เสียงระฆังหง่างเหง่งบรรเลงขลัง เสนาะดังเตือนสำนึกตรึกตรองผล ได้ร่ำเรียนเพียรพากลำบากตน จนลุหนทางไกล ในบัดนี้... ขอกราบกรานครูกลอน สุนทรโวหาร ดุจบันดาลทิพย์เวช ครอบเกศี ให้ศิษย์น้อยนุชชบาฯ มารตี แต่งกลอนดีดุจจิตออก บอกวาจา... ขอรักษามรดกครูยกให้ สืบต่อไปเรียงร้อยถ้อยภาษา ประกอบจิตงามร้อยถ้อยปัญญา มาลัยรักอักษราค่าแดนดิน.... สำนึกขลัง สื่อพลังแห่งความหมาย ตราบวันตายอย่าหน่ายรักษ์กวีศิลป์ ระงับบาปเวรภัยในธานินทร์ ให้ยลยินประดับงามทุกนามธรรม... ขอพรรักภักดีมิสิ้นสุด พลีจิตสุดหมดใจจนเจิดล้ำ ถวายครูบูชาพุทธพิสุทธิ์นำ จนเจิดจำตราบเนา เข้านิพพาน ฯ... ๐ ชบาแดงสีเหลือง ๐ 27-6-2551/ 11.30 น.
27 มิถุนายน 2551 20:32 น. - comment id 866329
ร่วมรำลึกด้วยคนนะขอรับ...
27 มิถุนายน 2551 23:15 น. - comment id 866405
ขอบคุณคุณฝากฝัน แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ นาน ๆ ชบาจะได้กลับมาสักที.. คิคิ คนหลายบ้านค่ะ..
28 มิถุนายน 2551 07:54 น. - comment id 866454
เราทั้งหลาย ถือว่าเป็นหนี้บุญคุณของท่านสุนทรภู่ จ้าวตำหรับแห่งกลอนแปด...
28 มิถุนายน 2551 08:32 น. - comment id 866464
ใช่ค่ะ คุณบนข. เราต่างก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน จากการอ่าน ท่องจำบทกลอน ที่ไม่เพียงสอนการแต่งกลอน แต่ท่านยังสอนจริยธรรม ในคำกลอนอีกด้วย