มิรู้ทิศ มิรู้ทาง การย่างก้าว จะถอนเท้า ถอยทัพ ไปทางไหน โลกใบน้อย ลอยคอ รอบางใคร โลกภายนอก เป็นอย่างไร ไม่อยากรู้ หวาดระแวง เมล็ดพันธุ์ การปั้นปลูก เที่ยวลองผิด ลองถูก เป็นลูกคู่ กลางระลอกหมอกควันนั้นสั่นฟู โลกภายใน หดหู่ อยู่ลำพัง หวังสัมผัสรอยยิ้มสักนิ่มน้อย ประดับรอยกระจกใสใกล้ผนัง ไม่รับรู้ความเห็นการเด่นดัง ด้วยเชิงชัยชิงชังแต่ครั้งใด ขอฟังเสียงหญ้าไกวมาไหวเห่ ขอยิ้มรับลมทะเลอยู่ใกล้ๆ ขอสัมผัสแสงดาวที่พราวใจ ขออุ่นไออบอวลล้วนไมตรี คิดถึงภาพ คิดถึงเสียงแห่งเดียงสา คิดถึงพ่อ คิดถึงบ่าสารถี คิดถึงมือ คิดถึงเหงื่อนั้นเหลือดี ในนาทีโลกเหงาพ่อเข้าใจ
ตั ว เ ล็ ก 5 ธ.ค. 2552 19:41 น. - ID 131155 
1212
11
0
5 ธันวาคม 2552 20:02 น. - comment id 1071029
คิดถึงภาพ คิดถึงเสียงแห่งเดียงสา คิดถึงพ่อ คิดถึงบ่าสารถี คิดถึงมือ คิดถึงเหงื่อนั้นเหลือดี ในนาทีโลกเหงาพ่อเข้าใจ พูดไม่ออก
5 ธันวาคม 2552 20:05 น. - comment id 1071031
เย้ ที่ 1 มาแล้ว ^^
5 ธันวาคม 2552 20:08 น. - comment id 1071032
ไปละๆ อ่านหนังสือดีกว่า
5 ธันวาคม 2552 20:10 น. - comment id 1071035
ขอตัวไปนั่งสมาธิคิดคอมเมนท์ก่อน แต่งกินใจจนพูดไม่ออก
5 ธันวาคม 2552 20:51 น. - comment id 1071053
ยอดหญ้าไกวไหวพลิ้วริ้วหงอยเหงา ไยหมองเศร้าเงาพ่อพะนอหา กอดสัมผัสรัดอุ่นกรุ่นกายา แม้สุดล้าคว้าไว้แนบในทรวง
5 ธันวาคม 2552 22:34 น. - comment id 1071078
ยามพ่อเหงาหวนนึกถึงยามลูกเล็ก เจ้าเป็นเด็กน่ารักทะนุถนอม ซุกซนเกาะแขนขาไม่ยินยอม เลือกเอาย่อมให้ได้พ่อใจดี แหมชี้แหลกเลย อิอิ
5 ธันวาคม 2552 23:38 น. - comment id 1071085
ราตรีสวัสดิ์ยามดึกนะคะ ............................................. คุณนกหนาว อนุโมทนาบุญด้วยละกันค่ะ ........................................... คุณปรางทิพย์ ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ ........................................... พี่ป๋องปุย แห่ะๆ ดีค่ะดีชี้ให้ชัดไว้ก่อนค่ะ จะได้เข้าใจไม่ผิด เด็กๆไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ
6 ธันวาคม 2552 02:37 น. - comment id 1071090
ต้นส้มแสนรัก เคยนั่งพักนั่งพิงยามเหนื่อยอ่อน เคยเอนหลังนั่งเล่นปิดตานอน เคยร่อนเครื่องบินเล่นใต้ต้นไม้ ต้นส้มแสนรัก เธอหิวน้ำกระหายนักเธอหนักไหม ที่รองรับตัวฉันลงตรงกิ่งใบ เพื่อให้ฝันให้ใฝ่อย่างเสรี ต้นส้มแสนรัก พู่กันนั้นหักแล้ววันนี้ จิตวิญญาณสูญหายคล้ายไม่มี ประหนึ่งถูกโบยตีหลายๆครั้ง ต้นส้มแสนรัก การไสผลักด้วยหนามคมนั้นขมขลัง เห็นแววตาฉันไหมในภวังค์ ที่ขอร้องให้รับฟังสักครั้งนึง ต้นส้มแสนรัก ถ้าเธอถามถ้าเธอซักสักนิดหนึ่ง ก่อนโรมรันกระชากหัวนำตัวตรึง ฉันก็อาจหายใจถึงได้ทั่วท้อง ต้นส้มแสนรัก ฉันมองเห็นกับดักอยู่ในห้อง ฉันหวังเทียบเคียงแค่เมียงมอง แล้วจะปิดปากร้องไม่พูดจา ต้นส้มแสนรัก แม้รอยตักนอนหนุนไม่อุ่นกว่า ผู้ที่ให้กำเนิดเกิดฉันมา ฉันก็ขออำลาบูชาพลี ...................................................... ปากของฉันคงมีไว้เปื้อนเลือด แค่คิดถึงหนังสือที่เคยอ่าน.."ต้นส้มแสนรัก" การต้อนรับสำหรับคนแปลกที่ แปลกถิ่น หัวใจสงัดแต่ไม่เคยสงบ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า หนึ่งพันครั้งนะคะ
6 ธันวาคม 2552 02:53 น. - comment id 1071091
" โปรตุก้า" "หือ" "ฉันอยากอยู่ใกล้นายตลอดกาลเลยรู้มั้ย" "ทำไมรึ" "เพราะนายเป็นคนที่ใจดีที่สุดในโลกนะซิ เวลาอยู่กับนายฉันไม่เกเรจนถูกด่าอีกเลย ฉันรู้สึกว่า "พระอาทิตย์ สาดแสงแห่งความสุขเข้ามาเต็มหัวใจของฉันเลยล่ะ" ................................................................... บทสนทนา ในดินแดนแห่งความรัก
6 ธันวาคม 2552 08:09 น. - comment id 1071100
ชอบรูปหละ ขอบคุณนะ ช่วยลงรูปในบทที่แล้วให้หน่อยดิ
6 ธันวาคม 2552 08:40 น. - comment id 1071101
นานเหลือเกินที่ไม่เคยเจอนักกลอนดาวรุ่ง ตอนนั้นเจอคุณหมอพิม ซึ่งตอนนี้หายไปแล้ว ตัวเล็ก เป็นอีกคนหนึ่งที่ผมรู้สึกว่านี่ไงใช่แล้วนักกลอนดาวรุ่งอนาคตไกล มีแววมากเลย บ่มเพาะขัดเกลาให้ดี รุ่งแน่นอน เพราะมีพรสวรรค์คือ การเลือกใช้คำและการรู้จักจับอารมณ์ รู้ว่าต้องสื่ออย่างไร ขอให้มีความสุขมากๆครับ
6 ธันวาคม 2552 09:46 น. - comment id 1071106
ชอบทุกๆบทเลยจ้ะ ถ่ายทอดได้ประทับใจมากๆ โดยเฉพาะบทสรุป คิดถึงภาพ คิดถึงเสียงแห่งเดียงสา คิดถึงพ่อ คิดถึงบ่าสารถี คิดถึงมือ คิดถึงเหงื่อนั้นเหลือดี ในนาทีโลกเหงาพ่อเข้าใจ
6 ธันวาคม 2552 11:50 น. - comment id 1071131
ปลื้มใจแทนนะ ได้คอมเมนท์จากกระบี่มือหนึ่ง คุณฤทธิ์ ศรีดวง นับเป็นการการันตีความ มีคุณภาพ ของบทกลอน และคุณภาพของผู้ประพันธ์ได้อย่างดี ขอให้สร้างสรรค์ผลงานออกมาให้ได้ชื่นชมกันเรื่อยๆนะตัวเล็ก..........เธอ.....เก่ง.....มาก
6 ธันวาคม 2552 19:36 น. - comment id 1071235
เพราะและงดงามมากครับ อ่านแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
6 ธันวาคม 2552 20:51 น. - comment id 1071259
พ่อเลี้ยงเรามาแต่แบเบาะ ป่วยกระเสาะกระแสะดูแลได้ เพียงแค่เราเหงาย่อมเข้าใจ แค่หนึ่งในความทุกข์ที่ลุกมี... มาบอกว่ารักพ่อ..ด้วยคนนะคะ
7 ธันวาคม 2552 13:38 น. - comment id 1071426
พ่อคือผู้ชายที่น่ารักที่สุด...
7 ธันวาคม 2552 16:00 น. - comment id 1071527
หน้าส่วนตัว
" หม่อมฉันตัดสินใจผ่าศพรตวจดู
ปรากฎว่าพบกระดูกชาวเมืองก้นเปรี้ยวอยู่ในกระเพาะของเขา
ฟันทุกซี่ของฉลามตัวนั้นถูกแมงกินจนไม่เหลือขากรรไกร
เพราะเขาหลงกินของพิษที่หวานที่สุดในโลกเข้าไปนั่นเอง"
ผู้เฒ่าเจนจบ จบเรื่องเล่าของท่านลง
หันถามฉลามด้วยน้ำเสียงกังวลว่า
"เจ้าชายของข้า ไม่ทราบว่าท่านได้เผลอกินพระราชา
เมืองก้นเปรี้ยวเข้าไปหรือป่าว?"
ทางด้านพระราชินี ยังไม่ทันฟังคำตอบก็ถึงถึงกับสะอื้นโฮออกมา
...................................................................
คัดลอกมาจากหนังสือ "ปลาฉลามฟันหลอ"
ของบินหลา สันกาลาคีรี
เล่มนี้เพิ่งได้อ่านก็ที่นี่แหละกวาง
อ่านแล้วก็สนุกดีนะ
เล่มไหน เล่มนั้นเลย ถ้าเป็นยี่ห้อบินหลา
ไม่มีผิดหวังแน่!
เอ้า!!! .... เริ่มเพ้ออีกแล้ว
สรุปเป็นว่า มีแต่พ่อเท่านั้นล่ะ ที่ปากกับก้นหวานเหมือนกัน
ในนาทีที่โลกเหงา มีแต่พ่อเราจริงๆ เท่านั้น
ที่เข้าใจ .... คิดถึงพ่อที่สุดเลยยยยยย
p.s. 1. ลองหาอ่านดูนะ สนุกดี แต่รู้สึกว่า
เค้าเขียนไว้นานละ ไม่รู้จะพอมีอยู่หรือป่าว
2. นิทานเรื่องนี้ (โดยเฉพาะตอนนี้)
พระราชินี เป็นไม่น้อยแฮะ!
3. อย่าได้เผลอไปกินอะไรที่เมือง
พระราชาก้นเปรี้ยวเข้าไปนะ
ไม่งั้นฝันหลอหมดปากด้วย อิอิ
7 ธันวาคม 2552 17:05 น. - comment id 1071560
8 ธันวาคม 2552 08:47 น. - comment id 1071755
เคยอ่านวรรณกรรมเรื่องนี้ เขียนได้น่ารักดีค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
