บนถนนสายเดิม.. แต่ผู้คนกลับเพิ่ม..มากมาย คนแล้ว..คนเล่า ที่เดินผ่านกาย กลับไม่รู้สึกคุ้นเคย..คล้าย..ที่ผ่านมา . แวะจิบกาแฟ.. ริมทาง ในยามที่ปรอยฝนบาง-บาง..เริ่มกล้า หยิบบันทึกเล่มเดิม..วางตรงหน้า บรรยายความเหนื่อยล้า..ที่เพิ่งผ่านไป . เส้นถนนทอดยาว.. เม็ดฝนรินแล้วเล่า..ใส-ใส ฉันพร้อม..ที่จะออกก้าวไป กลางหยดน้ำที่หลั่งไหล..รดมา . ปลายทาง..คือบ้าน จุดหมายของทุกวัน..ที่ยังค่า อ้าแขน..โอบรับฉัน แม้จะล้มมา โดยไม่บ่น..ไม่ต่อว่า ให้ทุกข์ใจ . .++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ฉันรัก.... การเดินทาง.. หากทุกการเดินทางนั้น "เพื่อกลับบ้าน" ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ..แวะมาทักทายทุกคนที่บ้านนี้ครับ ไม่ได้กลับมาเสียนาน .. .. วันวาน ..ยังเหมือนเดิมครับ
6 กันยายน 2550 17:23 น. - comment id 750410
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ...ผู้ชายคนเดิม
...ดีใจจังที่ได้เจอ...สบายดีมั๊ยคะ..
...
6 กันยายน 2550 18:16 น. - comment id 750475
การเดินทางกลับบ้าน...เหนื่อยไหมคะ??ท
6 กันยายน 2550 18:28 น. - comment id 750486
ทุกบทกลอนอาจเป็นเรื่องราวที่ทำให้ต้องอดทน
6 กันยายน 2550 19:13 น. - comment id 750533
อ่านกลอนคุณแล้ว คิดถึงบ้านจังคะ แน่นอนคะที่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเราหรอกคะกลอนไพเราะคะ
6 กันยายน 2550 22:55 น. - comment id 750607
http://www.baanmaha.com/forums/index.php?topic=13921.
6 กันยายน 2550 23:00 น. - comment id 750611
บนเส้นทางสายนั้น.. เรนเองเก๊าะคุ้นเคย แต่มัยเรน..มีความรู้สึกว่า.. ทุกคนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเรน.. .. เรนคิดถึง..พี่ผู้ชายคนเดิมนะคะ..
7 กันยายน 2550 13:32 น. - comment id 750919
ตืนเต้นเสมอระหว่ากานรเดินทางกลับบ้าน คนนี้ คนนั้นจะเป็นอย่างไรนะ คิดตลอดเวลาเลยค่ะ