๑... ฉันถาม "ความผิดหวัง" เมื่อสั่งว่า ไยคิดกล้า ทำลายขายศักดิ์หญิง เธอตอบคำ ย้ำหนัก ถึงรักจริง ก็ไม่ยอมถูกทิ้ง เหมือนสิ่งทราม ๒... ฉันถามถึง "ความโกรธ" ไยโหดนัก เธอว่ารัก ยิ่งมากก็ยากห้าม สุดหักแค้นเมื่อแน่นนัยดั่งไฟลาม แล้วปล่อยให้ใครหยามตามใจคิด ๓... ฉันถามหา "ความงาม" ของอดีต ไยคั่นขีดกีดขวางอย่างถือสิทธิ ทั้งที่เราต่างอิสรา ในชีวิต เธอว่าคิดอย่างนั้น ฉันไม่เป็น ๔... ฉันถามว่า "ความเศร้า" ยังเศร้าไหม เปล่าประโยชน์จะเศร้าใจให้ใครเห็น มันถูกซอนซ่อนไว้ใต้ประเด็น หลังเธอเป็นผู้แพ้ นับแต่นั้น ๕... ฉันถามถึง "ศรัทธา" ที่เคยสร้าง เธอเยาะพลางกางแดแผลแห่งฝัน มันคือบททดสอบ ขอบใจมัน ต่อนี้นั้น ฉันศรัทธาแต่ตัวเอง ๖... สิ้นเสียงพลันฉันนั้นเริ่มรู้ว่า คำถามที่ถามมา เหมือนข้าเก่ง ไม่ได้เป็นคำถามอย่างนักเลง เสมือนฉันข่มเหง คนพ่ายแพ้ ๗... เริ่มนอบรับกับคำที่เธอตอบ กับข่ายขอบกรอบกั้นวันเธอแย่ วิธีรักษ์ความช้ำที่กล้ำแด กับโซ่แส้ วันเวลาอันน่าชัง ๘... ฉันเลิกถามถึงความฝันของวันพรุ่ง เพราะเห็นทุ่งซากเศษสมเพษหวัง เธอไม่เหลือริ้วอดีตที่หวีดดัง มันป่นแหลกแตกปัง เกินสั่งใจ ๙... ฉันย้อนถามสำนึกลึกลึกว่า แสงระวีที่รอท่านะวันใหม่ จะเปลี่ยน สีสรรค์ไปหรือไม่ เธอไม่ตอบสิ่งใด ให้ไหวติง ๑๐... ความผิดหวังของเธอฉันสิ้นหวัง คิดปลงในอนิจังของบางสิ่ง คำพระว่าอย่าถือมั่น มันไม่จริง ทุกส่วนสิ่งเป็นเพียงแต่สมมุติ ............................................ บทส่งใจ... บ่อยครั้งที่ฉันรู้สึกแย้งกิเลสในใจ เมื่อความผิดหวังมาเยือน ไยเธอจักต้องแสดงถึงความ คิดแค้น ชิงชัง แหละแทบว่าไม่เคยเหลือส่วนประสงค์ดีอยู่เลยเช่นนั้นหรือ.... ยิ่งสงสัย ฉันยิ่งถาม แหละเธอไม่เคยปฏิเสธที่จะตอบความฉัน ตอบทั้งรู้ ว่ามิอาจทำให้ฉันสิ้นสงสัยได้ก็ตาม นับวันคำถามฉันยิ่งบ่อย แต่เธอยังคงตอบอยู่เสมอๆ... ฉันเพียงแต่ฟังเสียงเธอ จนบางขณะคิดชังเธอว่า หัวใจเธอช่างกระด้างนัก.... ถ้าไม่วันนี้ วันที่สะดุดกับคำตอบสุดท้ายของเธอ ด้วยเสียงอันสั่นเครือ ฉันศรัทธาแต่ตัวเอง ฉันคงไม่หยุดถาม และพิศให้ลึกลงไปในความเจ็บปวดภายใต้แววตานั่น.... ฉันเข้าใจเธอแล้ว.... ทุกความเป็นไป มีวิธีจัดการและรับมือกับความเจ็บปวดที่ต่างกัน.... ฉันเขลาเอง แค่เสียใจ และขออภัยนะคงไม่พอ บทกวีนี้เพื่อเธอ สังฆยนา ธันวาคม ๕๒ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 27 ธ.ค. 2552 16:14 น. - ID 131720 
1778
11
0
27 ธันวาคม 2552 16:39 น. - comment id 1079627
ทำไมไม่ถามว่า...เธอรักฉันไหม
27 ธันวาคม 2552 16:40 น. - comment id 1079628
คุณก่องเก๊ง ทำไมไม่แนะนำให้เร็วกว่านี้เล่า สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะมา
27 ธันวาคม 2552 16:56 น. - comment id 1079634
ภาษาคือที่มาของความเข้าใจผิดนะคะ บางทีมันไม่ใช่เรื่องสมมุติ แต่มันเป็นความจริงของคนแค่เพียงคนเดียว อย่าสร้างวีรบุรุษด้วยความเขลา พระกิตติศักดิ์ กิตติโสภโณ ด้วยความชื่นชมและมิตรภาพจากใจค่ะ
27 ธันวาคม 2552 17:03 น. - comment id 1079639
มีคำผิดเยอะเลยทั่น อ่านแล้ว ไม่รู้จะ "สนน" ดีหรือไม่ ฮี่ๆๆๆ สบายดีรับปีใหม่นะ
27 ธันวาคม 2552 17:08 น. - comment id 1079640
จากน้ำค้างคำของแทน ฝากไว้ในงานพี่พุด *เส้นทาง..รักนิรันดร์ค่ะ *มีแต่ภาพสวยๆ คงเพราะคนเขียนสวยเป็นแน่นัก นานๆมาที แวะมาสวัสดีครับ * แทนคุณแทนไท สวยคงไม่เท่าใจงาม เป็นนิยามสัจจะจริงสิ่งที่หมาย ดั่งดาวเดือนบนฟากฟ้านภาพราย ดั่งเพชรพราวพร่างกลางจิตนิจนิรันดร์...! แทนที่รัก แปลกนะที่กระแสจิตแรงมาก เช้าวันนี้คิดถึงว่าแทนหายไปหนายนะ ก็มาพอดี... พี่พุดคิดถึงนะ อยากฟังเสียงนุ่มๆ แบบขยี้ฟองเบียร์ของแทนค่ะ เบอร์พี่พุดเปลี่ยน ไว้ค่อยเมล์บอกนะคะ รักเสมอมา เสมอไปค่ะ อย่าถามฉันถึงอดีตฝันวันเก่าก่อน คือมายาย้อนลวงโลกย์ให้โศกศัลย์ เป็นธรรมดาทุกข์สุขท่ามวัยวัน อยู่กับปัจจุบันของเราอย่าเขลาเลย...
27 ธันวาคม 2552 17:17 น. - comment id 1079643
ขอแก้บทกวีนิ๊ดค่ะคนดี สวยคงไม่เท่าใจงาม เป็นนิยามสัจจะจริงสิ่งที่หมาย ดั่งดาวเดือนบนฟากฟ้านภาพราย ดั่งสร้อยสายเพชรพร่างกลางจิตนิจนิรันดร์...!
27 ธันวาคม 2552 18:02 น. - comment id 1079659
เขลา.....เพื่อไม่เขลาในวันหน้าค่ะ
27 ธันวาคม 2552 18:37 น. - comment id 1079683
ในเมื่อภาษาเป็นที่มาของการเข้าใจผิด ก็ควรแก้ไขภาษาเพื่อให้เกิดความเข้าใจถูก ลองพูดคุยกันดูใหม่ ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงและแก้ไขได้ เสียดายแทนในวันเวลาแห่งมิตรภาพที่เคย ก่อร่วมกันมา หวังว่าคงจะเห็นรอยยิ้มอันอิ่มเอมจากทุกคน ขอส่งรอยยิ้มให้เป็นคนแรกด้วยใจจริงจ้า
27 ธันวาคม 2552 19:03 น. - comment id 1079701
ความชิงชังที่ขังสะสมไว้ ดุจเปลวเพลิง ที่จะเผาผลาญใจตน "ฉันศรัทธาแต่ตัวเอง" หมดคำถามค่ะ หากแต่ผู้แต่งมิได้เขลาเลย เพราะ... ...เข้าใจเธอผู้อันเป็นที่รัก...
27 ธันวาคม 2552 19:19 น. - comment id 1079713
หายไปนาน.. จินตนาการอันแสนสวยของฉัน
27 ธันวาคม 2552 21:21 น. - comment id 1079778
ผิดมากใช่ไหม..ถ้าใจเราจะเขลาเพราะ..รัก ?
27 ธันวาคม 2552 21:46 น. - comment id 1079787
สวัสดีค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานเพื่อนใหม่ ทึ้งมาก อ่านแล้วบอกได้เลยว่า ละเมียดละไมในความรู้สึก ตะเองก็อย่าคิดมากจิคะ อย่าโทษตัวเองด้วย คนเรา ไม่โกรธกันจนตายหรอกน่า เชื่อเรานะแล้วจะดีเอง แต่ถ้าเชื่อ คห.1 ...ระวังจะอกหัก
28 ธันวาคม 2552 09:45 น. - comment id 1079845
ทุกคนย่อมมีความเขลาแลฉลาด อยู่ในตัวตนเสมอ.. แวะมาสวัสดีปีใหม่คุณแทนไท ครับ
28 ธันวาคม 2552 08:47 น. - comment id 1079860
แทนเพื่อนรัก คงนานนักที่ไม่ได้พูดคุยสื่อสาร จากเพื่อคนเก่าที่เคยเล่ากาพย์กาล แต่ยิ่งนาน ความเป็นเพื่อนมิเคยลืม ปีใหม่นี้ขอให้แทนมีความสุขนะครับ
28 ธันวาคม 2552 13:01 น. - comment id 1079947
ทำไม ไม่ฉลาด ล่ะครับหรือ ไม่ ฉันเก่านัก อิอิ มั่วๆ น่ะครับ นานๆ จะได้แซว ท่านพี่สักครั้ง
28 ธันวาคม 2552 15:16 น. - comment id 1079995
""" เมื่อ เชื่อมั่น ศรัทธา กลับล้าเศร้า คอยเร่งเร่าเผาใจไม่อาจถอน รักเคยมั่นพลันแค้นไหวแคลนคลอน คงถึงตอนถอนใจไปจากกัน เชื่อมั่น ศรัทธา..คือฐานของความสัมพันธ์สูงสุด
28 ธันวาคม 2552 15:20 น. - comment id 1079999
คล้ายกับคำสารภาพ...
28 ธันวาคม 2552 16:10 น. - comment id 1080020
ความรู้สึกเดิมๆนะคะ เป็นบ่อยค่ะ
28 ธันวาคม 2552 17:16 น. - comment id 1080061
หรอคะ...อืม...แวะมาอ่านคำค่ะ
28 ธันวาคม 2552 21:38 น. - comment id 1080173
แวะมาให้กำลังใจกันนะคะ.... บทกลอนไพเราะค่ะ...มาชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ...
29 ธันวาคม 2552 15:59 น. - comment id 1080505
หายไปเสียนาน กลับมาพร้อมกับความเข้าใจ... .....................
9 มกราคม 2553 01:27 น. - comment id 1083470
บางครั้งเคยรู้สึกไหมว่าคนเราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เจอกับใครสักคนที่รู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูกมันอธิบายไม่ได้จริงจริง มิตรภาพที่ผูกพันด้วยใจที่บริสุทธิ์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
