หมายจะเอื้อมดอกฟ้า...........เชยชม พบแต่ทุกข์โศกตรม............รวดร้าว เทวษบ่ภิรมย์......................เจ็บปวด ออกบวช ณ ต่างด้าว.............สิรู้กันไป ความจริงกับสิ่งฝัน..............ต่างจากกันอสงไขย วาดหวังงามอย่างไร............ยากหาใครจะหยัดยืน ปีนสูงแล้วตกต่ำ.................ยามเจ็บช้ำยากจักฝืน ทนพิษทนกล่ำกลืน.............จะข้ามคืนช่างยากเย็น กวีบทสุดท้าย......................อาลัย รจเรขจากไพร....................ป่าป้อง คือเสียงเพรียกจากใจ.........สุดลึก ยามดึกหริ่งหรีดร้อง.............แน่แท้บทกวี
26 สิงหาคม 2551 08:06 น. - comment id 889683
มาชื่นชมบทกวีแห่งรักเศร้าสะเทือนค่ะ ผลงานของน้องพี่พุด นำไปอ่านออกอากาศแล้วนะคะ ประหยัดน้ำมันค่ะ มาขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจค่ะน้องรัก
26 สิงหาคม 2551 13:15 น. - comment id 889753
แวะมาเยี่ยมชมครับ
26 สิงหาคม 2551 14:43 น. - comment id 889766
บทความตามกล่าวถ้อย คำคม ความเอ่ยเลยอารมณ์ เรื่องท้าย สุดราวกล่าวขอชม ใจชื่น ยินดี ท้ายว่าบ่มิคล้าย ใช่อ้างท้ายจริงขอชื่นชมครับ กับ บทโคลงกลอน และโคลง แต่งได้ไพเราะจริงจริง
26 สิงหาคม 2551 15:08 น. - comment id 889778
จะข้ามคืนช่างยากเย็น.... ยามทุกข์แต่ละนาทีดูช้ากว่าปกติมากมาย...ยกนิ้วให้..
26 สิงหาคม 2551 16:29 น. - comment id 889821
แวะมาชื่นชมค่ะ
27 สิงหาคม 2551 09:52 น. - comment id 890011
ขนาดอยากออกบวชเชียวหรือ... ผ้าเหลืองจะหมองน่า...สู้ไปเรื่อยๆเถอะ.. สักวันจะดีเอง....นะนะ
8 สิงหาคม 2553 00:50 น. - comment id 1150362
ดีค่ะพี่ชาน apinya_hero@hotmail.com เด็กสกล ตาแป๋วจ้า แอดมาหน่อยน่ะ อยากอ่านกลอนอ่ะ