บูชาครู

กฤตศิลป์ ชินบุตร

บูชาครู
มีใครซักกี่คนที่จะรู้..แท้จริงอาชีพครูต้องเหนื่อยเพียงใด
ปาเจราฯ วาจาร้องเอื้อนเอ่ย		
ไขเฉลยคุณอนันต์อันไพศาล
จริยาฯ งามหล้าจักรวาล			
เป็นดวงมานของครูผู้ยิ่งยง
แล้วมีใครสักคนรู้ไหมว่า			
บูรพาเบื้องหน้านั้นสูงส่ง
ประนมหัตน้อมไหว้วันทาลง		
อย่าทะนงหลงสู่อวิชชา
อาชีพครูใช่เพียงคำยกย่อง
ที่แซ่ซ้องจากศิษย์ผู้ค้นหา
และมิใช่เพียงผู้รู้วิชา
แต่คือมหาปูชนีย์แห่งแผ่นดิน
	
ครูจึงเป็นผู้สร้างโลกใบใหม่			
แน่วทางไกลให้ศิษย์ได้โผผิน
บังอบายเบิกฟ้าวัชรินทร์
ปั้นฝุ่นดินเป็นดาวระยับเดือน
เรือลำน้อยล่องลอยฝ่าคลื่นโหม
ดูเก่าโทรมจวนพังยังขับเคลื่อน
จุดหมายภายหน้านิมิตเยือน
ไม่แชเชือนเคลื่อนข้ามสีทันดร
พาชีวิตมากมายฝ่าลมคลื่น
วันและคืนมิหยุดการสั่งสอน
เกลียวรักมั่นสัมพันธ์อันอาทร
ถึงเรือคลอนแต่ใจทระนง
	
คือคุณครูตั้งมั่นอุดมการณ์
ประสิทธิ์ศาสน์ดวงมานให้สูงส่ง
ผู้มอบรักมิหมายเพียงเผ่าพงศ์
จึงธำรงชั่วฟ้าชั่วนิรันดร์
พระคุณครูมากยิ่งกว่าพระคุณ
ด้วยการุณย์บริสุทธิ์มไหศวรรย์ 
หากสรรหาจินดาสารพัน
ฤาอัศจรรย์เทียมครูเพียงผู้เดียว
น้อมชีวันบูชาคารวะ
สักการบูรพะผู้ชาญเชี่ยว
ด้วยความดีสามัคคีอันกลมเกลียว
ใจหนึ่งเดียวฟั่นเกลียวอกาลิโกฯ
มีใครสักกี่คนที่รู้ว่าอาชีพครูหนักเพียงใด...แล้วยังปรารถนาเป็นครู
บูชาครูโดย กฤตศิลป์ ชินบุตร
17 มิถุนายน 2551