กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ น้ำตาคลอพ่อของหนูอยู่ไหน พ่อเคยปลอบโยนเรายามเศร้าใจ แสนละไมอบอุ่นคุณบิดา กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ เคยเคลียคลอล้อหยอกเย้าเราหรรษา เอนอิงอ้อนนอนหนุนอุ่นอุรา เลี้ยงลูกมาแต่วัยเยาว์เฝ้าเอาใจ กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ พ่อคงล้าแล้วหนอลาหลับไหล มิมีวันท่านหวนมาแสนอาลัย พ่อจากไปไห้ร่ำหาสุดอาวรณ์ กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ แม้แท้ท้อก็จำคำพ่อพร่ำสอน ด้วยแววตาอารีเกื้อเอื้ออาทร ทุกบทตอนลูกนี้มีลืมเลือน กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ น้ำตาคลอเหงาฤทัยใครจักเหมือน คืนสิบแปดกันยายนหม่นหมองเยือน พ่อจากเรือนสู่สวรรค์ชั้นวิมาน กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ ลูกวอนขอตั้งจิตอธิษฐาน เชิญเทวาฟ้าดินดลบันดาล นำวิญญาณพ่อนิทราสุขสบาย กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ รู้ไหมหนอลูกพ่อนี้ดีดังหมาย อยากให้พ่อภาคภูมิใจไม่เสื่อมคลาย ขอเป็นสายโลหิตพ่อต่อทุกภพ เพลงพ่อ (เท่ห์ อุเทน พรหมมินทร์) เหงาทุกครั้งที่คิดถึงพ่อขึ้นมา พ่อจ๋า ตอนนี้พ่ออยู่ไหน ก่อนเคยมีพ่อคอยปรึกษา ปลอบโยนเป็นกำลังใจ พ่อจากไป อย่างไม่มีวันกลับมา เคยดูแล และทำให้พ่อผ่อนคลาย อุ่นใจทุกคราที่สบตา อยากตอบแทนพระคุณกว่านี้ที่พ่อได้เลี้ยงลูกมา พ่อคงล้า เหนื่อยนักก็พักผ่อน * แม้วันนี้ ผืนดินกลบหน้าพ่อไป ลูกยังจำ ทุกคำที่พ่อเคยสั่งสอน ด้วยแววตาหวังดี คอยเป็นห่วงคอยอาทร วันนี้พ่อนอนหลับให้สบาย ** เป็นคนดีอย่างที่พ่อเคยบอกมา พ่อจ๋า ไม่ว่าพ่ออยู่ไหน อยากให้รู้ว่าลูกคนนี้ซาบซึ้งและยังภูมิใจ เกิดชาติไหนขอให้เป็นลูกพ่อ ซ้ำ * , ** เกิดชาติไหนขอให้เป็นลูกพ่อ
18 กันยายน 2551 07:49 น. - comment id 896639
พ่อจ๋า..... ตั้งแต่เกิดมาลูกไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้กี่ครั้ง และลูกก็ไม่รู้ว่าลูกเคยร้องไห้ดังแค่ไหน พ่อกับแม่ก็คงจำไม่ได้ใช่ไหม เพราะลูกร้องบ่อยเหลือเกิน พ่อกับแม่ก็ปลอบประโลมให้ลูกคลายกังวล พ่อจ๋า..... ตั้งแต่ลูกจำความได้นั้น ลูกร้องไห้ดังที่สุดตอนที่แม่จากไปอย่างกะทันหัน ลูกร้องข้ามวันข้ามคืนไม่หลับและไม่นอน แต่ลูกก็ยังอุ่นใจเพราะว่าลูกก็มีพ่อ คอยปลอบโยน พ่อจ๋า....... ลูกจำได้ไม่ลืมเลยว่า มีอีกครั้งหนึ่งที่ลูกร้องอย่างอาลัย คือวันที่พ่อจากไปร้องไม่ยิ่งหย่อนกว่าคราวที่แม่จากไป แต่คราวนี้ไม่มีใครคอยปลอยใจเลย พ่อจ๋า...... นับตั้งแต่สองคราวนั้น ลูกขอสัญญาว่า ลูกจะไม่ร้องไห้อย่างนั้นให้ใครเห็นอีกแล้ว เพราะจะไม่มีใครมาคอยปลอบใจลูก นอกจากตัวลูกเอง พ่อจ๋า.... ลูกจะเข้มแข็ง ฟันฝ่าอุปสรรคนานา ลูกจะไม่ยอมแพ้ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต และลูกจะเป็นผู้ปลอบโยนทุกคนที่เขาร้องไห้ด้วยความทุกข์
18 กันยายน 2551 08:39 น. - comment id 896644
เมื่อเย็นวานเพิ่งไปงานศพคุณพ่อของเพื่อนสนิท ถ้าเพื่อนมาได้อ่านกลอนนี้ คงจะเศร้ามากๆเลยค่ะ
18 กันยายน 2551 08:59 น. - comment id 896645
พ่อยังอยู่ในใจไม่หนีจาก พ่อมิพรากจากเราเฝ้าห่วงหา สองมือพ่อก่อเกื้อเพื่อลูกยา รินน้ำตา..แต่อย่าเหงา..ให้เศร้านาน ไม่มีพ่อไม่มีเราในวันนี้ พ่อยอมพลีสุขทั้งมวลชวนสงสาร รักพ่ออุ่นกรุ่นหอมล้อมดวงมาน คราพบพานระทดท้อ..พ่อปลอบเรา อ้อมกอดใดในหล้าที่ว่าอุ่น ก็ไม่เท่าเทียมอ้อมแขนของพ่อเรา.. สักกะผีกเลย...รักพ่อ.งอ่านไปซึมไป.. เพราะเรา..ก็ กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีพ่อ ที่เคยรอรับขวัญวันหวั่นไหว กลับถึงบ้านวันนี้ไม่มีใคร แม่อยู่ไหน.พ่ออยู่ไหน...มองไม่มี..
18 กันยายน 2551 09:20 น. - comment id 896647
ณ ตรงนี้ ที่นี่ ยังมีเพื่อน ณ ตรงนี้ เสมือน เยือนชิดใกล้ ณ ตรงนี้ มีญาติ แม้ห่างไกล ณ ตรงนี้ มีใจ ในพี่น้อง ณ ตรงนี้ มีกานต์ ขานปลอบขวัญ ณ ตรงนี้ มีกัน ฉันญาติมิตร ณ ตรงนี้ มีทุกข์ สุขปลอบจิต ณ ตรงนี้ มีลิขิต มิตรผูกพัน ขอเป็นกำลังให้ "ครูกระดาษทราย"
18 กันยายน 2551 09:55 น. - comment id 896651
แม้ว่าวันนี้จะไม่มีพ่อ... แต่คำสอนและความดีของพ่อก็ยังอยู่.. ละเป็นความทรงจำที่ดีในวารวันนะครับ.. และเป็นรอยทางให้เราก้าวเดินนะครับ... % แม้บรรยากาศนี้ดูเศร้าก็ยังมีความอบอุ่นนะครับคุณครูกระดาษทราย
18 กันยายน 2551 10:00 น. - comment id 896654
ครูทำให้แบมร้องไห้แต่เช้าอีกแล้วค่ะ เราหัวอกเดียวกัน เวลาจะทำให้เราจิตใจดีขึ้นค่ะ ขอให้เราผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ รักใดเล่าก็ไม่เท่าพ่อรัก
18 กันยายน 2551 11:15 น. - comment id 896666
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณพ่อของคุณครูกระดาษทราย ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอให้ท่านไปสู่สุคติ และขอให้คุณครูเข้มแข็งและเป็นลูกที่ดีของพ่อ เช่นนี้ตลอดไปครับ...
18 กันยายน 2551 11:51 น. - comment id 896681
หากวันไหนกลับบ้านไม่มีพ่อ เจ็บปวด ใจหายน่าดูนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
18 กันยายน 2551 12:37 น. - comment id 896696
...ไม่อยากอ่านกลอนให้จบเลย แค่อยากบอกว่า เศร้าจัง..
18 กันยายน 2551 12:59 น. - comment id 896698
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
18 กันยายน 2551 14:05 น. - comment id 896701
มีหลายครอบครัวทีไม่มีพ่อ แต่ก็ยังแม่ทำหน้าที่พ่อและแม่อย่าง ครบสมบูรณ์ แต่ลึกๆของลุกก็ยังคิดถึงพ่อเสมอ
18 กันยายน 2551 15:14 น. - comment id 896719
การสูญเสีย การพลัดพราก เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงยาก โกวเล้ง เคยบอกว่าเมื่อมีการอยู่ร่วม ย่อมมีการพลัดพราก แต่ถ้าเลือกที่จะ ไม่อยู่ร่วมก็ไม่ต้องกลัวการพลัดพราก แต่บางเมื่อมีการอยู่ร่วม ผมคิดว่า ควรถนอมการอยู่ร่วมให้ดีที่สุด ก่อนที่จะต้องพลัดดพราก
18 กันยายน 2551 16:23 น. - comment id 896730
พุทธองค์ทรงตรัสให้ประจักษ์ "ที่ใคมีรัก ที่นั้นมีทุกขัง" ชีวิตเกิดมาช่างอนิจจัง ที่อยู่ยั้งยืนยงคือความดี. ..ร่วมระลึกถึงคุณพ่อของครูกระดาษค้วยครับ...
18 กันยายน 2551 16:31 น. - comment id 896733
.. ทุกแมกไม้สายธารย่านภูผา ทุกพสุธานภาสวรรค์ พ่อสถิตดำรงค์คงนิรันดร์ ทุกความฝันราตรีมีพ่อครอง
18 กันยายน 2551 20:17 น. - comment id 896762
วันที่เรนไม่มีพ่อ.. .... เหมือนโลกหยุดนิ่ง.. ... พ่อคือทุกสิ่งในชีวิตขงเรน.... ..
18 กันยายน 2551 21:38 น. - comment id 896778
สวัสดีค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คุณพ่อก็ยังอยู่ในใจลูกเสมอ
18 กันยายน 2551 23:36 น. - comment id 896799
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ มาร่วมรำลึกถึงคุณพ่อด้วยคนค่ะ
19 กันยายน 2551 03:46 น. - comment id 896818
อ่านไม่จบค่ะ (ไม่ไหว) เมื่อตอนเด็กๆหลังจากที่พ่อตายเคยมีเพื่อนล้อเราตลอดว่าลูกไม่มีพ่อ เราได้แต่ร้องไห้ แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะเถียงเขา ว่าถึงพ่อเราจะตายไปแล้ว แต่เราก็มีพ่อเสมอ ตรงนี้ .... ในหัวใจของเรานี่ ... เขียนได้ดีเกินไป สะเทือนใจเกินไปค่ะ
19 กันยายน 2551 07:08 น. - comment id 896825
19 กันยายน 2551 10:13 น. - comment id 896891
วันสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต ประกาศิตมัจจุราชประกาศผล เมื่อพ่อสิ้นลมหายใจวางวายชนม์ น้ำตาหล่นนองหน้าโศกาลัย วันสูญเสียพ่อไปไม่หวนกลับ พ่อลาลับชีวาอายุขัย แปดกุมภาพันธ์วันพรากจากลูกไป แสนเสียใจอาดูรสูญบิดา รำลึกนับได้สี่ปีแล้วนี่หนอ วันที่พ่อชีพสิ้นถวิลหา ลูกทุกคนพร้อมมั่นกตัญญุตา ด้วยศรัทธาคำสอนบิดรตน ขอให้พ่อสู่สุคติมิต้องห่วง จงโชติช่วงดุจดาวพราวเวหน สถิตมั่นเมืองแมนแคว้นเบื้องบน ลูกทุกคนพร้อมจิตอุทิศใจ รวมพี่น้องน้อมนำทำกุศล ธรรมะดลหนทางกระจ่างใส บุญศีลทานภาวนาพาวิไล อธิษฐานให้พ่อของลูกทุกเวลา ไม่มีพ่อเหมือนกันค่ะ
19 กันยายน 2551 18:51 น. - comment id 897067
มีกำลังใจ .. มาให้กองโตเลยค่ะ
19 กันยายน 2551 19:08 น. - comment id 897076
หากหลับบ้านวันนี้ยังมีพ่อ อย่ารีรอทดแทนคุณให้หนุนไว้ หากกลับบ้านในวันนึงพ่อจากไป จะเสียใจที่ไม่ได้ตอบแทนคุณ ............................................. สิ้นลมหายใจเหมือนสิ้นชีวิต ไม่มีสิทธิ์ยื้อยุดด้วยสิ่งไหน มฤตยูมาพรากให้จากไกล เทวดาไซร้พาพ่อไปไกลลับตา บนสวรรค์ชั้นฟ้าสบายไหม ลูกอยู่นี้ร่ำไห้ให้เหว่ว้า ยังจำได้พ่อเคยสอนอย่าหลั่งน้ำตา หากวันนึงพ่อจากมาในชีวี อดทนทุกอย่างอย่างพ่อสอน เป็นเด็กดีทุกตอนเหมือนก่อนหน้านี้ ยังจำได้ทุกเรื่องราวที่สอนให้เป็นคนดี ต่อให้ในวันนี้ไม่มีพ่อคนดีมาบอกกัน ขอร้องไห้อีกครั้งนึงนะพ่อ ในวันที่ไม่มีพ่อแม้ตรงไหน ขอร้องครั้งเดียวแล้วจะไม่ร้องไห้ให้ใคร วันนี้ลูกขอหลั่งน้ำตาได้ไหมขอสักวัน ........................................ สู้ ๆด้วยกันในวันแท้ท้อ พ่อยังอยู่คอยรอตรงนี้เสมอ ยังจำได้ไหมพื้นที่ทั้งหมดของใจเธอ พ่ออยู่ตรงนี้เสมอในจิตใจ
19 กันยายน 2551 21:12 น. - comment id 897122
ไม่มีพ่อคอยพนอหยอกล้อเล่น ทุกเช้าเย็นเห็นชะแง้เร้นแลหาย ความทรงจำย้ำเตือนมิเลือนคลาย ใจสลายไหม้หมองนองน้ำตา จะอย่างไรใจลูกผูกพันพ่อ เคยขี่คอเคลียเย้าเคล้าแข้งขา บัดนี้ไม่มีพ่อคอยตอบปลอบอุรา ให้เหว่ว้าอาวรณ์สะท้อนใจ พ่อจากไปเพียงกายแต่พ่อยังอยู่ในใจลูกนิรันดร์ ร่วมอาลัยรักพ่อค่ะ
19 กันยายน 2551 21:54 น. - comment id 897166
พ่อ แม่ คือพระ..ในใจลูก..ทุกเวลาเสมอ..
20 กันยายน 2551 13:02 น. - comment id 897383
ขอคุณคุณไหมแก้วสีฟ้าคราม ทุกโมงยามเคยมีพ่อหยอกล้อเล่น จะทานข้าวทุกมื้อเช้าหรือเย็น พ่อนั้นเป็นคนป้อนตอนเยาว์วัย เคยแอบอมข้าวไว้บ้วนให้หมา พ่อไม่ว่าลูกสักน้อยเลยใช่ไหม พ่ออดทนป้อนคำต่อต่อไป จนลูกนั้นเติบใหญ่ทานได้เอง พอเคยสอนให้ใส่รองเท้า เราสวมเข้าผิดข้างอย่างตรงเผง พ่อสอนให้ตัวฉันนั้นร้องเพลง พ่อสอนให้บรรเลงเล่นดนตรี ขอบคุณค่ะ คุณไหมแก้วสีฟ้าครามที่มาให้กำลังใจกัน คุณแต่งกลอนเพราะและซาบซึ้งมากค่ะ
22 กันยายน 2551 18:34 น. - comment id 898280
สิบแปด..พฤษภาพ่อลาจาก ดวงใจพรากไกลแล้วพ่อแก้วขวัญ เฝ้าคอยรอพ่อกลับและนับวัน วิญญาณนั้นจากหล้าสู่ฟ้าไกล....ฯ คุณพ่อเสียเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม..ขณะที่อายุเพียง 7 ขวบ...เข้าใจความรู้สึกนั้นดีค่ะ...ท่านจากไปเพียงกาย...หากจิตใจ..และความรัก..ของท่าน..จะอยู่ใกล้เรา..ตลอดไปค่ะ....ขอเป็นกำลังใจ..ให้คุณครูกระดาษทราย...นะคะ..
23 กันยายน 2551 17:33 น. - comment id 898755
สวัสดีค่ะ คุณราชิกา คุณพ่อของคุณจากไป ตั้งแต่คุณอายุเพียงแค่ ๗ ขวบ เป็นวัยที่กำลังเรียนรู้ กำลังน่ารัก ทีเดียว ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ก็จริงอย่างที่คุณบอกนะคะ แม้พ่อจะจากไป แต่ท่านก็อยู่ในใจเรา จงเข้มแข็ง เมื่อนึกถึงท่านก็ทำความดีมาก ๆ ค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
30 พฤศจิกายน 2551 11:13 น. - comment id 919557