กูเสียดายฝ้ายขาวที่ผูกแขน ญาติพี่น้องสุขแสนกับเราสอง คำอวยพรหมื่นพันวันกินดอง เป็นกิ่งทองใบหยก อกตื้นตัน กูสงสารพ่อแม่ที่แก่เฒ่า รู้สึกเศร้าที่กูต้องประคองฝัน แบกปัญหาภาระสารพัน โดยไม่มีมึงนั้นหันมาแล แบกอิฐหินปีนป่ายฝ่าไอแดด ถูกเผาแผดไม้เว้น มือเป็นแผล ทั้งหวัดไอหนาวร้อนหลอนรังแก กูไม่แพ้ กูจะสู้อยู่ลำพัง เห็นสมุดการบ้านของลูกน้อย ได้เก้าสิบเต็มร้อยเติมรอยหวัง เหลือสิ่งเดียวเยียวยาแรงพลัง เป็นที่ตั้งที่นำความอดทน พายกระเป๋าไปโรงเรียนไม่ง้อพ่อ น้ำตาคลอเห็นลูกกล้าวิ่งฝ่าฝน หนาวหรือร้อนไม่เสื่อมคลายวินัยตน มึงดูไว้ สิ่งที่คนเขาเป็นกัน พ่อมันหรือมือว่างห่างจอบพลั่ว ไปเกลือกกลั้วหุบเหวเลวมหันต์ เมาเมรัยไฟมารการพนัน ไปสวรรค์ชั้นกะหรี่หนีลูกเมีย ค่าอาหารกลางวันลูกที่ผูกไว้ ปวดใจแท้แม่ไร้เงินไปเสีย ได้ครูบาประจำชั้นท่านช่วยเคลียร์ กูร้องไห้ใจละเหี่ยคิดเสียใจ เห็นลูกหยอดกระปุกหมูสู้ออมอด จะช่วยปลดหนี้แม่อย่าร้องไห้ แม่เป็นสาวก่อสร้าง ช่างประไร ไม่เคยคิดอายใครว่าแม่จน เคยส่งลูกหน้าโรงเรียนในตอนเช้า ไม่กล้าเข้าไปใกล้ ใจสับสน เสื้อเปื้อนฝุ่นปูนทรายละอายตน ลูกยังบอกเพื่อนทุกคนว่าแม่เรา แบกคอนกรีตหนักเหน็บเจ็บกระดูก ร้าวมดลูกร้อนแดดที่แผดเผา แต่คิดถึงลูกรัก หนักเป็นเบา กูไม่เศร้า กูจะสู้ อยู่เพื่อมัน แม้ชีวิตความรักกูเหลวแหลก แต่กูแบกคำว่าแม่ไม่แปรผัน ลูกเคารพรักกูก็แล้วกัน จะเลี้ยงมันให้ได้ดี มึงคอยดู แต่วันนี้มึงผุดมาจากนรก พาอีนั่นมายกกระปุกหมู ยิ้มระรื่นทุบกระปุกของลูกกู มึงโปรดรู้...กูเจ็บ แทบขาดใจ ซากกระปุกถูกปูน แตกเป็นเสี่ยง ได้ยินเสียงลูกช็อกแล้วร้องไห้ มองดูพ่อบังเกิดเกล้าก้าวเดินไป ลงนรกหมกไหม้บ่อนพนัน มือกร้านดำแตกแห้งแรงปูนกัด โอบกอดรัดลูกรักพลางเรียกขวัญ หยุดร้องไห้เถิดคนดีดวงชีวัน ทนอดกลั้นเหมือนแม่เถิดดวงใจ แม่จะกินข้าวน้อยลงกว่านี้ จะซื้อหาให้ลูกมีกระปุกใหม่ มีเงินซื้อขนมเคี้ยวไม่อายใคร คือสัจจาจากใจแม่จนจน พระคุณแม่เหนือกว่ามหาสมุทร ไพศาลสุดแสนกว้างดั่งเวหน เจ้าเปิดตำราเรียนเพียรอดทน น้ำตาหล่นฟังลูกหัดอ่านร้อยกรอง ไม่คิดง้อขอให้ใครเติมฝัน แม่กับลูกผูกพันกันเพียงสอง จำเอาไว้ ถึงพ่อมันไม่หันมอง ลูกกูต้องมีเงินไปโรงเรียน ****************************************** 9 สิงหาคม 2551 แด่สัญชาตญาณสากล ของคนเป็นแม่นะครับ รักแม่ที่สุดในโลก
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 9 ส.ค. 2551 15:11 น. - ID 117824 
2534
9
0
9 สิงหาคม 2551 15:17 น. - comment id 884323
ชื่นชมในผลงาน
9 สิงหาคม 2551 16:18 น. - comment id 884344
แสดงได้เข้าถึงอารมณ์และสะเทือนอารมณ์มากค่ะ ขอยกย่องในพระคุณแม่เช่นกันค่ะ
9 สิงหาคม 2551 16:26 น. - comment id 884348
หน้าส่วนตัว
แต่แม่หนูจูงไปส่งตรงหน้ารั้ว
เพราะท่านกลัวรถราจะชนหนู
เข้าโรงเรียนสวัสดีคุณครู
แม่ยืนดูจนฉันลับจึงกลับไป
9 สิงหาคม 2551 18:04 น. - comment id 884366
สะท้อนชีวิตยุคข้าวยากหมากแพงได้ดีจริงๆค่ะ "แม" เหนือกว่าคำบรรยายค่ะ
9 สิงหาคม 2551 18:28 น. - comment id 884380
เยี่ยมครับ...ถึงพริกถึงขิง ถึงข่า ถึงตะไคร้ใบมะกรูด(พออ่านจบ ตอนนี้เผ็ดอย่างแรง...)
9 สิงหาคม 2551 19:09 น. - comment id 884390
เข้าใจ
9 สิงหาคม 2551 21:21 น. - comment id 884429
ขอคาราวะ นับถือๆ สุดอกสุดใจเลย
9 สิงหาคม 2551 21:37 น. - comment id 884434
เรื่องสั้นเรื่องนี้ กว่าจะอ่านจบนะ...บีบใจน่าดูเลย ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกท่านนะคะ
9 สิงหาคม 2551 23:01 น. - comment id 884455
เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเราเก่ง ไม่ง้อใคร มีสองไม่สองมือ แต่ก็ทำงานได้ยิ่งกว่าหลายมือ ของทศกัณฑ์อีกนะจะบอกให้ อิอิ สู้ ๆๆ เพื่อแม่แพ้บ่อได้
10 สิงหาคม 2551 06:57 น. - comment id 884495
เยี่ยมมากค่ะ
11 สิงหาคม 2551 12:52 น. - comment id 884745
รักแม่ที่สุดในโลกเช่นกันค่ะ
13 สิงหาคม 2551 12:42 น. - comment id 885345
... คนอ่าน ไม่ว่าจะอยู๋ในฐานะแม่หรือ ฐานะลูก ก็คงสุขใจ หากได้อ่านกลอนดีดี กลอนนี้ นะกี้ .................... กี้ สบายดีนะ
21 สิงหาคม 2551 16:34 น. - comment id 888496
อ่านแล้วปลื้ม..ลืมว่ายาว อิอิ
27 กันยายน 2552 22:31 น. - comment id 1043372
ชอบจังครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
