หากว่าตัว เธอเป็น เช่นนักโทษ ก็ได้โปรด มอบหัวใจ มาให้ฉัน จะนำเอา หัวใจ ไปกักกัน และตัดสิน โทษทัณฑ์ แห่งหัวใจ ขอนั่งแท่น พิพากษา ว่าด้วยรัก แต่ถ้าหาก ไร้คำกล่าว มาแก้ไข ขอตัดสิน ให้รักฉัน ตลอดไป ขังเอาไว้ ในหัวใจ ตลอดกาล จะไม่ใช้ โซ่ตรวน มาล่ามไว้ ขอหน่วงเหนี่ยว ด้วยสายใย ที่ไหวหวาน เป็นนักโทษ ของฉัน ตลอดกาล ห้ามหลบหนี ห้ามประกัน ห้ามอุธรณ์
21 มีนาคม 2545 22:10 น. - comment id 41854
เก่ง เก่ง เก่ง แปะ แปะ แปะ ปรมมือให้นะ
21 มีนาคม 2545 22:56 น. - comment id 41864
น่ารักดีจ้ะ แล้วมีคนให้พิพากษายังจ้ะ @^_^@
21 มีนาคม 2545 23:53 น. - comment id 41879
ตามไปดูหน่อยนะ ที่ poemdata.asp?id=1244
22 มีนาคม 2545 00:57 น. - comment id 41897
ว้ามาประกันตัวให้คุงธนรัฐมะทัน ถ้างั้นก็แล้วแต่คุงเจมิไนน์แล้วกันนะเจ้าค่ะ ^O^
22 มีนาคม 2545 02:28 น. - comment id 41931
ง่า... น้องเลเล่จัง.... มาประกันพี่มะทัน.... เปงนักโทษของหัวใจก้อดะ.....
22 มีนาคม 2545 10:52 น. - comment id 41961
ว้าว! พิพากษาหัวใจ.. อยากเป็นมั่งจังเยย กลอนเพราะมากค่ะ พี่เจทท์
23 มีนาคม 2545 14:31 น. - comment id 42202
แหม แบบนี้นักโทษของเจท คงยอมรับคำพิพากษาด้วยความเต็มใจแน่เลยหล่ะ