ถึงเหนื่อยล้าเพียงใดใจมิถอย สองมือน้อยเพียรกอบดินสิ้นค่าหมาย บรรจงปั้นสรรค์สร้างอย่างพริ้งพราย เติมแต่งลายสีสันหมั่นสู้ทำ แลกหยาดเหงื่อน้ำตาแสนสาหัส เพียรขจัดส่วนเกินเดินถลำ แม้ล้มลุกคลุกคลานพานสร้างทำ ไม่จดจำความทุกข์เร้าปลุกใจ เฝ้าก่อร่างสร้างฝันอันบรรเจิด ผลเลอเลิศหรือเลวจนเหลวไหล ยากคาดหวังดั่งจิตมุ่งคิดไป หลายครั้งใจแพ้พ่ายแทบวายปราณ ผิดเป็นครูรู้แก้ไขด้วยใจรัก อุปสรรคหนักหนาค่อยพร่าผลาญ คำหมิ่นหยามตามหลอกหลอนกร่อนดวงมาน คงพ้นผ่านจากไปไม่เหลือเงา ยอมอดทนอดกลั้นรอวันหนึ่ง ก้อนดินซึ่งไร้ค่าสลักเสลา กลายบรรเจิดเลิศงามตามใจเรา ไม่เหนื่อยเปล่าแรงงานสานสร้างไป จากก้อนดินสิ้นค่ามาเป็นดาว เด่นสกาวกลางฟ้าน่าหลงใหล หนึ่งมือกร้านสานสร้างพลางปลื้มใจ แม้นอาจไร้ใครเห็นค่ากว่าก้อนดิน......
26 พฤษภาคม 2551 06:57 น. - comment id 853656
นี่ ๆๆ คุณคีตากะ อย่าคิดมาก จะเอาไปทำไมดอกไม้จันท์ เร็วเข้าๆๆ รีบๆแต่งตัว จะมาชวนไปดูเสือกัดกัน ศึกใต้พุงกะทิ กำลังหนุก เอางี้ ใครแพ้ค่อยส่งดอกไม้จันท์ให้ก็ยังไม่สาย อิอิ
26 พฤษภาคม 2551 10:19 น. - comment id 853730
ไม่อยากส่งดอกไม้จันท์ให้นะ ที่รัก..อย่าเพิ่งตายสิ เดี๋ยวฉันเป็นหม้ายขันหมากนะคะ จะเอาดอกไม้จันท์ไปทำไม เดี๋ยวจะเอาดอกกุหลาบไปฝาก รออยู่ที่ในใจเรานะคะ...... ไปละ เบื่อคนอยากตาย *-*..................งอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
26 พฤษภาคม 2551 15:45 น. - comment id 853856
คีตากะที่รัก รู้ไหม วันนี้เราน้อยใจมากเลยนะ มีคนแต่งกลอนจีบตัวเอง ได้ไงๆ เค้าไม่ยอมนะ ตัวเองเป็นแฟนเค้านะ ไปแต่งกลอนให้คนอื่นได้ไง ผู้หญิงคนนั้นมีสิทธิ์อะไรมาแต่งกลอนแก้ตัวเอง เรื่องนี้มันยอมกันไม่ได้หรอกนะ...ถ้าไม่ตายมันต้องเจ็บกันไปข้างหนึ่ง ไม่รู้ว่าคนๆนั้นกล้าดียังไงมาแต่งกลอนแก้ตัวเอง พูดแล้วเจ็บใจ เจอเมื่อไรแม่จะตื๊บให้ตายคาตีน
26 พฤษภาคม 2551 18:24 น. - comment id 853952
คุณคีตะกะ :) รบกวนเขียนเยอะๆ หน่อยได้ไหม....เพื่อนๆ รออ่านจนลืมไปแล้วว่าท่านยังอยู่ใกล้ๆ พวกเขา...
26 พฤษภาคม 2551 23:06 น. - comment id 854009
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆ