สิบกว่าปีที่ไม่หยุดอุตสาหะ แม่อยู่ในกองขยะอันเน่าเหม็น ไม่เกียจคร้าน ไม่รำคาญความลำเค็ญ ทำงานเป็นลูกจ้างอย่างเต็มใจ ทนก้มหน้าฝ่าเปลวแดดที่แผดเผา เสื้อตัวเก่าแตกตะเข็บเย็บไม่ไหว เวียนกลิ่นซากขยะเหม็นไม่เป็นไร ส่งลูกเรียนจัดดอกไม้ในห้องแอร์ ขยะคมติดเชื้อทิ่มเนื้อหนอง มือทั้งสองแทบขาดด้วยบาดแผล ไม่เรียกร้ององค์กรใดให้ดูแล ให้ใครแคร์คิดสมเพชเวทนา ฉันมาเรียนวิชาสายอาชีพ อยู่กับกลีบดอกไม้ใจหรรษา เหมือนฉันเอาเปรียบแม่เสมอมา อบอวลกลิ่นบุปผานานาพรรณ ชีวิตฉันแสนสุขไร้ทุกข์โศก อยู่ในโลกแห่งดอกไม้หลายสีสัน ลืมหลายกรอบหลายกฎที่กดดัน แต่ไม่ลืมได้สักวันคือมารดา งานประชุมผู้ปกครองห้องแอร์ใหญ่ แม่ซ่อนตัวอยู่ไกลไม่เผยหน้า กลัวลูกอายเพื่อนแท้ที่แม่มา ในสภาพอนาถายาจกจน ประกาศรวมผู้ปกครองเข้าห้องได้ แม่หวั่นไหวใจท้อเพราะสับสน ละลานตาข้าราชการเอกชน ใจสะท้อนย้อนมองตนเป็นคนงาน ฉันประคองประคับจับมือแม่ ล้วนบาดแผลความยากแค้นแสนสงสาร คู่นี้คือมือลูกจ้างเทศบาล ที่บันดาลโลกหอมกรุ่นให้หมุนไป ช่อดอกไม้ฝีมือหนูครูชมชื่น ไปดาษดื่นเบ่งบานถึงงานไหน แม้ลิลลี่เยอร์บีร่ามาจากใด ไม่สวยเท่าดอกไม้ใน ใจคนจน เป็นดอกไม้แห่งความเสียสละ บานอยู่ในกองขยะท้าแดดฝน เป็นดอกไม้ที่งดงามความเป็นคน บานอยู่ในความจนทนทระนง อยู่ข้างลูกเถิดนะอย่าหวั่นหวาด ขอผงาดเป็นชาติกาในฝูงหงส์ พ่อแม่เพื่อนแม้เชื้อขุนสกุลวงศ์ ลูกยังคงภูมิใจในมารดา จะเด็ดดอกดวงดาวราวสวรรค์ อุบะจันทร์รัญจวนอวลเวหา ทางช้างเผือกเป็นเชือกน้อยร้อยดารา แทนมาลัยบูชาค่าน้ำนม มือหนึ่งคู่จะสู้จนทนทุกข์ยาก ดึงแม่จากกองขยะที่ทับถม มาอยู่ในโลกดอกไม้ไร้ระทม เป็นอีกคนที่สังคมมองว่าคน 12 สิงหาคม 2552
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 12 ส.ค. 2552 17:09 น. - ID 128382 
1290
12
0
12 สิงหาคม 2552 19:36 น. - comment id 1026298
ถึงเอดมิน เว็บมาสเตอร์ทั้งหลาย สมัครสมาชิกแล้วไม่ได้พาสเวิร์ดสักที ไม่ชอบที่นี่ไม่สมัครสมาชิกหรอก เพราะไม่ชอบสมัครอะไร แม้สมัครงาน แต่ก็ยอมสมัครที่นี่ ทนเขียนนู่นนี่มากมาย จะแบนก็ทำเอาทีหลังเถิด หรือชี้แจงสักนิดถึงเหตุผลที่ไม่ให้เป็นสมาชิก รออีเมล์ตั้งแต่เมื่อคืน (11 ส.ค.) ไม่โผล่มาสักที อนาถนัก แทนที่จะอัตโนมัติ ไม่ยอมรับก็บอกกันตรงๆ ได้ ใจเต็มร้อย แค่อยากร่วมด้วย ไม่ให้ไม่ว่า ขอจงบอกมา จากใจตรงตรง โกรธเกลียดแบนเอา คนแค่คนคง อยู่ยั้งยืนยง ไม่ดันทุรัง หมายเหตุ : ขอยืมพื้นที่บ่งชี้หน่อย ขอโทษถ้ารกกระทู้
12 สิงหาคม 2552 20:04 น. - comment id 1026306
ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร ... ลูกก็คือคนที่แม่รักเสมอ และ.... ไม่ว่าแม่จะเป็นเช่นไร ท่านก็คือผู้ที่ลูกควรต้องบูชา ================================== ชอบกลอนนี้ของคุณมากเลยครับ
12 สิงหาคม 2552 20:21 น. - comment id 1026310
ชอบกลอนนี้มากค่ะ กินใจค่ะ
12 สิงหาคม 2552 21:59 น. - comment id 1026340
หายไปไหนมาคะ อ่านกลอนสะท้อนความจริง... ชัดเจน..แจ่มชัดเลยค่ะ.. เป็นอีกบทที่ชอบ..และขอหยิบไปให้ นักเรียนได้ศึกษาวิธีการนำเสนอนะคะ ขอบคุณหล้ายหลายเด้อค่ะ..
13 สิงหาคม 2552 02:46 น. - comment id 1026386
งดงามด้วยความหมายค่ะ ค่าดอกไม้นี้สูงส่งมากมาย นับถือ ค่ะ
13 สิงหาคม 2552 15:24 น. - comment id 1026589
คนดีสังคมไม่ลืมหรอกค่ะ
13 สิงหาคม 2552 21:08 น. - comment id 1026726
สวัสดีค่ะ น้องกี้ สบายดีไหม เบิร์ทเดย์ ย้อนหลังค่ะ มีแต่ความสุขความจริญรุ่งเรืองตราบนิรันทร์ค่ะ น้องหนุ่ยกับน้องมอส สบายดหรือเปล่า ฝากความระลึกไปให้ด้วยนะ ให้น้องทั้งสอง มีความสำเร็จในหน้าที่การงาน และการเรียน แล้วตอนนี้ กี้ทำงานที่ไหนค่ะ อยู่กทม.หรือเปล่า เขียนมาโพสต์ทุกครั้งได้ใจเกินร้อยเชี่ยวแหล่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ โชคดีมีแต่ความสุขค่ะ
13 สิงหาคม 2552 21:17 น. - comment id 1026732
เยี่ยมมากเลยค่ะ
14 สิงหาคม 2552 08:07 น. - comment id 1026894
สวัสดีค่ะศิษย์น้อง แม่พี่เป็นชาวนาจนๆไม่กล้าไปเยี่ยมลูกที่หอพักกลัวอายค่ะ แต่พี่ก็อยากให้แม่ไปนะคะ แต่แม่ไม่เคยไปสักที ให้แต่พ่อไปแทน ไม่ว่าอย่างไรพี่ก็รักและภูมิใจที่ได้เป็นลูกของพ่อกับแม่ค่ะ
14 สิงหาคม 2552 10:02 น. - comment id 1026970
เสนอหัวข้อ และแนวทางกลอน ได้เยี่ยมมากครับ ได้อารมณ์กลอนจริงๆ
16 สิงหาคม 2552 17:39 น. - comment id 1027711
แหะแหะ หาเจอแล้ว
21 สิงหาคม 2552 22:05 น. - comment id 1030275
นึกภาพที่ที่แม่ไปส่งตรงบรมรูปฯ ชวนประหวัดถึง "รอรักที่ศรีนครินทร์" แต่ฉากภาพคนละอย่าง แม่ไปส่งตอนเป็นเด็ก แต่รอรักที่ศรีนครินทร์ ตอนโตแล้วเนาะ
29 สิงหาคม 2552 20:53 น. - comment id 1033337
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
