สองมือกร้านที่ผ่านกรำงานหนัก เหนื่อยมิพักฝังใจไว้บนบ่า ร้อยภาระหน้าที่ที่มีมา ต้องเดินหน้าซับเหงื่อเพื่อปากท้อง ยายมิได้เข้าโรงเรียนหัดเขียนอ่าน หญิงชาวบ้านที่บวกลบจบปอสอง เป็นแม่ค้า ค้าขาย ไม่เป็นรอง เพียงสมอง กับแรงใจ ใช้ทำกิน จากเรื่องเก่า เล่าใหม่ ยายให้คิด ว่าชีวิต สิ่งมีค่า กว่าทรัพย์สิน คือมานะ บากบั่น อันชาชิน ฝึกให้สิ้นจะรู้ค่ากว่าสิ่งใด ดอกไม้จันทร์เปลวไฟ ในมุมเงียบ เย็นยะเยียบ แต่กระจ่าง สว่างใส หญิงแก่แก่ที่ยิ้มสบ สงบใจ จดหมายได้ ตอบกลับ หลานรับคำ... นี่เป็นสิ่งหลานคนนึงอยากเขียนถึงยายบ้าง...
ฐปนวุธ 7 เม.ย. 2551 20:33 น. - ID 114086 
905
0
0
7 เมษายน 2551 22:18 น. - comment id 837470
เพราะสองมือยื้องานจนกร้านกรัง เพราะพลังสองขามิล้าถอย หนึ่งสมองสองตาเฝ้าท่าคอย หลายน้อยน้อยเรียนจบมาพบยาย แม้จะล้าเหนื่อยอ่อนก็ผ่อนได้ แต่หากไร้แรงใจก็โหยหาย มาวันนี้มิไหวแรงใจกาย ฝากหลานให้รู้ค่าคุณแผ่นดิน
9 เมษายน 2551 09:26 น. - comment id 837735
ยินดีครับที่รำลึกสำนึกนึงยาย //// ยายสอนว่า ผูกมิตรไว้ได้มิตร พันธมิตร เริ่มจากการก้าวเดิน จากไม่ใช่มิตรสู่ความเป็นมิตร //// รักยายเช่นกัน
9 เมษายน 2551 18:01 น. - comment id 837875
มาคิดถึงยายด้วยคนนะครับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
