อาจารย์
ร่มสัก
ศิษย์เสกสรรปั้นคำนำมามอบ
แด่แม่ครูผู้รู้รอบด้านภาษา
เจิดประกายพรายเก็จเพชรา
คงคุณค่าตีตราค่าควรเมือง
เชิดภาษาชูภาษิตด้วยคิดชอบ
นามระบือลือรอบให้ลือเลือง
ดังองค์เทพประทานพรให้ประเทือง
เกลาปัญญาให้ปราดเปรื่องเลื่องลือ
เป็นแนวทางแบบอย่างปฏิบัติ
ตามระเบียบวางจัดให้ยึดถือ
อย่าง "พอเพียง" ให้ "เพียงพอ" หมั่นฝึกปรือ
ศิษย์ใช้ถือเป็นตัวอย่างทางดำเนิน
ศิษย์จึงสรรค์ปั้นคำนำมามอบ
ด้วยความดีมีชอบศิษย์สรรเสริญ
จึงประเสริฐมังคลาพาเจริญ
ด้วยดำเนินแนวทางแบบอย่าง"ครู"
บูชาครู ผู้เป็นแบบอย่างอันประเสริฐแก่การดำเนินชีวิต
" รองศาสตราจารย์นราวัลย์ พูลพิพัฒน์"