ผ่านไปแปดสิบสามบท หมดมุข ระบายทุกข์ ปั้นฝัน กันพอได้ ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นเรื่องของใจ เจ็บร้าวคราวใด ก็ใส่มา ก็มีแต่กวี ที่รับได้ จะร้อยเรื่องฟูมฟาย เหมือนไร้ค่า จะเลวดี สูงต่ำ ธรรมดา รับได้ทุกกิริยา ถ้าเราเป็น แต่มองมุมสะท้อนกลอนกระจก จะเตียนรก อยู่ที่ มีให้เห็น จะงดงาม ไม่น่าดู อยู่ที่ประเด็น จะขื่นเข็ญ สุขศรี อยู่ที่คน ถ้าเขียนดี มีเห็น ว่าเป็นศิลป์ ผู้ยลยิน เยินยอ ก็ท่วมท้น ถ้าไม่ดี ก็พ่ายแพ้ แค่ตัวตน อาจฝึกฝน เขียนใหม่ ให้ได้ดี ผ่านมาแปดสิบสามบท ก็หมดรัก คนเคยภักดิ์กลับกลาย หายหน้าหนี ไม่เหลือแล้วรักแท้ เหลือแต่กวี ปลอบฤดี อ่านเอา... เมื่อเหงาใจ!?!
26 กันยายน 2550 11:34 น. - comment id 760140
สวัสดีครับใบคาน ตั้ง84บทเลยไม่น้อยนา ขอบอกว่ากลอนคุณเพราะตลอด ครับ ขอถามนิดนึงบทสุดท้าย ใช่ ภักดิ์ รึเปล่าครับ ดูจากบริบทน่าจะใช่นะดาวระดาว่า
26 กันยายน 2550 11:52 น. - comment id 760159
ขอบคุณครับ ดาวระดา ที่เห็นคุณค่า หาความหมาย จะแก้ไข ที่ผิด ด้วยจิตใจ ขอให้สดใส เป็นดาว สมค่า ...ระดาเมือง
26 กันยายน 2550 12:47 น. - comment id 760206
อ่านแล้ว..รู้สึกเหมือนใบคานกำลังเหงาเลย ชอบจังเลย..กลอนบทนี้..เป็นไงไม่รุ๊...บอกไม่ถูก... ชอบค่ะ!..
26 กันยายน 2550 12:59 น. - comment id 760221
เก่งจังง่ะ..อิอิ..พิมว่านะต้องให้ครบ99สิคะก้าวหน้าคะความรักสมหวัง..แวะมาทักทายเจ้าคะติดตามผลงานคุณอยู่คะเห้นชื่อคุณพิมนึกถึงไม้คาน..อิอิ ปายแระ...
26 กันยายน 2550 15:14 น. - comment id 760319
หมดรัก หมดมุข ว้า เสียดายจัง
26 กันยายน 2550 15:20 น. - comment id 760324
อย่าเพิ่งหมดมุขเลยนะครับ เพื่อนนักกลอนฝีมือดีๆยิ่งหายากอยู่ ให้เวลาไปหามุขก่อนสักพัก แล้วค่อยกลับมาใหม่นะครับ ผมและเพื่อนๆรอคุณอยุ่ครับ
27 กันยายน 2550 07:03 น. - comment id 760666
ขอบคุณคุณหมอนอิงและสิ่งเร้า ช่วยซึมซับความเหงา บนเงาฝัน ดีใจด้วยที่ถูกใจไม่ว่ากัน ที่สำคัญ ขอบคุณอย่างอุ่นใจ พิมญดา รู้ค่า มาปลอบขวัญ แต่รักนั้น ทิศทาง ยากวางได้ เขาไม่รัก แต่ช้ำ ให้ทำไง ไม่เป็นไร ได้ยิ้ม เพราะพิมญดา จริงจริงแล้วไม่หมดซอก หรอกเพียงพลิ้ว แค่หมดแรง ถือหิ้ว เพราะชิวหา หมดแรงใจเธอหลอกแล้วบอกลา แต่จะมา ถ้าเพียงพลิ้ว...มีคิวจอง ขอบคุณจริงจริง สิงห์แมวคราว ที่ติดตาม ถามข่าว ยามเศร้าหมอง ด้วยแรงใจจากเพื่อนนี้ มีสำรอง จะประคอง เดินไป ไม่ท้อแล้ว
27 กันยายน 2550 09:25 น. - comment id 760767
ฝากถึง...คุณใบคาน แสงรำไร ใครคนหนึ่ง ซึ้งใจนัก เอ่ยปากทัก กวักมือ สื่อความหวัง ส่งให้ใจ ริบหรี่ มีพลัง ไม่เซซัง ซมซาน เช่นวานซืน อยู่ไหนท่าน ใบคาน โปรดขานรับ จะหันกลับ ซบใจ ไม่สะอื้น ความระทม เจ็บช้ำ จะกล้ำกลืน ไม่ขมขื่น ต่อไป หากใกล้คุณ
28 กันยายน 2550 11:56 น. - comment id 761257
อย่าพูดให้ดีใจได้ไหมช่อแก้ว ที่ผ่านมาคนที่แล้ว ก็พูดอย่างนี้ แค่คำปลอบ จากใจ เหมือนใยดี ดังที่มี ก็พอ น่ะช่อใจ