ถึงหายไป........แต่ใจคิดถึง......

ม่านดอย

ถึงหายไปใจม่านดอยระห้อยหา
ทุกทิวาราตรีที่ผ่านฝัน
เดินทางธรรมทานนานหลายวัน
หอบบุญนั้นมาฝากท่านที่บ้านกลอน
ประเพณีงานบุญหลวงแต่หนหลัง
ควมพลังแห่หน้าหลังกันสลอน
เจดีย์ซาววัดเก่าเขลางค์นคร
แล้วกลัยย้อนสู่วัดสันดอนเงิน
วัดพระธาตุม่วงคำงามค้ำฟ้า
บุญนำพาชนทั่วทิศจิตสรรเสริญ
มาร่วมบุญมากมายกันเหลือเกิน
แสนเพลิดเพลินดอยสูงรุ่งเรืองธรรม
เดินทางต่อพระธาตุลำปางหลวง
สดชื่นทรวงพุทธคุณหนุนอิ่มหนำ
พระธาตุงามสง่าน่าจดจำ
ผลบุญล้ำธรรมรสโอสทดล
โอ้ดินแดนแคว้นนักธรรมล้ำเลอค่า
ท่านครูบาศรีวิชัยให้ฉงน
ที่ลำพูนบ้านเกิดท่านนั้นมีมนต์
นำผู้คนจากทุกทิศคิดเยี่ยมเยือน
ไป อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ในอ้อมเขา
ความสุขใดไหนเล่าจะแม้นเหมือน
ช่วยกันสร้างกุฏิธรรมจำมิเลือน
กับเพื่อนเพื่อนนักบุญแสนสุขใจ
เดินทางต่อเมืองกาญฯร่วมงานบวช
ฟังบทสวดพระธรรมน้ำตาไหล
ทั้งบทแหล่ห่นาคซาบซึ้งใจ
พระคุณใดไหนเล่าเท่าแม่เอย
ที่หายไปหลายวันเพราะเหตุนี้
ขอน้องพี่อย่าลืมเลือนนะเพื่อนเอ๋ย
กลับมาแล้วเขียนบทกลอนอ้อนดังเคย
อย่าละเลยกันหนาม่านดอยวอน