หอมดอกลำดวน 22 มิ.ย. 2551 00:55 น. - ID 116281 
3421
13
0
22 มิถุนายน 2551 01:13 น. - comment id 864521
น้องข้องใจ บวกกับเคืองใจมานานแล้ว ที่มีคนมักเปรียบครู เป็นเหมือน เรือจ้าง ที่พาลูกศิษย์ไปสู่ฝั่ง เห็นกันอยู่ทั่วไป รู้ไหมว่า เป็นความเข้าใจที่ผิด ครูมิใช่เรือจ้าง แต่อย่างใด ดูเนื้อเพลง พระคุณที่สามให้ดีดีสิ * พระคุณที่สาม งดงามแจ่มใส แต่ว่าใครหนอใคร เปรียบเปรยครูไว้ว่าเป็นเรือจ้าง พลาดจากความจริง ------ยิ่งคิดยิ่งเห็นว่าผิดทาง ----------------- มีใครไหนบ้างแนะนำแนวทางอย่างครู ครูได้มอบอะไรให้แก่ศิษย์มากมาย โดยมิได้หวังสิ่งตอบแทน แม้แต่เงินตราเลย เดี๋ยวมาใหม่
22 มิถุนายน 2551 01:37 น. - comment id 864523
หน้าส่วนตัว
-เดี๋ยวมา
ซาบซึ้งมากครับ ขอร่วมด้วยคนนะครับ
สิบนิ้วศิษย์ขอประนมแนบ
กราบแทบเท้าครูทั้งสอง
ใจศิษย์ทั้งใจไตร่ตรอง
พระคุณครูศิษย์ต้องกตัญญู
อบรมวิชาสอนสั่ง
จวบจนกระทั่งศิษย์รู้
อุดมการณ์ครูข้นเข้มเต็มค่าครู
เป็นแบบอย่างให้ศิษย์ดูการครองตน
ซาบซึ้งแล้วพระคุณครูอุ่นเอื้อ
คุณมากเหลือความเมตตาปรากฏผล
กรั่นความรักเป็นพจน์บทนิพนธ์
จากกมลศิษย์มา...บูชาครู
ในฐานะนิสิตครูภาษาไทย ขอตั้งใจเรียน
เพื่อภายหน้าจะเป็นครูที่ดีให้ได้ครับ
22 มิถุนายน 2551 04:32 น. - comment id 864536
ยอดเยี่ยมค่ะ
22 มิถุนายน 2551 05:11 น. - comment id 864539
แต่งโคลงได้ไพเราะมากค่ะ จะติดตามผลงานตลอดไป ขออวยพรให้ศิษย์จงเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะหายากเหลือเกินที่ศิษย์จะมีใจประเสริฐเช่นหนู ความสุข ความสมหวัง ความสำเร็จจงอยู่คู่กับหนูตลอดไปจ๊ะ
22 มิถุนายน 2551 10:23 น. - comment id 864567
ยรรยงปานเบิกแย้ม ปัญญา ยรรยง [ยัน] ว. งามสง่า, กล้าหาญ. ปาน ๓ ว. เหมือน, คล้าย, เช่น เก่งปานกัน; เช่น, เพียง, ดัง, เช่น ดีถึงปานนี้ เก่งอะไรปานฉะนี้. เบิก ๑ ก. เปิด ใช้ในลักษณะอย่างเปิดผ้าคลุมบายศรีออก เรียกว่า เบิก บายศรี, ทําให้กว้าง เช่น เบิกถนนออก ไป เบิกท้องร่อง; ขอให้จ่าย เช่น เบิกเงิน เบิกของ; นําเข้าเฝ้า เช่น เบิกตัว. แย้ม ก. เผยอ, คลี่, บานแต่น้อย ๆ, เช่น กุหลาบแย้มกลีบ ปัญญา น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.). เขียนได้แค่นี้เองหรือ....ถึงไปคอมเม้นท์คนอื่น ได้เละเทะปานนั้น......ครูไหนสอนไม่ทราบ.. หรือปัญญาตั้งชื่อก็ยังไม่มี
22 มิถุนายน 2551 10:25 น. - comment id 864570
อืมม... ด้อม ๆ มอง ๆ
22 มิถุนายน 2551 11:31 น. - comment id 864585
ขอบูชาคุณครูด้วย(ภุชงคปยาตรา๑๒) เถลิงคำถลำความ บวรงามกวีแก้ว กวีครูสุนทรแพร้ว พิพัฒน์ค่ามหาศาล สวรรค์คำก็ล้ำค่า ประหัตถาสภากานท์ ระบือชื่อระพือขาน วิวัฒน์นามสยามคง
22 มิถุนายน 2551 12:26 น. - comment id 864629
ยังยืนยันว่า สุดยอดค่ะ คิดถึงจังเลย
22 มิถุนายน 2551 15:39 น. - comment id 864696
ความคิดเห็นที่ 2 ... คนมีปีก ถ้ายอมรับพี่ ต้องยอมรับงานของห้วงคำนึงด้วย ตกลงไหม
22 มิถุนายน 2551 17:00 น. - comment id 864702
สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะเนี่ย งดงามเช่นเดิม คุณครูเป็นผู้มีพระคุณคนที่สามรองจากพ่อแม่ค่ะ ขอให้มีความสุขสดชื่นทุกคืนวันนะค่ะ
22 มิถุนายน 2551 17:38 น. - comment id 864715
ต่อ คนมีปีก สะกิดใจตรงที่ว่า ...นิสิตครูภาษาไทย เพื่อนพี่บอกว่า ตอนเข้ามาใหม่ๆ รุ่นพี่จะให้ท่องจรรยาบรรณครู ให้ได้ทุกข้อ ตอนนี้น้องก็ควรท่องไว้นะ เพราะจะได้นำไปใช้ในอนาคต คนที่จะเป็นครูได้ต้องมีใจรักจริงๆ ไม่ใช่แค่เลือกมาเพราะไม่มีที่ไป มีหลายเหตุผลที่บอกได้ว่าทำไมถึงอยากเรียนครู แต่เรามีความสามารถในทางอื่น คงจะมีเหตุผลแปลกๆไม่เหมือนชาวบ้านเค้าสิ (อยากรู้จัง) สิ่งที่ต้องทำอันดับแรก คือมีความรับผิดชอบ ควรเข้าเรียนให้สม่ำเสมอล่ะ หลายคนชอบแก้ตัว เวลาครูถาม ว่านักเรียนทำไมถึงมาสาย แต่ละคนบอกว่า ตื่นสายบ้าง รถติดบ้าง สารพัด เป็นพี่ พี่จะกล่าวคำขอโทษด้วยจากที่ว่าขาดความรับผิดชอบ ยิ่งเป็นครูภาษาไทยแล้ว ก็ควรจะรู้คุณค่าภาษาไทยให้มาก พยายามอย่าใช้คำผิด อย่าพูดผิด อย่าทำให้ภาษาพิบัติ สมมติน้องเห็นภาษาอันไม่พึงประสงค์ ในฐานะที่เป็น นิสิตครูภาษาไทย น้องจะทำยังไง ฝากให้ไปคิดละกัน เป็นพี่พี่จะไม่นิ่งดูดายหรอก อย่าปล่อยให้เลยตามเลย พี่มีเหตุผลของพี่ในใจ เหมือนเช่นพี่อ่านกลอนทุกวันนี้ งานไหนพี่อ่านแล้วทนไม่ได้ พี่ก็จะไปสอน ไปวิจารณ์ เพราะคนเราขณะหนึ่งมีหลายบทบาท บางครั้งต้องเป็นครู บางครั้งต้องเป็นนักวิชาการ บางครั้งต้องเป็นนักพูด การที่บางครั้งเรามาสอนไม่ได้หมายความว่าเรายกตนข่มท่านหรือเลอเลิศอะไร แต่เพื่อให้ภาษาจิรังคง ดูอย่าง ไทเกอร์วูด สิ มีโค้ช แต่โค้ชของไทเกอร์วูด ตีกอล์ฟ ไม่เก่งเท่าไทเกอร์วูด ภราดรตีเทนนิสเก่ง มีพ่อเป็นคนสอน แต่ถ้าถามว่า พ่อตีสู้ภราดรได้มั้ย ก็ตอบได้เลยว่า สู้ไม่ได้ แต่ทำไมภราดร ยังต้องอาศัยคนสอนล่ะ? ครูไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เก่งกว่าเรา แต่เป็นคนที่รู้ข้อบกพร่องของเรา พึงรู้ไว้ เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นครูเราได้ ถ้าเราไม่ยึดติดอะไรมาก ไม่ว่าใคร คนไหนก็ตาม ไม่ยึดติดการงาน อาชีพ เชื้อชาติ ศาสนา และอายุ พี่หวังว่าน้องคงเป็นลูกศิษย์ที่ดีของอาจารย์ และเป็นครูที่ดีในอนาคต ปล. พี่มักมีเรื่องหาโต้แย้งกับอาจารย์บ่อยๆ แต่การโต้แย้งนั้นเป็นการโต้แย้งเชิงวิพากย์ ว่าด้วยเหตุและผล น้องเรียนไปจะเกิดความคิดขัดแย้งในใจเอง ควรกล้าที่จะโต้แย้ง เราจะได้อะไรใหม่ๆมาประดับสมอง
22 มิถุนายน 2551 17:40 น. - comment id 864716
ช่ออักษราลี กาพย์ฉบัง ๑๖ เดินทางกลางดงพงอรัญ ม่านพยับหมอกควัน ปรากฏครอบคลุมคละปฐวี เหลียวหาจุดหมายมิเห็นมี หวาดหวั่นพรั่นฤดี จะเผชิญผ่านพิษอวิชชา เชือดให้ย่อยยับอัปรา มืดบอดชีวา กลายเป็นคนเถื่อนจัญไร การณ์ใดหนอแก้การณ์ใด จึ่งชนะโพยภัย แจ้งประจักษ์เส้นทางดำเนิน ผิว์มิมีแสงทองส่องเดิน หรือชีพจะพลอยเพลิน ประสบปลายฝันอันงดงาม แสงนั้นประหนึ่งคุณที่สาม นำชีวาวาม ไพเศษไพศาลโสภณ คือครูผู้สร้างแต่งชน สร้างคนเป็นคน สร้างจิตวิญญาณวิญญู พระคุณเลิศล้ำดำรู สูงค่าตราชู เกินเอื้อนเอ่ยถ้อยจำนรรจ์ ศิษย์พร้อมวิทยาสารพัน สินิทธ์แนบนันท์ เพราะคำท่านสอนสั่งมา บรรจงร้อยลักษณ์อักษรา ต่างพานพุ่มผกา มอบแด่ครูบาอาจารย์ ดวงใจตั้งมั่นปฏิญาณ มุ่งสนองคุณคณาจารย์ กตเวทิตาสถาพร..
22 มิถุนายน 2551 18:32 น. - comment id 864720
นรศิริ ดีใจจังที่มีคนชอบงานน้องน้องก็ขอให้พี่ประสบความสุขด้วยเช่นกันจ้า ประดิษฐ์กานท์ประดาลเกิด วิไลเลิศ ณ วงวรรณ พจีในพิสัยฉันท์ ดนูมาดประสาทพร .................................... ฝากฝัน ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเอาคำศัพท์บวกความหมายมาให้ดู แต่ช่างมันเถอะ น้องไม่สามารถเลยที่จะแต่งให้ดีกว่านี้ได้ บทนี้กว่าจะแต่งได้ก็แก้แล้วแก้อีก และต้องยอมรับว่า อับจนปัญญาในการตั้งชื่อเรื่องจริงๆ น้องจะขอบคุณพี่มาก ถ้าช่วยชำแหละบทร้อยกรอง ของน้อง
............................. อัลมิตรา ท่านพี่สดายุเพิ่งสอนเรื่องคนสามประเภทอยู่พอดี อิอิ แต่ทำไม พี่อิมไม่จัดอยู่ทั้งสามประเภทเลยนะ หรือว่าน้องไม่รู้ซะเอง ไปล่ะ ปล่อยให้งง ............................... เฮาชาวดอย ร่วมด้วยคนนะ ขอเป็น วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ก็แล้วกัน อันเมืองประเทืองยุคสมัย นรใดก็แนบนันท์ สั่งสมอุดมอุตมปัญ ญะละหลั่นชโลมชน เรืองรองก็รัศมิพิวิจิตร ตะละทิศก็อำพน ปั้นแต่งแสดงสุขประดล ตะละหนมิขาดหาย เรืองรองจรัสก็เพราะประทีป ดลชีพพระพร่างพราย พลันดับระงับอดุรสาย ทุขกลายตลอดกาล จึ่งน้อมประณตบุพกวี บทนี้สินับนาน มุ่งมาดสนองคุณพิศาล ฐิติอยู่บ่รู้เลือน ................................ เพียงแพรว รู้จักกันด้วยเหรอ ..(ฮา....) คิดถึงเหมือนกัน ตอนนี้แต่งกลอนไปถึงไหนแล้วล่ะ .................................. ดอกบัว น้องเรียนหนักไปหน่อยน่ะ เลยไม่ได้มาโพสต์ เดี๋ยวก็ต้องไปทำการบ้านอีก คิดถึงพี่ดอกบัวเช่นกัน
22 มิถุนายน 2551 20:52 น. - comment id 864748
คนสามประเภท คนกี่ประเภท ก็ตามแต่ใครคนนั้นคิดบัญญัติ เพราะประสบการณ์ของแต่ละคน อาจพบข้อแตกต่าง ข้อคล้ายคลึง แล้วก็มาสรุปเป็นข้อ ๆ เพื่อเป็นแนวทางในการจำแนกจัดกลุ่ม เราอาจเป็น เราอาจไม่เป็น เราอาจเกือบเป็น หรือเราเคยเป็น บางทีเราไม่รู้ตัว และบางทีเราจงใจ .. งง หรือ ไม่งง ดีล่ะ ทีนี้ ฮา ..
23 มิถุนายน 2551 12:29 น. - comment id 864843
อตินุช สิริเลิศลักขณา - ไอซ์นี่ไม่ใช่กลอน 8 นะครับ แต่เป็นกลอนป่าที่ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่...แอะๆๆๆห้ามวิจารณ์นะ
23 มิถุนายน 2551 17:05 น. - comment id 864931
พี่อิมเนี่ย จะทำให้น้องงงไปใหญ่ เอาเป็นว่า งง เถอะนะ อย่าดื้อเลย อิอิ คุณก่องกิก ชอบจัง เขียนดีนี่คะ ไม่เห็นต้องห้ามเลย งานไหนเขียนออกมาจากวิญญาณ น้องชอบหมดแหละ ขอโทษที่ห่างหายไปนาน
24 มิถุนายน 2551 07:08 น. - comment id 865103
มาดูก็เลยทัก ตามคำเรียกร้อง อยากบอกว่า คนที่เป็นครู หรืออยู่วงการครูไม่ควรมีนิสัย ยโสโอหัง ไร้จิตสำนึก ก้าวร้าว หยาบคาย ไร้สัมมาคารวะ คิดว่าตัวเอง ดี เด่น เก่งเกินใคร ถ้าเป็นแม่แบบให้เด็กแล้ว สังคมจะอยู่ได้อย่างไร อ้อ เรื่อง นิพพาน ที่อยากได้ ชาตินี้เลิกคิดเถอะ ไปรักษาจิตให้ดีก่อนน่ะ
3 กรกฎาคม 2551 07:52 น. - comment id 868639
เมืท่อไหร่จะแวะมาเม้นต์กลอนให้อ่านอีกหนอคิดถึงจังเลยจากบทกวีทุกบทของน้องอ่านทุกวันซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เพราะพริ้งทำให้รู้ว่าเราจะต้องปรับปรุงตัวเองขึ้นมากเลยกลับไปอ่านกลอนตัวเอง(นรศิริ) แล้วเห็นว่าไม่เอาไหนจริงๆ ต้องกลับไปแก้ต้นฉบับใหม่หมดเลยแต่ก็ยังต้องปรับปรุงอีกมากค่ะจะพยายาม บทกวีของน้องถือเป็นแบบอย่างที่ดีได้จริงๆ ลูกชาย(เฮาชาวดอย)เอากลอนพี่หอมดอกลำดวนแกไปอวดอาจารย์ว่าเป็นแบบอย่างที่ดี เขาปลื้มน้องมากบทกวีและแนวคิดก็คล้ายๆหนูนี่แหละ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
