ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา.. เดินตรวจตราเก็บเจ้าใบไม้ หมวกเก่าเสื้อขาดไม้กวาดคู่กาย เกินเลาะเลียบตาปรายสองฝั่งถนน.... ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา.... มิเคยบ่นสักคราว่าฉันยากจน เป็นแค่คนกวาดใบไม้ริมถนน ยังพอเพียงอดทนในสิ่งที่เป็น.... ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา... ยามเหว่ว้าไม่เคยท้อให้ใครเห็น กี่เดือนกี่ปีเธอยังคงเป็น คุณแม่ดีเด่นในใจลูกทุกครา.... บางวันภาพ ณ ข้างทาง สองแม่ลูกต่างช่วยกันเก็บเศษหญ้า ชุดนักเรียนขาวพราวในดวงตา คือปารถนาที่แม่มุ่งมอง...... ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา แม่จ๋ารู้ไหมลูกทุกข์หม่นหมอง คิดถึงแม่อุ้มชูเคยค้ำประคอง ทำได้แค่มองเถ้ากระดูกที่คุ้นตา.... ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 สิงหาคม 2552 16:37 น. - comment id 1023578
ทำให้ดีที่สุดเพื่อคนที่ดีที่สุดและรักที่สุดนะคะ
5 สิงหาคม 2552 16:45 น. - comment id 1023585
รักที่สุด รักปลอดภัยคือแม่ค่ะ...
6 สิงหาคม 2552 01:08 น. - comment id 1023703
กลอนดีค่ะ โดนใจมาก
7 สิงหาคม 2552 19:44 น. - comment id 1024383
คนกวาดถนน หลายคนที่รู้จัก ก็มีฐานะอยู่เหมือนกันค่ะ เงินเดือนเป็นหมื่น นะค่ะ กลอนแต่งมาอ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ