว่าก็เหมือนกัน
กี่ปีแสงนั้นอย่านับเลย
*เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน
ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร
เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกันชีวิตก็เปลี่ยนผัน
เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ(ให้ใกล้กัน)
**(เกิดอาการ)เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ
แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง
เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ 
และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน(ไปทั่วฟ้า)
ดาวนับแสนที่มีวงแหวนนับร้อย
ทั้งดาวเคราะห์น้อย ดาวฤกษ์ลอยคว้างๆ
ดาวทุกดวงนั้นย่อมจะแตกต่าง
มีเส้นทางหมุนของตัวเอง
-------------------------------------------------------------
ได้เพลงนี้มา 2 เวอร์ชั่น
ของเดิม วงเฉลัยง กับของใหม่ SCRUBB
แอบสารภาพชอบของดั้งเดิมมากกว่า
อาจจะเพราะอายุ คุ้นเคยกับทำนองสบายและเสียงร้องของเฉลียงมากกว่า
เคยได้ยินเพลงนี้ตอนเด็กๆ 
ไม่ได้ซึ้งอะไรเล้ย รู้แค่ว่าทำนองเพลงนี้น่ารักดีนะ
แต่หลายสิบปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก
กลับมาได้ยินอีกครั้ง ในภาพยนตร์ เรื่อง รถไฟฟ้ามาหานะเธอ
ไอ้ตอนไปนั่งดูอยู่คนเดียวรอบแรก 
ไม่ได้รู้สึกอินไปกับมันมากมาย 
แต่ตอนไปรอบสองมีคนไปด้วยนี่ซิ
...อิอิ...
ความรู้สึกมันช่าง...บรรยายไม่ได้จริงๆ
แอบถามเขาว่า "คนอื่นเขาไปเดทครั้งแรกกันที่โรงหนัง เราไปเดทแรกกันที่วัดซำป๋อกง โรแมนติคไหม"
แล้วภาพของเดทแรกก็เข้ามา...(คงจะเป็นเราเองคนเดียวที่ยังจำวันนั้นได้)
เรานัดเจอกันที่อนุสาวรีย์ เพราะต้องต่อรถสาย 12 เพื่อไปลงเรือข้ามฟากต่ออีกหน้าโรงเรียนราชินี
เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่มาสายกว่าเขา (นอกนั้นเป็นฝ่ายรอตลอด)
ระหว่างที่เดินข้ามสะพานลอยมา เขาโทรศัพท์เข้ามาแล้วถามว่าวันนี้ใส่ชุดสีดำใช่ไหม
เราก็เลยถามกลับว่า รู้ได้ไง เขาบอกว่าเขามองเห็นเราจากป้ายรถเมล์
เราก็เลยมองกลับไปที่ป้ายรถเมล์
ณ นาทีนั้น มองไปก็เห็นเขาเลยเหมือนกัน
ทั้งๆที่มีคนรออยู่ที่ป้ายเยอะมาก 
แต่เหมือนเรามองเห็นกันได้โดยไม่ต้องมองหา
คงจะเกิดอาการ -- เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ -- ซะล่ะมั้ง
...อิอิ...