ในโลกแห่งความเป็นจริง... มีผู้หญิงที่เก่งอยู่หลายคน แต่คนเก่งที่ต้องอดและต้องทน คนคนนั้นคือแม่ของเราเอง ผมไม่รู้หรอกว่าแม่เก่งกว่าคนอื่นๆหรือเปล่า.... ผมรู้แต่เพียงว่า..ถ้าผมไม่มีข้าวกิน คนที่หา..มาให้พวกผมได้กินคือแม่... ถ้าผมไม่มีไฟฟ้าอ่านหนังสือ....คนที่ต่อไฟให้ผมใช้ก็คือแม่ เวลาที่ผมเจ็บไข้..คนที่ดูแลและฉีดยาให้ผมก็คือแม่ คนที่เป็นกำลังใจในยามที่ล้มลุกคลุกคลานก็คือแม่ คนที่ให้เงินใช้เมื่อเงินเดือนไม่พอใช้ก็คือแม่ และผมรู้ว่าแม่เป็นอะไรได้อีกมากมาย ในสายตาผม..แม่เป็นผู้หญิงเก่ง แต่..แม่ทำไม่ได้ทุกเรื่อง ถ้าพ่อผมได้มีโอกาสอยู่รับรู้..พ่อคงจะยิ้มให้ผม ที่ผมชนะแม่ได้....เพียงอย่างเดียว ผมพับนก...แทนสัญลักษณ์ของพ่อผมได้.ซึ่งแม่ผมทำไม่ได้ พ่อครับ..ผมชนะแม่ได้แค่นี้แหละครับ... แต่พ่อครับ...แม่ให้ผมสอนให้พับนกแล้วครับ อีกไม่นาน..แม่ก็คงทำได้... แล้วบ้านเราจะมีต้นและดอกมะลิกับนกกระดาษเต็มบ้านเลยครับ พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ..แม่กับผมอยู่กันในบ้านแห่งความรักตลอดกาลครับพ่อ
ยิปซี4 5 ส.ค. 2551 17:46 น. - ID 117714 
1190
5
0
5 สิงหาคม 2551 18:53 น. - comment id 882809
สวัสดีครับ...คุณยิปซี "ถ้าพ่อผมได้มีโอกาสอยู่รับรู้..พ่อคงจะยิ้มให้ผม" ชอบข้อความประโยคนี้จัง ผมอ่านข้อความของคุณ..อยากบอกว่า อ่านแล้วรู้สึกดีครับ แม้ไม่ใช่กลอนที่มีสัมผัส แต่ตัวหนังสือที่คุณถ่ายทอดออกมา มันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในครอบครัว ขอบคุณนะครับที่ถ่ายทอดความรู้สึกดีดีให้เราได้สัมผัสกับสิ่งดีดีตรงนี้ของคุณ จะคอยติดตามผลงานครับ "กานต์"
5 สิงหาคม 2551 20:47 น. - comment id 882871
โอ้โห!พี่ยิปซี4คับ ผมพึ่งรู้ว่าพ่อพี่ไม่อยู่แล้ว ีมีเพียงแม่ที่พี่คอยสอนพับนก มีเพียงแม่และพี่ที่จะมีความรักกันตลอดไป เพื่อแสดงให้พ่อพี่เห็นว่า พี่เข้มแข็งเสมอ --- ่ว่าแต่พี่เดินทางบ่อยๆ แล้วใครจะดูแลแม่คับ
6 สิงหาคม 2551 03:28 น. - comment id 882950
หนึ่งเดียวในใจหรือคือแม่นะเอง แม่เป็นผู้หญิงที่เก่งที่สุด จริงๆค่ะ
6 สิงหาคม 2551 09:46 น. - comment id 883035
พิมก็เข็มแข็งคะ แม้ต้องขาดพ่อรู้ไหมพี่ยิปซี เวลาวันพ่อพิมรู้สึกเหงาในใจมากมายลึกๆๆลงไปมันว้าเหว่บอกไม่ถูก แต่พอวันแม่พิมยิ้มได้เพราะแม่อยู่กับพิมคะ
6 สิงหาคม 2551 13:25 น. - comment id 883105
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
6 สิงหาคม 2551 18:51 น. - comment id 883242
แวะมาอ่านอะไรดีๆให้ความรู้สึกดีมากเหลือเกินคุณทำให้หลายคนรู้สึกถึงความรักที่แม่คุณมีและคุณสามารถถ่ายทอดได้น่าทึ่งค่ะคุณมีคุณแม่ที่เป็น หนึ่งเดียวจริงๆ
6 สิงหาคม 2551 22:02 น. - comment id 883385
เคยดูละครเรื่อง"สุดแต่ใจจะไขว่คว้า" .. มั๊ย เมื่อก่อน นานมาแล้ว ก็เลยฉายที่ทีวี .. จำได้ว่า มีอยู่หนหนึ่ง ต้องวิ่งแจ้นหลบเกี๊ยะบิน (รองเท้าบิน) เพราะอัลมิตราดันปากเปราะโพล่งออกมาว่า .. เหมือนเลย เหมือนเลย เหมือนเปี๊ยบ ในฉากที่ออนแอร์อยู่นั้น เป็นฉากที่ พ่อตามใจลูก รักลูกชายคนโต .. เป๊ะเด๊ะ .. ที่บังเอิญ พี่ชายคนโต ก็นั่งดูทีวีอยู่ด้วย ทว่า อัลมิตราไม่ได้หมายถึง พ่อตามใจ แต่อัลมิตราหมายถึงแม่ต่างหาก .. ฮา .. หัวไม่แตก ก็บุญแล้วนั่น แต่ก็จริง (ในความคิดตอนนั้น) เคยสงสัยนักว่า .. อีตาพี่ชาย ไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ พอกลับมาบ้านทีไร ทำไมไม่เคยกินข้าวมาก่อน แม่จะต้องเป็นคนจัดการจัดสำรับให้ เป็นอาหารที่เลิศหรูที่สุด ที่ดีที่สุด สำหรับเขา .. ส่วนเรารึ .. นั่งหน้าหงิกรอกินลำดับต่อไป ไอ้ที่เล็งเอาไว้ บางทีก็ไม่เหลือ เหลือแต่หัวปลาทูเสียนี่ .. เซ็งจ๊าด ตอนนี้ไม่สงสัยแล้ว .. เพราะกลายเป็นว่า ตอนนี้เราเองเสียอีกที่นาน ๆ กลับไปบ้านแม่สักที ก่อนไป ก็โทรไปรายงานก่อน (ทำทีว่าโทรไปรายงานนั่นแหล่ะ ที่แท้ หวังว่าแม่จะเตรียมของอร่อยไว้ให้.. ฮา) เชื่อป่ะ .. ของโปรดทั้งนั้น .. และทั้งที่ตอนนี้ทำงานมีปัญญาหาซื้อกินได้ แต่อยากกินของที่แม่ทำมากกว่า วุ๊ย .. พรุ่งนี้โทรหาดีกว่า เสาร์นี้ จะได้เตรียมท้องไปบรรจุซะให้เพียบแปล้ ปล. มีรูปถ่ายใบหนึ่งเก่ามาก กระดาษเหลืองแล้ว สงสัยอยู่ตั้งนาน รูปแม่กับใคร (ที่อุ้มอยู่) เสียบอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า มีปาก ก็ไม่ยักจะถาม .. เก็บงำความสงสัยมาหลายสิบปี จนไม่นานมานี้ แม่ไม่อยู่ เลยแกล้ง ๆ ถามพี่สาว ใครน่ะ เด็กคนนี้ "เอ็งนั่นแหล่ะ ...." ซึ้งงงงงงงง เถ่า อิ้วววววว
7 สิงหาคม 2551 13:18 น. - comment id 883659
แม่เก่ง แม่อดทนที่หนึ่งค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
