อ้อมขอโทษเพื่อนพ้องน้องและพี่ เพราะอ้อมนี้ทำยุ่งมุ่งสื่อสาร บ้านกลอนเคยอุ่นไอใจชื่นบาน เคยสำราญสร้างสรรค์งานกวี ใจว้าวุ่นรู้สึกผิดต้องคิดหนัก จึงต้องผลักให้พ้นจิตคิดหลีกหนี ใจร้อนรุ่มเคยเกลียดชังฝังเสียที ใจดีดีกลับมาสู่คู่อ้อมใจ จะไม่ตอบไม่โต้โชว์ความคิด ถูกหรือผิดเก็บซ่อนไม่อ่อนไหว ใครด่าทอช่างหัวมันอย่าหวั่นใจ ขันติไว้อ้อมใจอย่าไหลตาม Thaipoem เพื่อนพ้องน้องและพี่ มีไมตรีส่งแรงใจให้ล้นหลาม มิตรภาพบ้านกลอนนี้ที่งดงาม ขอใช้นามใจปลายทางอย่าง * คนดี * รู้สึกผิดที่ทำให้บ้านกลอนที่มาอาศัย ต้อง ร้อนรุ่มด้วย คอมเม้นที่รุนแรง และหยาบคาย รู้ว่าเพื่อนๆ อึดอัด รู้ว่าผู้ดูแลระบบ เสียใจ อ้อมรักที่นี่ อยู่ที่นี่มานาน บ้านกลอนนี้เคยอบอุ่น เต็มไปด้วยความรัก อ้อมเป็นตัวเอกที่ทำให้บ้านน้อยหลังนี้ มีไฟ ขอโทษนะค่ะพี่อัลมิตรา ขอโทษเพื่อนๆ พี่ ทุกคนค่ะ
29 ตุลาคม 2552 22:28 น. - comment id 1058395
รับทราบและร่วมขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ
29 ตุลาคม 2552 22:32 น. - comment id 1058396
ให้อภัยจ้ะน้องอ้อม บางทีใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว อาจจะดีนะ
29 ตุลาคม 2552 23:13 น. - comment id 1058413
ขอโทษทุกๆคน นะ อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย
29 ตุลาคม 2552 23:48 น. - comment id 1058417
คห ที่ 3 โปรดรับทราบครับว่า ผมไม่รับคำสาป กรุณา นำไปติดตัว หรือง่ายๆ แบบเพราะๆ จนตาย สำหรับท่านผู้หวังดี เลยดีกว่า นะ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ย่อมปกป้องคนดี ส่วนคนไหน มุ่งทำให้คนอื่นเดือดร้อน ต่อให้เป็นสิ่งชั่วร้ายแค่ไหน ก็จะย้อนไปสู่ผู้กระทำ เมื่อไม่มีใครรับ...เหมือนส่งจดหมาย ไม่มีใครรับ ก็สมควรจะรับเอง ทีหลังทีหน้า โปรดรู้ว่า อย่าทำ ไม่งั้น คุณจะโดนนนนนนนดี นะ bn จำไว้...อย่าซ่าส์ มะดี
30 ตุลาคม 2552 06:50 น. - comment id 1058423
ทุกคนมีสิทธิ์แสดงความคิด หากไม่ล้ำสิทธิของผู้ใด ก็ไมเ้เป็นไรจ๊ะ... แต่หากรู้สึกไม่สบายใจ การไม่ทำแบบนั้น ความสุขใจก็เป็นของเรา..
30 ตุลาคม 2552 07:06 น. - comment id 1058426
อ้อมทำอะไรเหรอ... แล้วต้องมาขอโทษใคร..ทำไม... ใครเขียนไม่ดีก็ลบทิ้ง....จบ จะไปมัวต่อล้อต่อเถียงทำไม...
30 ตุลาคม 2552 01:42 น. - comment id 1058433
หากผ่านเห็นสิ่งใดไม่เข้าท่า เกิดแรงกล้าเสี่ยงเอาเข้าแก้ไข ถูกหรือผิดคิดเองไม่เกรงใคร บริสุทธิ์ด้วยใจใฝ่ทำดี หากทำแล้วไม่เห็นว่าเป็นผล กลับติดกับกรงกลจนต้องหนี หรือพาลจุดเชื้อภัยไฟกาลี จึงควรที่ตีห่างเปลี่ยนทางเดิน ได้แต่หวังจากใจไม่ไร้ค่า แผ่เมตตาเผื่อผลคนสรรเสริญ โกรธและหลงปล่อยวางเหมือนหมางเมิน มาเพลิดเพลินบ้านกลอนสุนทรคำ
30 ตุลาคม 2552 01:58 น. - comment id 1058435
ไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอกครับ มาให้กำลังใจครับ
30 ตุลาคม 2552 07:31 น. - comment id 1058442
เคารพความคิดครับ คุณคือผู้หญิงที่กล้าหาญ มีอุดมการณ์ที่แน่วแน่
30 ตุลาคม 2552 08:17 น. - comment id 1058451
มาเขียนกลอนหวานเหมือนพี่เพียงพลิ้วดีกว่าค่ะ ^_^
30 ตุลาคม 2552 08:20 น. - comment id 1058456
ถ้าเราทำแล้วรู้สึกเหนื่อยและไม่เป็นผลอะไร.....ก็ยึดขันติไว้ดีแล้วจ๊ะ อ้อม พี่ก็เอาโซ่ล่ามขาไว้อยู่ สุขสันต์วันฮาโลวีนจ้า อย่าคิดมาก.....แก่เร็วไม่รู้ด้วยนะ
30 ตุลาคม 2552 10:06 น. - comment id 1058481
อัตตา อารมณ์ ย่อมมีด้วยกันทุกคนนะแหละ เพราะบางทีมันก้อแสดงออกบ้าง ก้อไม่ว่ากันเพราะเปนปกติวิสัยของคน จ้าน้องอ้อม ยกเว้นแต่เราจะระงับมันได้แค่ไหน เท่านั้นจ๊ะ อีกอย่างการต่อล้อต่อเถียงจะด้วยอุดมการณ์ ใดๆ ก็ตามแต่ หากมันเกินเลย จนทำให้เกิดผลกระทบข้างเคียง กับเพื่อนๆ คนรอบข้าง เราก้อยุติ ..เพราะหากเราไม่ยุติ อีกฝ่ายก้อคงตอบโต้ไม่หยุด .. อีกอย่างการ การวิจารณ์การเมือง มันย่อมจะมีเห็นแย้งอยู่แล้ว.. พี่กิ่งโศก ว่าหลายคนก้อเอือม กับเรื่องแบบนี้นะ .. หากจะบอกว่างานกวี มันควรจะเขียนได้ทุกด้าน นั่นก้อไม่แย้งอะไร แต่บางอย่างหาก ขัดแย้ง..จนภาพที่เห็น เกิดการใช้คำ หยาบคาย เรียกว่าหยาบคายจริงๆ อันไม่ควรจะมีให้เห็นในเวปงานกวีเช่นนี้ มันควรจะเป็นเรื่องสร้างสรรค์ จรรโลง รังสรรค์ผลงานให้หลายๆคนชม หรือเป็นที่ฝึกฝนทักษะตนเอง เพื่อนๆ พี่ ๆน้องๆ ให้ถ้อยทีอาศัย ชี้แนะ แบบนี้น่าจะเกิดคุณประโยชน์มากกว่า เยาวชน เด็กๆ รุ่นใหม่ที่อยากรู้ อยากเขียน จะได้จดจำเป็นแนวทาง.. ..พี่กิ่งเห็นว่าเป็นแบบนี้ แม้ว่า พี่กิ่งเอง ก้อเข้าไปเล่นหยอกล้อบ้างในกลอนการเมืองเพราะคิดว่าเป็นเรื่องสนุก แต่พอมาดูอีกที มันไม่ใช่แบบที่เราคิด ..
30 ตุลาคม 2552 09:18 น. - comment id 1058482
เอ่อ..ความคิดเห็นที่ 12 คุณยังไม่โผล่พ้น โคลนตมที่หมักหมม เน่าเหม็นอีกเหรอคะ...ทำบุญ ภาวนา รักษาศีล สมาธิ ซะบ้างนะคะ
30 ตุลาคม 2552 09:35 น. - comment id 1058486
ดื่มกาแฟสักถ้วยนะค่ะน้องอ้อม..
30 ตุลาคม 2552 10:54 น. - comment id 1058501
ไม่รับคำขอโทษ เพราะน้องอ้อมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ ทุกคนมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น แต่หากบางอย่างเรารู้สึกว่า เมื่อโต้ตอบไปแล้ว จะเกิดความรำคานใจ ให้ตนเอง ก็มองผ่านเสีย อย่าโต้ตอบ ยิ้มให้อย่างเดียวนะน้องรัก
30 ตุลาคม 2552 12:30 น. - comment id 1058545
อย่าเก็บมาคิดเลยค่ะ เรื่องแค่นี้เอง
30 ตุลาคม 2552 13:57 น. - comment id 1058571
ความจริงคุณอ้อมไม่เห็นต้องขอโทษเลย เหมือนคุณสดายุบอกไว้ ผมเห็นด้วยกับคุณสดายุ พวกที่มาก่อกวนซิต้องขอโทษ เขาแยกแยะไม่ออกว่าอะไรควรไม่ควรแล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ สดใสสุขสันต์ครับ
30 ตุลาคม 2552 18:18 น. - comment id 1058646
ทุกๆอย่างบนโลกนี้มักจะมีสองทางเสมอ ไม่ผิดก็ถูก ไม่ดีก็ชั่ว แต่สิ่งที่ได้รับการยกย่องมาก คือคนที่สำนึกผิด กลับใจเสีย คนไทยมีพุทธศาสนาถือปฏิบัติ ย่อมให้อภัยซึ่งกันและกันเสมอ ฉนั้นไม่ต้องคิดมาก สิ่งพลาดไปคือครูเราเสมอๆ หากเราจะนำมาพิจารณา หาหนทางด้วยสติปัญญาเรา รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 ตุลาคม 2552 23:00 น. - comment id 1058754
น้องมดเป็นกำลังใจให้ค่ะ
31 ตุลาคม 2552 00:01 น. - comment id 1058796
^_______^ เข้ามาแบบคนไม่รู้เรื่อง แหะๆ มาเยี่ยมละกันนะคะ
31 ตุลาคม 2552 03:11 น. - comment id 1058806
จะขอโทษร้อยครั้งยังไม่หมด เพราะทหารมันกดหัวชาวบ้าน ครองอำนาจเกะกะเที่ยวระราน งบประมาณเท่าไรก็ไม่พอ อิอิ ไฟจะดับต้องใส่ฟืน อิอิ
31 ตุลาคม 2552 14:42 น. - comment id 1058851
ในชีวิตจริง..ทุกคนที่ทำงาน...ย่อมมีความผิดพลาดเกิดขึ้น....ไม่มีใครที่จะถูกต้องทั้งหมดนะคะ..ยกเว้นคนที่ไม่ทำงานเท่านั้น..... ..หากเราทำผิดจริง....การขอโทษ...ยอมรับเป็นสิ่งที่ทุกคน..ชื่นชม..และให้อภัยค่ะ.. ...หากเราไม่ได้ทำผิด...ก็ต้องคุยกันด้วยเหตุและผล..ให้เข้าใจ..และClear ตนเองได้..สังคมก็จะยอมรับ...และให้อภัย... พี่สาว...มาให้กำลังใจ..น้องอ้อม..นะจ๊ะ..ทำใจให้สบาย..ปัญหา...เกิดขึ้น..ตั้งอยู่..และดับไป...ค่อยๆคิดด้วยใจที่สงบ..ใช้สติและปัญญา..วิเคราะห์แล้วจะมีแนวทางแก้ไขค่ะ..
31 ตุลาคม 2552 22:11 น. - comment id 1058953
อย่าคิดมากนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ
1 พฤศจิกายน 2552 20:18 น. - comment id 1059279
ขอบคุณในทุกๆคอมเม้น ที่มาให้กำลังใจ อ้อมค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 23:50 น. - comment id 1065616
ผู้ดูแลระบบเขาไม่โกรธ ใจปลายทางหรอก เพราะเราไม่ใช่ จุดเริ่มต้นของปัญหา คนที่ควรขอโทษ ควรเป็นคนอื่น
17 พฤศจิกายน 2552 14:01 น. - comment id 1065858
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาทักทายอ้อมค่ะ และก็ดีใจที่คุณเข้าใจนะค่ะ รู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ
20 พฤศจิกายน 2552 19:55 น. - comment id 1066313
11 มกราคม 2553 07:01 น. - comment id 1083266
11 มกราคม 2553 19:37 น. - comment id 1084527
หวัดดีค่ะ คุณป๋อง