อาลัยองค์แม่ฟ้า

วายุ บูรพา

ฟ้ามืดมัวหม่นฟ้า	           อาดูร
ฟ้าดับลับตะวันสูญ	           หมดสิ้น
ฟ้าลอยเคลื่อนวิทูร	           ไกลห่าง   พสกแล
ฟ้าโศกฟ้าแดดิ้น	           กี่หล้าฤาสลาย
ลมหายห้องหกฟ้า	           ชั้นสวรรค์
ลมร่ำร้องโศกศัลย์	           สลดเศร้า
ลมหยุดชั่วกัปกัลป์	           อาลัยแม่   องค์เอย
ลมคร่ำครวญกำสรวลเคล้า	           นิ่งสะท้อนอาลัย
ดินใดในโลกล้วน	           สั่นสะเทือน
ดินอ่อนคลอนคลาดเคลื่อน	           เลื่อนได้	
ดินคงโศกเศร้าเหมือน	           หมดแม่
ดินฝากรับแม่ไว้	           ตราบสิ้นดินสยาม
น้ำล้นหลามท่วมท้น	          เทกระแส
น้ำไหลเร่งปรวนแปร	          หลากหล้า
น้ำรินร่วงดวงแด	          ดารดาษ   พิภพเฮย
น้ำถั่งถมท่วมฟ้า	          เปรียบน้ำตาไทย
อาทิตย์ได้ดับฟ้า	          สิ้นแสง
จันทร์บ่ส่องรัศมีแสดง	          ดับด้าว
ดาวดวงล่วงอ่อนแรง	          พรายเพริศ
แสงหมดฟ้าดุจใจร้าว	          โศกเศร้าโศกา
อาลัยองค์แม่ฟ้า	          ขวัญสยาม
พระเกียรติก้องทั้งภพสาม	          โลกหล้า
มวลพสกทุกเขตคาม	          น้อมส่ง   
เชิญเสด็จสู่แดนฟ้า	          สถิตย์ฟ้าแดนสวรรค์
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า  ราษฎรผู้จงรักภักดี  เบื้องทิศตะวันออก