ภูษามาตา

ดาวระดา

ยกภูษาผ้าภัพแนบกับอก                 
มรดกชิ้นเอกแม่เสกสรร
คือผ้าผืนด้ายผืนเดียวที่เกี่ยวกัน          
ร้อยรำพันร้อยเรื่องราวร้อยเรียบเรียง
แม่เคยใช้ผ้าผืนยื่นให้ห่ม                  
ยามต้องลมพัดโบกจนโยกเอียง
ด้วยทรรทึงถึงหนาวแม่พร้อมยอมเสี่ยง    
 หวังแค่เพียงกายาลูกไม่ถูกลม
ยกภูษาผ้าภัพแนบกับอก                 
น้ำตาตกรินไหลใจขื่นขม
สิ่งสร้าวเสียวสร้างเราร้าวระทม         
 สุดตรอมตรมคุณมาตฤครั้นตริตรอง
เ
หตุด้วยกูนไม่ได้เกื้อฉลองคุณ           
เหตุด้วยบุญโบดกด้อยคุณสนอง
เมื่อมาตาลาไกลไปภพสอง            
 แสงที่ส่องสาดฉายได้วายลง 
พนมกรกราบกรานผ่านภูษา             
ขอเทวานำบุญแม่ให้แช่สรง
ให้อิ่มสุขสำราญให้ยืนยง                 
ในแดนดงชั้นฟ้าสุขาวดี
				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    28 สิงหาคม 2550 17:54 น. - comment id 745510

    อ่า...เสียใจด้วยนะคะ...ดาวระดา10.gif37.gif36.gif
  • ดาวระดา

    29 สิงหาคม 2550 00:57 น. - comment id 745649

    ครับ  ยังไงคุณโคลอน ช่วยดูแลคุณแม่ดีๆนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน