สุดภพสุดโลกสิ้น สุดฟ้า บ่มิสุดคุณมารดา เขียนได้ เพียงหยดหนึ่งขษิรา ดูดดื่ม ฉ่ำแฮ ฉ่ำชื่นจบภพไซร้ กี่หล้าฤๅสลาย ที่หวานตาลอีกอ้อย กลับขม สุดจะเทียบเปรียบน้ำนม แม่ให้ จากใจจิตผสม รักมั่น คั้นทิพย์สายน้ำฟ้า จากเทพเทวัญ โอ้ละเห่เห่ร้อง กล่อมเรา เรากุมาราเยาว์ หลับฝัน ฝันเพ้อละเมอเคล้า เสียงแม่ จับใจ โอ้แม่ลูกจำหมั้น แต่นั้นบ่มิกลาย ทวาทศมฤกษ์ วันแล ศุุภมัสดุแด่ แม่ข้า บุตรประณตประนมแล้ นบบาท มารดา ประดับมิ่งศิระข้า สุขสวัสดิ์พิพัฒน์เทอญ
10 สิงหาคม 2550 12:16 น. - comment id 736606
เข้าใจว่า...อยากเขียนโคลงสี่สุภาพ แต่ยังไม่ถูกฉันทลักษณ์ที่กำหนดไว้ ไปดูได้ที่นี่ ผังโคลงสี่สุภาพ.... http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2007&date=18&group=23&gblog=2
10 สิงหาคม 2550 15:01 น. - comment id 736724
ร้อยกรองเป็นสิ่งใช้สื่อความรู้สึก หากมัวแต่เน้นฉันทลักษณ์จนบดบังความรู้สึกที่แท้จริง ก็คงจะเป็นเพียงร้อยกรองที่หาค่าใดๆมิได้
10 สิงหาคม 2550 18:43 น. - comment id 736815
คิดถึงแม่นะ
1 กันยายน 2550 15:44 น. - comment id 747502
ฟีโน่เก่งจังเลยแต่กลอนเพราะมากๆเลยแต่งต่อไปนะเราจะเป็นกำลังใจให้และจะคอยอ่านผลงานของเธออยู่นะ