ยังแต่ความซื่อใสไร้เดียงสา มองมารดาอย่างหงอยเหงาเศร้าหดหู่ กุมมือน้อยห้อยขาหน้าประตู นั่งเก้าอี้อย่างผู้มิรู้ชะตา เท้าที่เจ็บห้อเลือดสีเผือดนั้น ยังหมายมั่นใจแท้แม้ผืนผ้า จะทำแผลหรือใช้กษัยยา มิยักย้ายทีท่าเบือนหน้าไป แววตาแม่จับจ้องมองเท้าลูก ประหนึ่งผูกเงาสิงอิงเข้าใส่ มาหลอมหล่อร่วมทางหว่างสายใย มิให้ใครคนไหนมาฉุดยื้อ แม้สุดสายปลายเอ็นของเส้นพื้น จะยังฝืนกอดไว้กระไรหรือ แม้ปวดปร่าชาเจ็บทั้งเล็บมือ ยังหยิบถือธงธรรมมานำใจ "ครั้นทำแผลฟังแม่สอนก่อนนะลูก ข้อกระดูกขาคดจงอดไว้ อย่าโอดครวญชอกช้ำหรือร่ำไร เพื่อให้ใครมาติฉินหรือนินทา สมาทานศีล-ธรรม ทุกค่ำเช้า เพื่อบรรเทารอยชังหนังกำพร้า มารับเอย...รับขวัญเจ้ากลับมา คืนวิญญากำสรวล..เจ้านวลปราง" ................................................
พิณวรา 27 ธ.ค. 2552 16:42 น. - ID 131721 
2035
4
0
27 ธันวาคม 2552 16:55 น. - comment id 1079632
นี่แหละครับ ความรักของแม่
27 ธันวาคม 2552 17:41 น. - comment id 1079649
27 ธันวาคม 2552 18:52 น. - comment id 1079695
ถ่ายทอดออกมาได้ดีเยี่ยมจริงๆค่ะ
27 ธันวาคม 2552 18:55 น. - comment id 1079698
แต่งได้งดงามมากค่ะ มองลูกเจ็บคนเป็นแม่จะเจ็บกว่า ถ่ายถอดได้อารมณ์ยิ่งนักค่ะ
27 ธันวาคม 2552 19:02 น. - comment id 1079700
สวัสดีค่ะ คุณก่องกิก ความรักของลูกก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ ......................................................... สวัสดีค่ะคุณ แทนคุณแทนไท ขอบคุณค่ะ ........................................................... สวัสดีค่ะ คุณนรสิริ ขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ วันนี้ตามมาใช้หนี้หล่ะ ^^ .............................................................. สวัสดีค่ะคุณ ปรางทิพย์ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ขอยกคำชมของพี่ให้แม่นะคะ ถ้าให้แม่ของพิณวรามาเขียนเองรับรองว่าจะซาบซึ้งกว่านี้หลายเท่าค่ะ ......................................................... รักแม่ที่สุดในโลก
27 ธันวาคม 2552 19:31 น. - comment id 1079720
มาร่วมชื่นชมในรักอันยิ่งใหญ่ของแม่ ที่มีต่อลูก กลอนไพเราะภาพงดงามจ้า
27 ธันวาคม 2552 21:20 น. - comment id 1079777
เห็นแนวกลอนที่เขียน รวมทั้งสีของตัวอักษรที่ลงไว้ ทำให้นึกถึงเพื่อนบ้านกลอนคนหนึ่ง ที่หายไปค่ะ รักแม่เหมือนกันค่ะ
28 ธันวาคม 2552 08:24 น. - comment id 1079857
หวัดดีคับ...คุณพิณวรา... มาชมงานคุณ...นะขอรับ... ขอแจมกลอนจร้า... เดินวิ่งวน...ซนเล่น...เป็นลิงค่าง อุ่นใจย่าง...ยามแม่...เฝ้าแลหวง มองสองเท้า...ก้าววิ่ง...ประวิงทรวง ด้วยใจห่วง...ดวงจิต...ประชิดรอง ยามพลาดล้ม...ถมถา...ถลาเจ็บ แม่กำเก็บ...เจ็บกว่า...อุราหมอง โทษตัวตน...พ้นมาด...ประมาทมอง เลือดปริ่มนอง...หมองโกรธ..จนโทษตน โอบประคอง...ร้องปลอบ...เพื่อครอบขวัญ ขวัญเจ้าพลัน...มั่นชิด...สถิตผล อยู่กับเนื้อ...เชื่อมรัก....กับตัวตน ทาบกมล...ดลเจ้า...ให้เบาคลาย รักของแม่...แผ่ซ่าน...ประทานจิต ให้น้อยฤทธิ์...พิษแผล...ดั่งแลหาย ด้วยความรัก...ปักป้อง...ประคองกาย รักรินได้...หลอมจิต...จนติดจำ... จร้า....
28 ธันวาคม 2552 13:06 น. - comment id 1079949
เก่งมากครับ คุณพิณวรา เหมือนกับการอ่านเรียงความเรื่องเเม่เลยนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
