เด็กกำพร้าที่ไม่มีใครต้องการ

ใจปลายทาง

ฉันเดินผ่านสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า.
.เด็กมากหน้าวิ่งหยอกเย้าเจ้าสุขสันต์
ฉุดกระชากลากไล่ไปด้วยกัน
.ห่างไปนั้นหนึ่งเด็กน้อยยืนคอยใคร 
.คราบน้ำตาเปื้อนแก้มแจมสะอื้น 
.หลบมายืนเหม่อลอยคอยใครไหม 
.เหมือนตอกย้ำซ้ำรอยเจ้าน้อยใจ 
.ชีวิตไร้คนต้องการเนิ่นนานมา
แสงสว่างคืออะไรหนูไม่รู้
ชิวิตอยู่อย่างมืดมิดจิตผวา
หนูเฝ้ารอเมื่อไรใครเมตตา
ช่วยนำพาแสงสว่างอยากได้เจอ
.เหมือนดอกไม้งอกงามตามประสา.
.เพียงเกิดมาเพราะผู้ใหญ่ได้พลั้งเผลอ.
.ทุกค่ำคืนหนูนั้นฝันละเมอ.
.ได้แต่เพ้อพ่อแม่จ๋ามารับที.
.มีผู้คนต้องการเด็กกำพร้า
.เพื่อสรรหาเมื่อพบเราเขาเมินหนี
.เพราะต้องการเด็กกำพร้าหน้าตาดี
.รอหลายปีอยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
.หนูอยากตายเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์.
.ทางบนนั้นคงสว่างอย่างสดใส.
.อยากมองเห็นเหมือนเช่นเด็กทั่วไป.
.โลกใบใหม่บนสวรรค์ที่ฉันรอ.
.................................................................................................................
.......ผู้คนมักมาหาเด็กๆๆและนำเด็กๆๆไปเป็นของพวกเขา แต่พวกเขามักจะผ่านเลยหนูไป หนูรู้ว่าเขาคงอยากพาหนูไป แต่เมื่อเขาเห็นว่าหนูตาบอด 
เขาก็เลย    ไปหาเด็กคนอื่นๆๆ เสมอ หนูก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง.....